Ιούλιος Έβολα- ‘Ενα μικρό αφιέρωμα
Η έκδοση περιέχει σε μετάφραση του Χρίστου Γούδη τα έργα του Ιούλιου Έβολα «Η Οδός των Σαμουράι», «Ρενέ Γκενόν», «Οι Εβραίοι και τα Μαθηματικά»
Ο Ιούλιος Έβολα (1898- 1974), Ιταλός ανατρεπτικός φιλόσοφος και κοινωνικός στοχαστής, υπήρξε παράλληλα μύστης και κορυφαίος εσωτεριστής. Επικριτικός για τον άνθρωπο της τετριμμένης καθημερινότητας που ζει για να τρώει, να αναπαράγεται και να πεθαίνει, αναζητά «κάτι περισσότερο από το να ζει», το γερμανικό «mehr als leben», ένα είδος νοσταλγίας για το «hyperuranium», το υπερουράνιο και υπερβατικό, «αυτό που ήταν στις αρχές».
Κείμενα και λόγοι για το Έθνος
«Δι’ ἡμᾶς δὲν ὑπάρχει δυστυχῶς τρίτος δρόμος. Ἡ Γερμανία καὶ ἄξων ὄχι μόνον δὲν ὑπάρχουν σήμερον ἀλλὰ καὶ ἂν ὑπῆρχον οὐδεμία ἔνδειξις ὑπάρχει ὅτι θὰ ἦτο δυνατὸν ποτὲ νὰ μεταλλάξουν τὰς ἀρχικὰς των διαθέσεις. Ἡ πολιτικὴ τοῦ ἄξονος ἦτο καὶ θὰ ἦτο καὶ σήμερον ἀκόμη σαφῶς ἀνθελληνική. Ἡ πεῖνα τὴν ὁποίαν ἀδικαιολογήτως μᾶς ἐπέβαλαν τὸν τραγικὸν χειμῶνα τοῦ 1941 εἶχε ἕνα καὶ μόνον σκοπόν: τὴν ἐξαφάνισιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἐὰν συνεπῶς ἡ Γερμανία ἀνίστατο, πρώτη ἡ Ἑλλὰς θὰ ἔπρεπε καὶ πάλιν νὰ τὴν κτυπήση.»
Δημήτριος Βεζανής, 6/1/1947
Κομμουνισμός
«Κάτω η χριστιανική αγάπη προς τον πλησίον. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι το μίσος. Μόνο αν μάθουμε πώς να μισούμε θα κατακτήσουμε τον κόσμο». Αυτά έλεγε ο Ανατόλι Λουνατσάρσκι, ο σοβιετικός «Κομισάριος για τον Διαφωτισμό». Ο ίδιος ο Μαρξ πίστευε μόνο στην δημιουργική δύναμη του κακού. Στην προσωπικότητά του και στο πνεύμα των συγγραμμάτων του φανερώνονται ξεκάθαρα τα χαρακτηριστικά ενός σκοτεινού δαιμονισμού, αναφέρει ο Ρώσος φιλόσοφος Νικολάι Μπερντιάεφ.
Εκείνο που συνέβη, όχι μόνο στην κομμουνιστική Ρωσία μέχρι την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και σε όλα τα κράτη που βρέθηκαν πίσω από το «σιδηρούν παραπέτασμα», δεν μπορεί παρά να εκφραστεί ως η πιο απτή έκφραση της παρουσίας του σατανικού πνεύματος στην ιστορία. Για περισσότερο από επτά δεκαετίες στο όνομα της οικοδόμησης του «κομμουνιστικού παραδείσου» επί της γης, δεκάδες λαοί υπέστησαν μια άνευ προηγουμένου πνευματική, σωματική και πολιτισμική γενοκτονία. Οι άνθρωποι στριμώχτηκαν βίαια σε μια τεράστια προκρούστεια κλίνη, παραμορφώθηκαν, διαμορφώθηκαν και αναμορφώθηκαν για να χωρέσουν στον ζουρλομανδύα της υλιστικής, αθεϊστικής, ιδεολογίας, με σκοπό την δημιουργία του «Νέου Ανθρώπου». Όχι μόνο ενός ατόμου με τυφλή υποταγή στο «αλάθητο» του παντοδύναμου κόμματος, αλλά στην πραγματικότητα, ενός μεταποιημένου κτήνους.
