Αδόλφος Χίτλερ – Ο Αγών μου

 Για μένα το διάβασμα έπαιρνε πάντα μια σημασία ξεχωριστή από αυτή που του δίνουν οι περισσότεροι από τους υποτιθέμενους διανοούμενούς μας. Γνώρισα ανθρώπους που διαβάζουν ατελείωτα βιβλία και βιβλία, το ένα μετά το άλλο, χωρίς όμως να μπορώ να τους χαρακτηρίσω «διαβασμένους». Κατέχουν ένα σωρό γνώσεις, αλλά το μυαλό τους είναι ανίκανο να τις καταχωρήσει και να τις αξιοποιήσει. Τους λείπει η τέχνη να ξεχωρίζουν μέσα από ένα βιβλίο αυτό που αξίζει και να απορρίπτουν τα κεφάλαια που δεν έχουν ενδιαφέρον ή τουλάχιστον να μην τα σέρνουν μαζί τους σαν άχρηστο βάρος.

Το διάβασμα δεν είναι σκοπός αλλά μέσον στον καθένα να συμπληρώσει το πλαίσιο που έχουν σχεδιάσει γι’ αυτόν τα προσόντα και οι ικανότητές του. Βρίσκει κανείς εκεί τα εργαλεία και την πρώτη ύλη που είναι απαραίτητη για το επάγγελμα της ζωής του, είτε αυτό τον βοηθά απλώς να κερδίσει το ψωμί του είτε ικανοποιεί πιο υψηλές αναζητήσεις. Ο δεύτερος σκοπός του διαβάσματος είναι η διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης αντίληψης του κόσμου που ζούμε.

Αλλά και στις δυο περιπτώσεις είναι απαραίτητο τα διαβάσματα να μην παίρνουν θέση μέσα μας σαν μια σειρά από κεφάλαια ή βιβλία που μένουν στην μνήμη, αλλά να τοποθετούνται όπως το μικρό βότσαλο επάνω σε ένα μωσαϊκό και να χρησιμεύουν στον σχηματισμό μιας γενικής εικόνας του κόσμου μέσα στο μυαλό του αναγνώστη. Διαφορετικά θα καταντήσουν ένα συνονθύλευμα άτακτων πραγμάτων χωρίς καμιά αξία, παρ’ όλη την περηφάνια που μπορούν να προσφέρουν στον δυστυχή κάτοχό τους. Γιατί αυτός τώρα αρχίζει να ποζάρει για καλλιεργημένος, φαντάζεται ότι καταλαβαίνει πολλά για την ζωή και ότι έχει γνώσεις, ενώ ίσα-ίσα επαυξάνοντας αυτή του την καλλιέργεια απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την πραγματικότητα και ή καταλήγει σε κανένα σανατόριο ή γίνεται πολιτικός σε κανένα κοινοβούλιο.

Αδόλφος Χίτλερ