Κωνσταντίνος Μανιαδάκης Το δεύτερο πρόσωπο της δικτατορίας Μεταξά

Λαδάς: Οι δημοκράτες αντιδρούν εναντίον μας περισσότερο από τους κομμουνιστές.

Μανιαδάκης: Είναι φυσικόν, αφού πήρατε το ψωμί από το στόμα των δημοκρατών κι όχι από των κομμουνιστών. […] Με τους κομμουνιστές μπορούμε να βρούμε σημεία επαφής, με τους δημοκράτες όχι.

Λαδάς: Συμφωνώ, έστω και στις αρνήσεις, τόσο εμείς όσο και οι κομμουνιστές αρνούμαστε τον κοινοβουλευτισμό. Βέβαια μας χωρίζει ιδεολογικό χάος και δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο ιδεολογικό που θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε. Θεωρητικά τουλάχιστον συμφωνούμε με τον Ναζισμό και τον Φασισμό, άσχετα αν συγκρουστήκαμε μαζί τους. Συγκρουστήκαμε σαν κρατικά συμφέροντα, σαν κράτη κι όχι σαν ιδέες.

Μανιαδάκης: Από τα αρχεία κι από τις προσπάθειες που έκανε μέσω του φον Κανάρις γνωρίζω ότι ο Χίτλερ ήθελε να τα βρούμε. Το πρόβλημα ήταν η στάση των Ιταλών, που δεν εδέχοντο καμία συμφωνία.

Μανιαδάκης: Αν τελικά νικούσε ο Χίτλερ θα είχε άλλη όψη ο κόσμος.

Λαδάς: Καλλίτερα ή χειρότερα;

Μανιαδάκης: Ποιος ξέρει; Πάντως συμμοριτοπόλεμος δε θα γινότανε για τρία χρόνια. Ούτε η μισή Ευρώπη θάτανε σκλάβα στους μπολσεβίκους.