Πρόδρομος του οράματος του κομμουνιστικού παραδείσου και της δημιουργίας του «νέου (υπερ)ανθρώπου» ήταν η Γαλλική Επανάσταση, με το βίαιο ξερίζωμα του χριστιανισμού και την λατρεία της λογικής και της δημοκρατίας, ένα είδος εκκοσμικευμένης θρησκείας, ενώ στον μεσσιανισμό των μπολσεβίκων υπήρχε ιστορικά αναμφισβήτητα, ισχυρή εβραϊκή επίδραση. Ο Ρώσος φιλόσοφος Σεργκέι Μπουλγκάκοφ έγραφε ότι ο αθεϊστικός σοσιαλισμός είχε τα ίδια «γήινα» ιδεώδη με τον εβραϊκό μεσσιανισμό/χιλιασμό, με το προλεταριάτο να παίρνει την θέση του «περιούσιου λαού». Ο εβραϊκής καταγωγής Αμερικάνος ακαδημαϊκός Richard Pipes, ειδικευμένος στην σοβιετική ιστορία θα παραδεχτεί ότι «οι Εβραίοι έπαιξαν αναμφισβήτητα στο μπολσεβίκικο κόμμα και στο πρώιμο σοβιετικό σύστημα ένα ρόλο δυσανάλογο του πληθυσμού τους, ενώ ο αριθμός των Εβραίων που δραστηριοποιήθηκε στον κομμουνισμό στη Ρωσία και στο εξωτερικό ήταν εντυπωσιακός».
Τελικά, το κομμουνιστικό «πανανθρώπινο» όραμα και η «μεγάλη ουτοπία του 20ου αιώνα», κατέληξε σε λιγότερο από 100 χρόνια, να έχει στοιχίσει πάνω από 100 εκατομμύρια ζωές. Ο παράδεισος έγινε κόλαση. Ή ήταν κόλαση εξ αρχής. Ο Τσέχος συγγραφέας Μίλαν Κούντερα θα πει: «Ολοκληρωτισμός δεν σημαίνει μόνον κόλαση, αλλά και το όνειρο για έναν παράδεισο – το πανάρχαιο όνειρο για έναν κόσμο όπου όλοι ζουν αρμονικά, ενωμένοι κάτω από έναν κοινό σκοπό και μια πίστη, χωρίς μυστικά ο ένας απ’ τον άλλο. Ωστόσο, μόλις κάποιοι αρχίσουν να αντιδρούν στο όνειρο, οι ηγέτες του παραδείσου κατασκευάζουν μέσα στην Εδέμ ένα μικρό γκούλαγκ. Με τον καιρό το γκούλαγκ μεγαλώνει, τελειοποιείται, ενώ ο παράδεισος μικραίνει.…Αν θέλουμε να κατανοήσουμε την ουσία της κόλασης θα πρέπει να εξετάσουμε την ουσία του παραδείσου απ’ τον οποίο προήλθε».
Στιγμιότυπα από αυτήν την κόλαση, θα βρείτε σε αυτό το βιβλίο, το δεύτερο στην σειρά Τετράδια του Κόκκινου Ουρανού. Περιττό να πούμε ότι όπως και στο πρώτο («Οι Νότιοι») και σε αυτό, η πολιτική ορθότητα δεν έχει θέση.
Λόγοι για την Πρωτομαγιά
Καὶ πρέπει νὰ φέρη κανεὶς στὸ μυαλὸ τοῦ τὸ τί ἤτανε ἡ 1η Μαΐου ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια γιὰ νὰ αἰσθανθῆ τὴ ριζικὴ Μεταβολὴ ποὺ ἐπῆλθε, τὴν καταπληκτικὴ πράγματι Μεταβολή. Γιατί ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια ἡ Πρωτομαγιὰ ἤτανε ἡ ἡμέρα ποὺ ἀπειλοῦσε αἱματοχυσία, ἤτανε ἡ ἡμέρα τῶν συγκρούσεων τῶν Ἑλλήνων μεταξύ τους, ἤτανε ἡ ἡμέρα ποὺ διετάραττε τὴν τάξιν καὶ τὴν ἡσυχίαν τῆς κοινωνίας, ἤτανε ἡ ἡμέρα τῶν μεγάλων ταραχῶν. Τί ἔγινε εἰς τὸ μεταξὺ γιὰ νὰ ἐπέλθη αὐτὴ ἡ κολοσσιαία μεταβολὴ τῶν πραγμάτων; Ἦλθε ἡ Μεταβολὴ τῆς 4ης Αὐγούστου. Μὲ τὸ καθεστὼς αὐτὸ τῆς 4ης Αὐγούστου ὁ ἐργατοϋπαλληλικὸς κόσμος τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἀναπόσπαστα συνδεδεμένος, ὄχι μόνον γιὰ τᾶς κοινωνικᾶς μεταρρυθμίσεις ποὺ ἔφερε ἡ Μεταβολὴ αὐτή, ἀλλὰ καὶ διότι ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν τύχη τοῦ κόσμου αὐτοῦ ἤτανε ἡ αἰτία διὰ τὴν ὁποίαν ἐπεβλήθη ἡ Μεταβολὴ τῆς 4ης Αὐγούστου.
