Αυτοματοποίηση: Πρόβλημα και λύση
Για ακόμα μια φορά ο εκδοτικός μας οίκος αναδεικνύει ένα πολιτικό έργο του Sir Oswald Mosley. Αυτή τη φορά ο Βρετανός πολιτικός αναλύει τα προβλήματα του διεθνούς καπιταλισμού και του διεθνούς σοσιαλισμού επιχειρώντας να βρει τη λύση. Το έργο αυτό είναι καθαρά οικονομικό και απευθύνεται και στην εποχή μας.
«Μπορεί το πρόβλημα της αυτοματοποίησης να ξεπεραστεί με τον Ευρωπαϊκό Σοσιαλισμό; Πρόσφατα έδωσα τον ευρύτερο ορισμό αυτής της ιδέας. […] Το αντικείμενο του παρόντος δοκιμίου είναι η εφαρμογή των βασικών αρχών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλισμού στο πρόβλημα της αυτοματοποίησης, το οποίο συζητείται τώρα με κάποια νευρικότητα μέσα στον παγκόσμιο τύπο.»
Αφανισμένες Ατλαντίδες – Η θλιβερή μπαλάντα του διωγμού
Στην παρούσα συλλογή ποιημάτων η Σίτσα Καραϊσκάκη παρομοιάζει τον ξεριζωμό του ελληνικού πληθυσμού από το σύμπλεγμα των Μοσχονήσων με τον μύθο της χαμένης Ατλαντίδας. «Για κείνα τα νησιά που ως Ατλαντίδες χάθηκαν» μας λέει σε ένα στίχο της. Το ποίημα «Νησί που πλέεις μακρυά» αναφέρεται στην πατρίδα της ποιήτριας, το Μοσχονήσι. Το ποίημα με τίτλο «Νησιοτοπούλα» είναι γραμμένο για το νησί «Νησοπούλα» του συμπλέγματος των Μοσχονήσων. Περιέχεται επίσης ένα ποίημα με τίτλο «Εκατόνησα», δηλαδή αναφέρεται στα Μοσχονήσια με το αρχαίο τους όνομα και την καταγωγή του ονόματός τους από το όνομα της θεάς Εκάτης. Αναφέρει στο ποίημα αυτό κι ονόματα μερικών νήσων του συμπλέγματος όπως το Δασκαλειό (το οποίο ονομάζεται και Ψαριανό), το Σεφέρι και το Γυμνό. Το ποίημα «Το Ψηφί» μιλάει για την νησίδα που φέρει το όνομα αυτό. Στο ποίημα «Σμύρνη», η ποιήτρια αναφέρεται στον επικό ποιητή Όμηρο αποκαλώντας τον Μελησιγένη διότι θεωρείται πως αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα. Πήρε το όνομα αυτό επειδή, σύμφωνα με τον μύθο, γεννήθηκε κοντά στις όχθες του ποταμού Μέλητα της Σμύρνης. Στα υπόλοιπα ποιήματα η Καραϊσκάκη περιγράφει γεγονότα που είδε κατά την Καταστροφή όταν ήταν παιδί. Στίχοι που στάζουν αίμα και φέρουν έντονα τα στοιχεία της χριστιανικής παράδοσης από τη ζωή των Μικρασιατών. Τα γεγονότα της Καταστροφής τα παρομοιάζει με τις εικόνες που περιγράφονται στην «Αποκάλυψη» του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή. Δεν παρέλειψε, επίσης, να υμνήσει την αυτοθυσία του Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσοστόμου ο οποίος δεν εγκατέλειψε τη Σμύρνη και το ποίμνιό του. Οι Τούρκοι του ξερίζωσαν τη γενειάδα, του έβγαλαν τα μάτια, του έκοψαν τη μύτη και τα αυτιά στις 27 Αυγούστου του 1922. Σήμερα θεωρείται άγιος από την Εκκλησία της Ελλάδος και προστάτης των Μικρασιατών.
