Στα πρώτα του έργα τα πρόσωπά του ήσαν αχνά, απαλά και κάπως αβέβαια, ενώ κατόπιν απέκτησαν οριστικότητα και στερεότητα. Προτήτερα μας περιέγραφε στο τοπίο τη διάθεση και την ατμόσφαιρα, κατόπιν μας δίνει, αυτό καθ’ εαυτό, το τοπίο με όλες του τις λεπτομέρειες χωρίς και να του αφαιρεί τη διάθεση και την ατμόσφαιρα. Ότι στη νιότη του μας έδωσε ζωγραφισμένο με αχνό μολύβι τώρα στην ωριμότητα του μας το δίνει πλαστικό και ανάγλυφο σαν το άγαλμα της αρχαιότητος. Κι αυτό είναι το αποτέλεσμα του ταξιδιού του στην Ιταλία.
«Η κυριώτερη πρόθεση του ταξιδιού μου ήτανε τα φυσικά και ηθικά ελαττώματα να θεραπεύσω που με τυραννούσαν στη Γερμανία και να ησυχάσω την καφτή δίψα για την τέχνη», αυτά έγραφε ο Γκαίτε στις 25 Ιανουαρίου του 1788 στον ηγεμόνα του στη Βαϊμάρη. Και οι δυο του αυτοί σκοποί ξεπληρώθηκαν. Ο δεύτερος του μάλιστα σκοπός όχι μόνο την εκπλήρωση του βρήκε, αλλά τον ξεπέρασε κάνοντας τον ποιητή κυρίαρχο πάνω στα προβλήματα της τέχνης.
«Η κυριώτερη πρόθεση του ταξιδιού μου ήτανε τα φυσικά και ηθικά ελαττώματα να θεραπεύσω που με τυραννούσαν στη Γερμανία και να ησυχάσω την καφτή δίψα για την τέχνη», αυτά έγραφε ο Γκαίτε στις 25 Ιανουαρίου του 1788 στον ηγεμόνα του στη Βαϊμάρη. Και οι δυο του αυτοί σκοποί ξεπληρώθηκαν. Ο δεύτερος του μάλιστα σκοπός όχι μόνο την εκπλήρωση του βρήκε, αλλά τον ξεπέρασε κάνοντας τον ποιητή κυρίαρχο πάνω στα προβλήματα της τέχνης.
Και όσον αφορά τα φυσικά – ηθικά ελαττώματα, από τα οποία απαλλάχτηκε, όπως λέγει, είναι αλήθεια. Απόκτησε μιαν αξιοπαράτηρητη σιγουριά στο δρόμο της ζωής του, που φαίνεται γεμάτος κάποια μυστικά θέλγητρα, που πολλοί δεν μπορούν να εξηγήσουν. Γίνεται με τον παράξενο τρόπο ζωής, ο «Ολύμπιος», όπως τον ωνόμασε ο κατόπιν κόσμος.
