Dietrich Eckart Ο βίος ενός Γερμανού

Το να είσαι αυθεντικός άνθρωπος είναι έγκλημα, όχι μόνο σήμερα επί δημοκρατίας, η οποία αναπαράγει πλειοψηφίες για να φυτοζωεί, χωρίς να γεννά δυνάμεις που να διάγουν έναν αποδοτικό βίο. Η απεικόνιση του Εαυτού ήταν ενοχλητική ακόμα και πριν την εξέγερση του 1918. Όταν χαρακτήρες με αυτοπεποίθηση εξέφραζαν δυνατά τη γνώμη τους, αυτό δεν άρεσε σε εκείνους που κατείχαν υψηλές θέσεις, ακόμα πιο χαμηλά, η αστική τάξη κρατούνταν σε μια σταθερή υποκειμενική αφοσίωση, ενώ η σοσιαλδημοκρατία με τη σειρά της, κλεισμένη μέσα στη δική της σφαίρα ύπαρξης, έκοβε όσα κεφάλια τολμούσαν να σκεφτούν ανεξάρτητα πέρα από την μαρξιστική κατήχηση. […] Όπως είπε ο Ίψεν: ο καλικάντζαρος κυβερνά την ώρα, ο υπάνθρωπος κυβερνά τον άνθρωπο. Η εποχή της δημοκρατίας βιώνει την τελική αποκάλυψή της.

[…] Αν κάποιος πει  ότι το έργο ενός ποιητή μπορεί να κατανοηθεί σωστά μόνο αν ξέρουμε την προσωπικότητά του, αυτό ισχύει διπλά για τον Ντήτριχ Έκαρτ.