Ε.Ο.Ν. Περί τέχνης
«Γιατὶ δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ξεχνᾶμε πὼς ἡ τέχνη εἶναι τὸ μεγαλύτερο μέσο γιὰ τὴν ἐκπλήρωσι τοῦ τελικοῦ σκοποῦ τῆς Ὀργανώσεώς μας, ποὺ εἶναι νὰ διαπλάσουμε τὶς ψυχὲς καὶ τὰ πνεύματα μὲ τέτοιον τρόπο ὥστε νὰ γίνουν πνεύματα καὶ ψυχὲς εὐγενικές»
Εθνική Κατήχησις
«Οὐδεὶς ἄλλος λαὸς ἐνόησε καὶ ἐχρησιμοποίησε τὴν ἐλευθερίαν, ὅσον ὁ ἑλληνικός. Ἡ ἱστορία τῆς Ἑλλάδος εἶνε ἡ ἱστορία τῆς ἐλευθερίας»
Ὁ ἄνθρωπος – Κοινωνία – Πατρί – Ἡ Ἑλλάς – Ελευθερία – Ἐπανάστασις – Καθήκοντα Ἑλλήνων ἐλευθέρων καὶ ὑποδούλων – Ἐθνικαὶ Δυνάμεις τῆς Ἑλλάδος – Ἑλληνικαὶ Ἀποικίαι – Ἑλληνικὴ Ἑνότης
Ευάγγελος Κυριάκης – Ιδέες και μελέτες ενός Έλληνα εθνικοσοσιαλιστή
Ο Ευάγγελος Κυριάκης υπήρξε μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της Ελλάδας του Μεσοπολέμου. Ήταν δημοσιογράφος και αρθρογραφούσε στις εφημερίδες «Κράτος» και «Ο εθνικοσοσιαλιστής» που εκδίδοντο τη δεκαετία του ’30, καθώς και στην εφημερίδα «Καθημερινή». Έγραψε επίσης άρθρα για το Καθεστώς της 4ης Αυγούστου στο περιοδικό «Νέα Πολιτική» του καθηγητή Πανεπιστημίου της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής, Ιωάννη Τουρνάκη.
To 1934 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο «Νέα Γενεά» μαζί με την Σίτσα Καραϊσκάκη και τον Κυριάκο Καραμάνο, με σύμβολο τον διπλό πελέκυ. Εξέδωσε σε δική του μετάφραση το εκπληκτικό βιβλίο του Γιόζεφ Γκαίμπελς «Από το Κάιζερχοφ εις την Καγγελαρίαν». Το 1934 εξέδωσε με τις εκδόσεις ΟΕΚΚ δύο διαλέξεις του για την τότε πολιτική κατάσταση της Ελλάδος με τίτλο «Προς νέους προσανατολισμούς» προσθέτοντας και αποσπάσματα από άρθρα του που είχαν ως θέμα την υλιστική θεωρία και την προλεταριακή κίνηση. Το 1937 εξέδωσε την αντικομμουνιστική του μελέτη με τίτλο «Μαρξιστικαί Ουτοπίαι». Το 1938 εξέδωσε μια ακόμα μελέτη με τίτλο «Ειρήνη ή Πόλεμος;» όπου ανέλυε τις συνθήκες της Ευρώπης λίγο πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής έγραψε κείμενα για την τέχνη, τον πόλεμο και την λογοτεχνία στο προπαγανδιστικό περιοδικό «Ευρωπαϊκή Ηχώ» το οποίο τυπωνόταν στο Βερολίνο. Το 1943 ανέλαβε την πολιτική σύνταξη του εθνικοσοσιαλιστικού περιοδικού «Εικοστός Αιών» που εξέδιδε ο Αποστόλης Κυριάκης και στο οποίο είχε αναλάβει χρέη διευθυντή ο Άριστος Καμπάνης.
Μέσα από τις διαλέξεις και τα κείμενά του αποκαλύπτεται ότι ήταν ένας άριστος γνώστης των παράλογων και αφύσικων θεωριών του Μαρξ και του φιλελευθερισμού. Με επιστημονικές αναλύσεις τις καταρρίπτει και αποδεικνύει την σημασία και την ορθότητα της ανάγκης για δημιουργία ενός Εθνικού Κυρίαρχου Κράτους βασισμένο σε αξίες πέραν του υλισμού.
Ο ρόλος του Ευάγγελου Κυριάκη υπήρξε καθοριστικός στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης κατά τη διάρκεια της Κατοχής για μια σημαντική μερίδα ανθρώπων. Η πλήρης ταύτισή του με τους Γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές επέφερε μοιραία την περιθωριοποίησή του.
Ο έντονα πολιτικά στρατευμένος χαρακτήρας των κειμένων του, οι προπαγανδιστικού τύπου ραδιοφωνικές του ομιλίες και εν γένει τα αιρετικά του άρθρα στοχοποίησαν τη δημοσιογραφική του διαδρομή, συνέβαλαν δε στο να εξοβελιστεί ολοκληρωτικά από οποιαδήποτε ιστορική αναφορά, ακόμη δε και να τρωθεί ανεπανόρθωτα η υστεροφημία του.
