Η ψυχή του ανθρώπου στο σοσιαλισμό

Το κύριο κέρδος που θα προέκυπτε από την επικράτηση του Σοσιαλισμού θα ήταν, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, το γεγονός ότι ο Σοσιαλισμός θα μας ανακούφιζε από την εξευτελιστική και φοβερή υποχρέωση να ζούμε για τους άλλους που, όπως έχουν τώρα τα πράγματα, βαραίνει σχεδόν όλους μας. Θάλεγα μάλιστα, πώς κανείς σχεδόν δε γλυτώνει. […] Προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα της φτώχειας, παραδείγματος χάριν, κρατώντας τους φτωχούς στη ζωή· ή, στην περίπτωση μιας πολύ προχωρημένης σχολής, διασκεδάζοντας τους φτωχούς. Μα αυτή δεν είναι λύση· είναι επιδείνωση του προβλήματος. Ο σωστός σκοπός θα είναι να γίνει προσπάθεια να κτισθεί η κοινωνία πάνω σε μια τέτοια βάση που η φτώχεια να είναι αδύνατη. Κι οι αλτρουϊστικές αξίες έχουν στην πραγματικότητα εμποδίσει την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού. Όπως ακριβώς oι χειρότεροι ιδιοκτήτες σκλάβων ήσαν εκείνοι που υπήρξαν καλοί με τους σκλάβους τους, εμποδίζοντας έτσι τη φρίκη του συστήματος να γίνει αντιληπτή απ’ αυτούς ακριβώς πού υπέφεραν απ’ αυτό, καί νά τήν συλλάβουν εκείνοι πού τήν έβλεπαν να ισχύει, έτσι, και στην τωρινή κατάσταση στην Αγγλία, εκείνοι που κάνουν το μεγαλύτερο κακό είναι εκείνοι που προσπαθούν να κάνουν το μεγαλύτερο καλό· και τελικά έχομε την περίπτωση ανθρώπων που πράγματι έχουν μελετήσει το πρόβλημα και γνωρίζουν τη ζωή των φτωχών — άνθρωποι μορφωμένοι που ζουν στην Ανατολική Άκρη — να βγαίνουν και να ικετεύουν την κοινωνία να συγκρατήσει τις αλτρουϊστικές της παρορμήσεις φιλευσπλαχνίας, φιλανθρωπίας, και λοιπά παρόμοια. Το κάνουν αυτό γιατί πιστεύουν πως μια τέτοια φιλευσπλαχνία εκφυλίζει κι εξευτελίζει. Έχουν απόλυτο δίκιο. Ή φιλευσπλαχνία γεννάει ένα πλήθος από αμαρτίες.

Oscar Wilde