1ο Μέρος Η ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ
Ι. Ο λόγος των απαρχών: Ex septentrione lux
Γερμανική ταυτότητα και αυτοχθονία
Οι μεταναστεύσεις των Αρίων και οι δοκιμασίες ενός μύθου
Στις πηγές της ινδογερμανικότητας: Η θεωρία της “βόρειας καταγωγής” κατά Hans Gunther
Το δόγμα του NSDAP περί “βόρειας καταγωγής”
Ο Άριος, “Προμηθέας της ανθρωπότητας”
Ο ξανθός γαλανομάτης Κομφούκιος, ή: Τίποτα μεγάλο δεν επιτεύχθηκε χωρίς Αρίους
Ο αναπροσανατολισμός του Hegel ή η μεγάλη μετανάστευση από Βορρά προς Νότο
Ένας περιττός μύθος: Η Ατλαντίδα και η υπόθεση των Ατλάντων
Οι προγονοί μας οι Άριοι: Ο λόγος περί καταγωγής στο σχολείο
Η επινόηση μιας ινδογερμανικής κληρονομιάς
Η θεά Ευρώπη
Γενεαλογία και αφήγηση των απαρχών: Ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο
II. Μια βόρεια Μεσόγειος: Η Ελλάδα, η Ρώμη και ο Βορράς, πρώτα εξαδέλφια
Το ήλεκτρο και ο ήλιος: Φυλετολογία των Ελλήνων και των Ρωμαίων
Τα ξανθά μαλλιά στην Αρχαιότητα: Οι δοκιμασίες των δολιχοκέφαλων στη Μεσόγειο
Απόλλων και Διόνυσος: Η σύγκρουση δύο φυλών
Το ρωμαϊκό κολλούβιο: Βόρειες ρίζες και αλλογενή στρώματα
Αθήνα, Ρώμη, Βερολίνο: Η translatio studiorum et imperii, από τη σκοπιά του NSDAP
Ο ήλιος, το κιούπι και ο Παρθενώνας: Η θεωρία του κλίματος κατά της γερμανικής υπανάπτυξης
Το ενδιαφέρον για την Αρχαιότητα κατά της γερμανομανίας: Ο Hitler απέναντι στα SS
“Γιατί θέλουμε πάντα να υπενθυμίζουμε σε όλο τον κόσμο ότι δεν έχουμε παρελθόν;”: Ένα σύμπλεγμα πολιτιστικής κατωτερότητας έναντι της Ρώμης του Mussolini
Το ξεπέρασμα της αρχαιοφοβίας; Η δημιουργία του τμήματος κλασικής αρχαιότητας στους κόλπους του Ahnenerbe των SS
Η Γερμανία στο σχολείο της νέας Ιστορίας: Φυλλάδια των SS και σχολικά εγχειρίδια
Ινδογερμανικότητα και πανεπιστήμιο
Η Αθήνα του Ίζαρ ή τα Παναθήναια του Μονάχου:
Οι Tage der deutschen Kunst
Συμβολική προσάρτηση, εδαφική προσάρτηση: Ο Blitzkerieg του 1941 ή το τέταρτο ινδογερμανικό κύμα στην Ελλάδα
III. Mens sana: Αρχαιότητα, κλασικές σπουδές και γερμανική νεολαία
Historia magistra vitae: Ο Hitler και η ιστορία
Σωτηρία των γραμμάτων, σωτηρία της Ιστορίας: Για μια αναγκαία μεταρρύθμιση της διδασκαλίας των κλασικών σπουδών
Μανιφέστα για έναν νέο ουμανισμό: Ολισμός και politischer Mensch. Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι ένας ουμανισμός
Από τον διχασμένο, στον πλήρη άνθρωπο: Το παράδειγμα της ελληνικής παιδείας
Αρετή, άριστοι, Fuhrer: Η διάπλαση στρατιωτών και ηγετών
Η υπεράσπιση της αρχαίας ιστορίας
Η Αττική και οι Ρούνοι: Η σύνθεση των ινδογερμανικών κλασικών σπουδών
Η απέχθεια και η έριδα για τα λατινικά
Η αρετή των αρχαίων Ρωμαίων και η νέα Γερμανία: Η διδασκαλία των λατινικών
Ο Οράτιος, πολεμικός ποιητής
Υπομνήματα για μια μεταρρύθμιση
Τα προγράμματα του 1938 και η διδασκαλία των κλασικών γλωσσών
Από τον γερμανικό φιλελληνισμό, στη γερμανο-ελληνική φυλετική συγγένεια
Ο Martin Heidegger και η επιστροφή στην αρχαία ελληνική σκέψη
Η αναφορά στην Ελλάδα: θέαμα και έλλειψη αυθεντικότητας
2ο Μέρος Η ΜΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ
Ι. Το Corpus sanum του νέου ανθρώπου – Από την πέτρα, στη σάρκα: Αισθητική και ευγονική του αρίου σώματος
Ο γερμανικός έρωτας για το ελληνικό σώμα
Οι Αγώνες του Βερολίνου: Ναζιστικές Ολυμπιάδες, γερμανική Ολυμπία
Αγώνες αλά ελληνορωμαϊκά: Η μεγάλη σκηνοθεσία της ελληνογερμανικής συγγένειας
Η λαμπαδηδρομία της ολυμπιακής φλόγας, μεταφορά του δεσμού μεταξύ ελληνικότητας και γερμανικότητας
Ελληνική “παιδεία” και γερμανική εκπαίδευση: Der volle Mensch
Το ένδοξο σώμα της φυλής και το αντίθετό του
Η αναβίωση του αρχαίου κανόνα
