1) Αγαπητέ Αντρέα, θα ήθελα για αρχή να μας πεις λίγα λόγια για σένα. Ποιος είναι ο νεαρός Αντρέας Αντρέου με καταγωγή από την Κύπρο;
Ο Αντρέας Αντρέου είναι ένας νέος με όραμα και ανησυχίες. Απλά αυτές τις ανησυχίες έχει το θάρρος να τις εξωτερικεύει. Ένας ακόμα νέος με ανησυχίες είμαι κι εγώ. Δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ και προσπαθώ να παρακινήσω κι άλλους νέους στο να μην κρατάνε τις ανησυχίες τους για την Πατρίδα μας για τον εαυτούλη τους και μόνο. Η γενιά μας έχει τις δυνατότητες να τα αλλάξει όλα και αυτό δεν θα σταματήσω να το λέω ποτέ μου, γιατί το πιστεύω ακράδαντα. Κι ας με νομίζουν για υπερβολικά ρομαντικό ή και ουτοπιστή. Υπερβολικά ρεαλιστής είμαι μάλλον, αλλά και απαιτητικός από τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Αν δεν αλλάξουν τα πράγματα τώρα, τότε πότε; Αν δεν τα αλλάξουμε εμείς, τότε ποιοι;
2) Έχεις κυκλοφορήσει ήδη το πρώτο σου βιβλίο με τις εκδόσεις «Έκτωρ». Είσαι πολύ νέος κι ήδη δύνασαι να αυτοπροσδιορίζεσαι ως συγγραφέας. Τι σημαίνει για σένα αυτό και πόση σημασία έχει το ότι έγραψες ένα τέτοιο βιβλίο;
Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα τόσο μεγάλη απήχηση, ούτε και να λάβω θετικά σχόλια από ανθρώπους διαφορετικών ιδεολογιών, που σίγουρα διαφωνούν με το περιεχόμενο του πολιτικού μου μυθιστορήματος. «Το μέλλον των παιδιών μας» είναι κάτι σαν το πρώτο μου παιδί, το πρώτο μου συγγραφικό έργο, με το οποίο εκφράζω τους φόβους μου για το που οδεύουμε. Τα γραφόμενά μας, ειδικά τα βιβλία που εκδίδουμε, είναι η παρακαταθήκη που θα αφήσουμε πίσω μας. Τα λεφτά, τα υλικά αγαθά και όλες οι ανέσεις πάνε κι έρχονται. Τα γραπτά μένουν. Και μπορεί σε 100 χρόνια από σήμερα, ένας νέος της τότε εποχής να το μελετά και να μας θυμάται για το τι γράψαμε το 2021. Γι’αυτό και κάθε βιβλίο είναι πολύ σημαντικό για κάποιον συγγραφέα. Ειδικά το πρώτο του.
3) Δεδομένου ότι έζησες και σπούδασες στην Αθήνα τι εντύπωση αποκόμισες γενικότερα για την αντίληψη των Ελλαδιτών σε σχέση με το ζήτημα της Κύπρου; Ενδιαφέρονται για την απελευθέρωσή της, την έχουν ξεχάσει, θεωρούν ότι η υπόθεση είναι καταδικασμένη, συμπαθούν ή αντιπαθούν τους Κύπριους;
Η συντριπτική πλειοψηφία των αδελφών Ελλαδιτών, δυστυχώς, είτε δεν είναι καθόλου ενημερωμένοι για το Κυπριακό, είτε δεν το γνωρίζουν καλά, είτε αδιαφορούν πλήρως. Λίγοι είναι αυτοί που θα τεκμηριώσουν το γιατί αντιστεκόμαστε στη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Λίγοι είναι αυτοί που θα τονίσουν ότι στο νησί υπάρχει κατοχή. Αλλά αυτοί οι λίγοι, το νιώθουν περισσότεροι κι από τους Κύπριους. Ρόλο σε αυτή την αδιαφορία παίζει το ότι επικράτησε το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς, σε συνδυασμό με τις εκάστοτε κυβερνήσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας που ακολουθούν λύσεις που πρότεινε πριν 20 χρόνια η Τουρκία για την Κύπρο.
4) Πιστεύεις ότι ο χώρος της λογοτεχνίας χρειάζεται επανεθνικοποίηση, δηλαδή φρονείς ότι είναι ανάγκη να προκύψουν νέα συγγράμματα σαν εκείνα του 20ού αιώνα που να ρίχνουν στο χαρτί τις αγωνίες του έθνους;
Το είπα και στην αρχή. Πρέπει να τολμήσουμε να παράξουμε έργο. Να μη μείνουμε στο περιθώριο. Κακά τα ψέματα, ο χώρος της λογοτεχνίας, αλλά και της μουσικής, των τεχνών κτλ, «αριστεροκρατείται» αν μου επιτρέπεται ο όρος. Αλλά δεν είμαστε από αυτούς που τα βάζουν κάτω εύκολα. Είμαστε κομμάτι της κοινωνίας και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας, από το μετερίζι του ο καθένας. Μόνο τότε θα έχουμε μια Πατρίδα με αρχές, αξίες και σεβασμό. Το τρίπτυχο που πρέπει να επανέλθει για να ελπίζουμε σε μια μεγάλη, ελεύθερη και περήφανη Ελλάδα.