Λόγοι προς την Ε.Ο.Ν.
Ἡ Ἑλλὰς δὲν εἶναι τίποτε ξένον ἀπό σας, κατοικεῖ μέσα σας, μέσα στὸν καθένα ἀπό σας, μέσα στὴν κάθε μία ἀπό σας. Εἶναι ἕνα πράγμα, τὸ ὁποῖον δὲν ἠμπορεῖτε νὰ τὸ ἀφαιρέσετε ἀπὸ μέσα σας ποτέ, οὔτε νὰ τὸ ἀποχωρισθῆτε ποτὲ εἰς ὅλην σας τὴν ζωήν. Δὲν ἠμπορεῖτε νὰ εἶσθε τίποτε ἄλλο παρὰ Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες εἰς ὅλην σας τὴν ζωὴν καὶ εἰς κάθε περίστασιν, εὐτυχῆ καὶ δυστυχῆ, θὰ εἶσθε πάντοτε Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες. Καὶ ἂν θέλετε ἀκόμη δὲν ἠμπορεῖτε νὰ χωρίσετε ἀπὸ τὸν ἐαυτόν σας τί καθήκοντα ἔχετε πρὸς αὐτὸ τὸ ὁποῖον λέγεται Ἑλλάς. Ἔχετε τὰ καθήκοντα ποὺ ἔχετε πρὸς τὴν μάννα σας, σὲ κείνη πού σας γέννησε, διότι καὶ ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἡ μεγάλη μάννα ὅλων μας. Εἶσθε τὰ παιδιά της, ὄχι μονάχα ἔτσι στὰ λόγια. Εἶσθε πραγματικὰ παιδιά της, τὸ αἷμα τῆς εἶναι μέσα εἰς τᾶς φλέβας σας, ἡ ψυχὴ τῆς εἶναι μέσα στὴν ψυχή σας, σεῖς οἱ ἴδιοι, ἀγόρια καὶ κορίτσια, εἶσθε ἡ Ἑλλάς. Ὅταν ἀγαπᾶτε τὴν Ἑλλάδα, ἀγαπᾶτε τὸν ἐαυτόν σας.
Μάιος 1849: Η επανάσταση της Δρέσδης – Η φιλία του Βάγκνερ με τον Μπακούνιν και η επαναστατική τους δράση στα οδοφράγματα της Δρέσδης
Μετάφραση: Όλγα Αυλωνίτη
Ο θαυμασμός του Ριχάρδου Βάγκνερ για τον Μπακούνιν είναι έκδηλος στις σελίδες αυτού του βιβλίου, το οποίο αποτελεί απόσπασμα από τη δίτομη αυτοβιογραφία του Γερμανού μουσουργού. Μια Κυριακή των Βαΐων του έτους 1849 ο Βάγκνερ διηύθυνε μια ορχήστρα που έπαιζε την Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν. Στο τέλος της παράστασης ο Ρώσος Μπακούνιν πλησίασε τον Βάγκνερ και του είπε ότι αν μια μέρα καταστρεφόταν όλη η μουσική που γράφτηκε ως εκείνες τις ημέρες της ανθρωπότητας, τότε ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους θα έπρεπε να κάνουν τα πάντα προκειμένου να σωθεί η Ενάτη Συμφωνία. Ο Μπακούνιν κρυβόταν από την γερμανική αστυνομία επειδή διώκετο από την αυστριακή κυβέρνηση για τα γεγονότα της Πράγας. Έχοντας περάσει λαθραία εντός της χώρας επειδή επιθυμούσε να βρίσκεται κοντά στη Βοημία βρήκε καταφύγιο στη Δρέσδη. Ο Βάγκνερ έκανε περιπάτους μαζί με τον υπέροχο φίλο του, όπως τον αποκαλεί ο ίδιος ο Βάγκνερ, και τον φιλοξενούσε στο σπίτι του καθ’ όλη αυτή την περίοδο. Όλα αυτά συνέβησαν στη Δρέσδη και λίγες μέρες μετά Βάγκνερ και Μπακούνιν θα συμμετείχαν στην εξέγερση που έγινε στους δρόμους της γερμανικής πόλης με τον τελευταίο στο ρόλο του αρχιθερμαστή, όπως τον χαρακτήρισε ο μεγάλος Γερμανός μουσικοσυνθέτης. Η επαναστατική δράση στους δρόμους της Δρέσδης τον Μάιο του 1849 και η εξέλιξη των γεγονότων οδήγησαν σε διώξεις, φυλακίσεις και τον Βάγκνερ στην Ελβετία ως πολιτικό πρόσφυγα. Απογοητευμένος και πτωχευμένος ελπίζει στο αύριο, κάνει γνωριμίες, διαβάζει Προυντόν και γράφει το δοκίμιο «Τέχνη και Επανάσταση». Εν συνεχεία διαβάζει το έργο «Η ουσία του χριστιανισμού» του Λούντβιχ Φόιερμπαχ, του φιλοσόφου που επηρέασε τον Μαρξ και τον Ένγκελς. Το σύγγραμμα τον επηρεάζει βαθύτατα και τον οδηγεί στην συγγραφή του δοκιμίου «Η τέχνη στο μέλλον» αφιερώνοντάς του τον πρόλογο.