[…]
II. Ρατσιστικό κράτος και ολιστική κοινωνία:
Ο φιλόσοφος-βασιλιάς Πλάτων, ή το Τρίτο Ράιχ ως δεύτερη Σπάρτη
III. Από το imperium, στο Ράιχ: Τα διδάγματα της ρωμαϊκής ηγεμονίας και του αρχαίου αποικισμού
3ο Μέρος Ο ΑΠΟΗΧΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ
I. Η ιστορία ως πάλη των φυλών: Η αντιπαράθεση Ανατολής-Δύσης στην Αρχαιότητα
II. Volkstod, Rasseselbstmord: Πώς πεθαίνουν οι πολιτισμοί
III. Η χορογραφία του τέλους: Αισθητισμός, μηδενισμός και σκηνοθεσία της τελικής καταστροφής
You are previewing: Ο Εθνικοσοσιαλισμός και η αρχαιότητα
Ο Εθνικοσοσιαλισμός και η αρχαιότητα
Ο Εθνικοσοσιαλισμός και η αρχαιότητα
Το ναζιστικό κόμμα, με το εγχείρημά του περί νέου ανθρώπου, προσπάθησε να δώσει σε αυτό τον άνθρωπο όχι μόνο ένα ανανεωμένο σώμα αλλά και μια νέα προσωπικότητα: ένα ήθος σφυρηλατημένο από την προπαγάνδα (“να υπηρετείς τον Φύρερ και το κράτος”), μια σκέψη δομημένη σύμφωνα με τα αξιώματα της ιδεολογίας (υπάρχει σύγκρουση των φυλών), αλλά και μια ταυτότητα συγκροτημένη από μια ιστορία, την ιστορία της ομάδας στην οποία εκείνος ανήκει. Ο ναζισμός ως ιδεολογία συνοδεύεται από έναν ιστορικό λόγο ο οποίος φιλοδοξεί να αφηγηθεί το παρελθόν της φυλής. Αυτή η ιστορία της φυλής έγινε κατά κανόνα αντιληπτή ως αποκλειστικά γερμανοκεντρική.
Ωστόσο, οι αναφορές στην Αρχαιότητα είναι πολυάριθμες στον δημόσιο λόγο, ενώ η αρχιτεκτονική του καθεστώτος αναβιώνει τον ρωμαϊκό μνημειακό κλασικισμό και η ναζιστική αγαλματοποιία ανακαλύπτει ξανά το ελληνικό γυμνό: η επανεφεύρεση της ιστορίας, η φυλετική ταυτότητα και η φυλετική ιστορία του ναζιστικού υποκειμένου αποκτούν αξία με την προσάρτηση ενός παρελθόντος τόσο λαμπρού όσο το παρελθόν της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας.
Από τις δήθεν βόρειες μεταναστεύσεις προς τη Μεσόγειο έως τη διάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η ιστορία της Αρχαιότητας ξαναδιαβάζεται υπό το πρίσμα της φυλετικής θεωρίας: ό,τι μεγάλο παρήγαγε, δημιούργησε, στοχάστηκε η Αρχαιότητα υπήρξε έκφραση του αρίου πνεύματος, ενώ η παρακμή των ηθών και των κρατών της οφείλεται στον εκφυλισμό του αίματος, που τραγικά και εσφαλμένα επιτράπηκε να νοθευτεί. Στον εθνικοσοσιαλιστικό λόγο περί Αρχαιότητας διακρίνεται μια βαθιά περιφρόνηση για την ιστορία. Ο εθνικοσοσιαλισμός δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται τόσο να ζήσει, όσο να πεθάνει. Οι πρωταγωνιστές του Τρίτου Ράιχ είχαν εγκαταλείψει την τάξη της ιστορίας για να ενταχθούν στην τάξη του μύθου. Ο Goebbels, αντιγράφοντας εδώ τον Bismarck, έλεγε ότι “θα μείνουμε στην ιστορία ως οι μεγαλύτεροι ήρωες ή ως οι τελευταίοι εγκληματίες”, ότι θα τους αποδιδόταν υπερβολική σημασία: ο Hitler είναι ο Σατανάς, ο Himmler, ο Heydrich και ο Goebbels οι αρχάγγελοι του κακού, όπως διαβάζουμε μερικές φορές. Μεταθέτοντας όμως τις θλιβερές μορφές του Τρίτου Ράιχ στη ριζική ετερότητα του τέρατος, του τρελού ή του διαβόλου, υποκύπτοντας στους πειρασμούς της δαιμονολογίας ή μιας παράξενης θεολογίας του απόλυτου κακού, παίζουμε το παιχνίδι που ήθελαν ο Hitler και ο Goebbels να παίξουν οι επόμενες γενιές: να αποδώσουν δηλαδή στα πρόσωπά τους μια ιερότητα, έστω και αρνητική, και η αύρα αυτή να εμποδίσει κάθε ορθολογική προσέγγιση του φαινομένου τους.
Μπορούμε ίσως να διακρίνουμε εδώ τη χρησιμότητα του ιστορικού: ο ιστορικός αφαιρεί τα προσωπεία και σβήνει τα κεριά της λατρείας. Ενάντια στον μύθο του θανάτου, βλέπει τη γιατρειά μόνο στον θάνατο του μύθου.
| Σελίδες | 720 |
|---|---|
| ISBN | 9789604353538 |
| Author |
Johann Chapoutot |
| Publisher |
Πόλις |