5) Πες μας δύο λόγους για τους οποίους θεωρείς εσύ, ως δημιουργός του βιβλίου «Το μέλλον των παιδιών μας», ότι κάποιος πρέπει να το διαβάσει; Ποιο είναι το μήνυμά του;
Ο πρώτος και κύριος λόγος για να το διαβάσει κάποιος είναι το ότι στις σελίδες του εκφράζει το φόβο του αφανισμού του Ελληνισμού στην Κύπρο από την ίδια του τη Γη. Κι αν κρίνω από τα σχόλια που έχω ακούσει, περνά το μήνυμα στον αναγνώστη του ότι ο συγγραφέας του πονήματος αυτού, φοβάται για το τι μέλλει γενέσθαι. Ο άλλος λόγος είναι ότι ξυπνά στον αναγνώστη του την ανάγκη για αντίδραση και αντίσταση.
6) Ποια είναι η κατάσταση στην Κύπρο σήμερα; Οι Κύπριοι πιστεύουν στην απελευθέρωση;
«Το σύνδρομο του νάνου». Το αναφέρω συχνά και δεν θα σταματήσω να το αναφέρω έως ότου αυτό εξαλειφθεί. Αυτό πέρασαν με κόπο και μόχθο οι θιασώτες της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στον απλό λαό εδώ στην Κύπρο. Και χρειαζόμαστε αδιάκοπο αγώνα για να αλλάξουμε ρότα και να αποκτήσουμε ως Κύπρος απελευθερωτική πολιτική. Και είμαστε διατεθειμένοι όσοι απομείναμε να υπερασπιζόμαστε το δίκιο μας, να κάνουμε αυτόν τον αγώνα. Κανένα φόβο δεν πρέπει να έχουμε προς την Τουρκία. Είναι λες και προσπαθείς να αθωώσεις αυτόν που σου λήστεψε το σπίτι, σκότωσε τη γυναίκα σου και τώρα κατοικεί αυτός εδώ. Μιλάμε για παράλογα πράγματα. Είμαστε η φωνή της λογικής. Και θα φροντίσουμε να πρυτανεύσει αυτή στο τέλος.
7) Ποιοι είναι κατά τη γνώμη σου οι μεγαλύτεροι μύθοι που έχουν κυριαρχήσει για το Κυπριακό ζήτημα;
Οι μύθοι πολλοί. Όπως για παράδειγμα η αθώωση του Μακαρίου για όλα και ταυτόχρονα η δαιμονοποίηση -άδικη- του Στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή. Αλλά δεν πρέπει να στεκόμαστε στο παρελθόν. Το θέμα είναι να προχωρήσουμε, με ομοψυχία για απελευθέρωση και την τελική μας δικαίωση.
8) Σκοπεύεις να συνεχίσεις το συγγραφικό σου έργο και ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Εννοείται ότι συνεχίζω. Όσο υπάρχει έμπνευση, αντοχή και δύναμη από Τον Θεό. Ήδη έχω ανακοινώσει ότι προσεχώς θα έχουμε στα χέρια μας το δεύτερο μου βιβλίο, λίγο διαφορετικό από το πρώτο. Ο τίτλος του θα είναι «ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ». Θα είναι μια κραυγή αγωνίας για την περιοχή της Τηλλυρίας, που είναι και η γενέτειρά μου. Θα είναι ένα βιβλίο που θα αναφέρεται στην ιστορία της περιοχής και θα ακολουθεί ένα μυθιστόρημα περισσότερο βιωματικό. Την περιοχή αυτήν, την παρομοιάζω συχνά με το Καστελόριζο. Αποτελεί μήλο της Έριδος για τον Τούρκο. Σημαντικό είναι να αναφέρω ότι βρίσκεται μεταξύ δυο οδοφραγμάτων, όπου περνώντας από αυτά συναντάς κατεχόμενα μας εδάφη. Και απαγορεύεται να συνεχίσει να είναι ξεχασμένη από όλους αυτή η περιοχή. Και σκοπός μου είναι να μεταφέρω το πρόβλημα αυτό ανά το πανελλήνιο. Σε συνεργασία με τις εκδόσεις «ΕΚΤΩΡ», πάντα.