Περιεχόμενα:
Πρόλογος
Δρέσδη 1849
Πρόλογος αφιερωμένος στον Φόιερμπαχ
Γράμματα στον Φραντς Λιστ
Μαρξισμός: Εθνικός Κίνδυνος
Κατὰ τὴν στιγμὴν ταύτην ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ὑφίσταται τὴν ἐπιρροὴν ἀλόγων καὶ ἀλιτηρίων παθῶν. Διατελεῖ ἀνερμάτιστος, παρασυρόμενος ὑπὸ τῆς κακίας μᾶλλον ἢ ὑπὸ τῆς ἀρετῆς. Ἀδρανεῖ ἡ σκέψις αὐτοῦ, περιῆλθεν εἰς πλήρη ἀτονίαν. Εἶνε ἀνίκανος ν’ ἀνταπεξέλθη κατὰ τῶν ὑπονομευόντων τὸ παρὸν αὐτοῦ καὶ τὸ μέλλον ἐχθρῶν. Ἡ ἐθνικότης αὐτοῦ, ἡ ἱστορία – ἔνδοξοι αὐτῆς σελίδες – χλευάζονται καὶ καταφρονοῦνται. Διδάσκεται καθ’ ἕκαστην τὸ μῖσος καὶ τὴν περιφρόνησιν πρὸς τὰ εὐγενέστατα τῶν παλαιῶν ἰδανικῶν του. Θρησκεία, Γλῶσσα, Οἰκογένεια, Ἠθική, Ἰδιοκτησία, ἐθνικὴ Συνείδησις καὶ Πατρὶς ἀποκηρύσσονται ἐπανειλημμένως ὡς σάπια ἰδανικά, καθυστερημένα, οὐδένα ἔχοντα λόγον ὑπάρξεως.
Ο αυτοκράτωρ Ηράκλειος
Ἡ ἱστορία τοῦ μεγάλου πολέμου, τόν ὁποῖον ἐπεχείρησε μετ’ ὀλίγον, εἶνε ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους σειρά μεγάλων καί γενναίων πράξεων πολεμικῶν, ἔργων τῆς προσωπικῆς του ἀνδρείας, ἀλλ’ ἐν ταυτῷ καί λόγων καί προσφωνήσεων πρός τόν στρατόν ὑψίστης ἠθικῆς καί θρησκευτικῆς σημασίας. Εἰς τούς λόγους τούτους φέρεται πάντοτε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Χριστοῦ, τῆς Πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ πόλεμος ἄλλως τέ εἶχε θρησκευτικόν χαρακτήρα ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους, ἀφοῦ τοιοῦτον εἶχε δώση χαρακτήρα καί ὁ Χοσρόης, κηρύξας πόλεμον ἐξολοθρεύσεως ἐναντίον τῆς πίστεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκράτει δέ ὡς τρόπαιον αὐτό τό τίμιον ξύλον τοῦ Σταυροῦ, τοῦ ἱερωτάτου συμβόλου τούτου τοῦ Χριστιανικοῦ στρατοῦ.
Ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός
Ἀλλ’ ἄν ἡ Εὐρώπη καί ὁλόκληρος ὁ πολιτισμένος κόσμος μετά θαυμασμοῦ καί σεβασμοῦ εὐγνώμονος ἀτενίζουν πρός τήν μεγαλοπρεπῆ ἱστορικήν μορφήν τοῦ Ἰουστινιανοῦ, τοῦ ἰδρυτοῦ τῆς συστηματικῆς ἐπιστήμης τοῦ δικαίου, τοῦ προαγαγόντος τό κράτος τοῦ Χριστιανισμοῦ εἰς τᾶς τρεῖς ἠπείρους, τοῦ ἡγεμόνος τοῦ ἐκπροσωποῦντος εἰς ὕψιστον βαθμόν τήν Ρωμαϊκήν κοσμοκρατορίαν ὑπό τήν ἰδέαν τήν Χριστιανικήν, ἡ Ἑλλάς καί τό Ἑλληνικόν ἔθνος ἰδιαίτερον ὀφείλουν σεβασμόν εἰς τήν μνήμην τοῦ βασιλέως, διά τοῦ ὁποίου τό Ἑλληνικόν Χριστιανικόν κράτος τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀνῆλθεν εἰς ἀνυπέρβλητον ὕψος ἐξωτερικοῦ καί ἐσωτερικοῦ μεγαλείου, τοῦ αὐτοκράτορος, τοῦ κτίσαντος ἤ ἀνοικοδομήσαντος τόσας πόλεις εἰς τᾶς Ἑλληνικᾶς χώρας τῆς Ἀσίας, τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀφρικῆς, τοῦ καταλιπόντος ἀθάνατον μνήμην εἰς τήν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ἰδρύσαντος τόσα μνημεῖα τῆς Ἑλληνικῆς τέχνης καί μεγαλοφυίας, τοῦ κτίσαντος τόν ναόν τῆς Ἁγίας Σοφίας!
Ο δρόμος προς την ελευθερία
Το βιβλίο του Michael Collins, του ηγέτη του IRA και του Sinn Fein, κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά. Σε αυτό το βιβλίο αποκαλύπτονται οι εθνικιστικές ιδέες του Collins και οι επιθυμίες ενός ολόκληρου Έθνους που αντιστάθηκε στην βρετανική καταπίεση. Η πολιτική τακτική κι η επιρροή των Βρετανών εις βάρος της Ιρλανδίας θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό την σκληρή πολιτική της σύγχρονης Ευρωπαϊκής Ένωσης που αλλοιώνει την εθνική ταυτότητα των κρατών – μελών της. Επίσης, αποκαλύπτεται ότι το γελαστό παιδί ήταν ο Michael Collins, ένας εθνικιστής ηγέτης κι όχι κάποιος ανώνυμος αριστερός. Τα κείμενα του Ιρλανδού ηγέτη διδάσκουν το πώς πρέπει να σκέφτεται ένας λαός ως έθνος και πώς να αγωνίζεται για τη διατήρηση της ιστορικής του συνέχειας και ταυτότητας.
«Δεχόμασταν σιωπηρά την άρνηση της Αγγλίας για την εθνότητά μας, κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο για τους σκοπούς της προπαγάνδας της. Πουλήσαμε τα πρωτοτόκια αντί πινακίου φακής. Κατάλαβαν ότι το έθνος μπορούσε να διατηρηθεί και η ελευθερία να αποκτηθεί μόνο μέσα από τον ίδιο τον ιρλανδικό λαό. Έπρεπε να γίνουμε ισχυροί μέσα στο ξεχωριστό έθνος μας με σεβασμό στον εαυτό μας, ως αυτοδύναμοι άνδρες και γυναίκες του ιρλανδικού έθνους, διαφορετικά, δεν θα ξεκινούσαμε ποτέ την «πορεία για την ελευθερία».
«Πιστεύουμε έντονα ότι αυτό το έθνος έχει το δικαίωμα να ορίζει τη μοίρα του. Υποστηρίζουμε με σθένος ότι οι άντρες που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε αυτό το έδαφος είναι οι καταλληλότεροι να κρίνουν ποιο είναι το καλό αυτής της γης. Πιστεύουμε σε ένα ιρλανδικό έθνος που χρησιμοποιεί τη δική του γλώσσα, φέρει τη δική του σημαία, προστατεύει τις ακτές του, και χρησιμοποιεί τη δική του διακριτική ευχέρεια όταν ασχολείται με τον έξω κόσμο. Όμως όσα πιστεύουμε δεν θα έρθουν ποτέ ως δώρο οποιουδήποτε κοινοβουλίου, βρετανικού ή άλλου – μπορούν να αποκτηθούν μόνο με τη δύναμη των χεριών και τη σθεναρή αποφασιστικότητα των ανδρών».