Μια προσπάθεια για τη μελέτη του έργου του Ευάγγελου Κυριάκη πέρα από αγκυλώσεις στερεοτύπων, προκαταλήψεις και συναισθηματικές φορτίσεις ίσως μπορέσει να εξηγήσει το φαινόμενο του δοσιλογισμού ως αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερης έκφρασης που σήμερα όμως έχει στιγματιστεί ως προδοτική συνεργασία.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. Πρόλογος του Εκδότη
2. Η διαλλαγή Κράτους και πολίτου
3. Πολιτική παιδαγωγική
4. Εθνική παιδεία
5. Η πολιτική ηγεσία εις το Νέον Κράτος
6. Αι περί πολιτισμού φιλοσοφικαί απόψεις του Ιωάννου Μεταξά
7. Γκρέκο: Ο Έλλην ζωγράφος του Χριστιανισμού
8. Γλυπτικά έργα της Ακροπόλεως
9. Ο Άρνο Μπρέκερ περί των σχέσεων της κλασσικής και νέας γερμανικής τέχνης
10. Ερρίκος Σλήμαν, ο μέγας ερευνητής της Τροίας
11. Ο Υπερίων του Χέλντερλιν ή ο ερημίτης της Ελλάδος
12. Η Ολυμπιακή Ιδέα
13. Ίδρυσις Ινστιτούτου Κρήτης εις το Πανεπιστήμιον του Γκρατς
14. Ευρώπη: Αι κοιναί βάσεις του Δυτικοευρωπαϊκού Πολιτισμού
15. Η χώρα των Ελλήνων
16. Η Γερμανία φρουρός του Πολιτισμού
17. Το πεπρωμένον της Ευρώπης
18. Ο μπολσεβικισμός εναντίον του μπολσεβικισμού
19. Ελληνικοί συνοικισμοί παρά την αζοφικήν θάλασσαν
20. Η μεγάλη καλλιτεχνική έκθεσις του Μονάχου
21. Ο νέος άξων της τέχνης
22. Ο Βιλάμοβιτς – Μελέντορφ και ο ελληνικός κλασσικισμός
23. Ο Χέρντερ και η Ελληνική Επανάστασις
24. Η φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων
25. Η νεοελληνική αναγέννησις της τέχνης και ο Καρλ Σίνκελ
26. Η Ινδογερμανική προγονική κληρονομιά του γερμανικού λαού και η ιστορία της τέχνης του μέλλοντος
27. Πώς είδα το Τρίτον Ράιχ – της Δρος Σίτσας Καραϊσκάκη
28. Ο κατακτητής
29. Otto Dietrich, ο συγγραφεύς και το έργο του
30. Ο Ρούζβελτ και οι Αμερικανοί εργάται
31. Ειρήνη ή πόλεμος;
32. Προς νέους προσανατολισμούς – πρόλογος
33. Εθνικόν Κυρίαρχον Κράτος – Ο εχθρός της φιλελευθέρας κοινοβουλευτικής οχλοκρατίας
34. Περί των σχέσεων οικονομίας Έθνους και Κράτους
35. Η πλάνη του Μαρξισμού – Πως εξηπατήθη η εργατική τάξις
36. Η θέσις του προλεταριάτου ανάμεσα εις το Έθνος
37. Μαρξιστικαί ουτοπίαι
Ευρώπη ένα Έθνος
Το παρόν βιβλίο αποτελεί κομμάτι από την αυτοβιογραφία του Sir Oswald Mosley «Η ζωή μου», το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις μας το 2020. Πρόκειται για τα τελευταία δύο κεφάλαια που ο συγγραφέας τους έδωσε τον τίτλο «Πολιτική για το παρόν και το μέλλον». Η ανά χείρας έκδοση σκοπό έχει να αναδείξει τις μεταπολεμικές πολιτικές ιδέες του Sir Oswald Mosley, καθώς και την δράση του για το όραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης και διασφάλισης της ειρήνης μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών. Είναι καταφανές ότι ο Mosley είχε μελετήσει τις ιδέες του Richard Coudenhove-Kalergi και τις οποίες υιοθέτησε κι ο ίδιος, όπως νωρίτερα είχαν πράξει ο Otto Strasser κι ο Pierre Drieu la Rochelle, αλλά ακόμα κι ο Benito Mussolini προς το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η αθέατη πλευρά της ιστορίας – Αιρέσεις και μυστικές οργανώσεις
Τὸ ἀνὰ χεῖρας βιβλίο ἀποτελεῖ μιὰ παρουσίαση διαφόρων θρησκευτικῶν αἱρέσεων ἀλλὰ καὶ μυστικῶν ὀργανώσεων ποὺ ἐμφανίσθηκαν στὴν Ἱστορία καὶ διεκδίκησαν τὸ μονοπώλειο τῆς ἀληθείας ἀπὸ τίς κρατοῦσες θρησκεῖες. Στὶς σελίδες του ὁ ἀναγνώστης θὰ δεῖ τὴν «τέλεια αἵρεση» τῶν Καθαρῶν, ποὺ οἱ Καθολικοὶ ἔπνιξαν στὸ αἷμα ἀφοῦ, συχνὰ «τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας γράφτηκαν μὲ τὸ αἷμα τῶν αἱρετικῶν», σύμφωνα μὲ μιὰ γερμανικὴ ρήση, ἀλλὰ οἱ ἰδέες τῶν αἱρετικῶν παρέμειναν σὰν φάσματα στὴ θρησκευτικὴ σκέψη τῆς Εὐρώπης. Δίπλα στὶς αἱρέσεις, σὰν θρησκευτικὴ παραφυάδα ἐμφανίσθηκαν καὶ οἱ μυστικὲς ὀργανώσεις πού, ἀποκομμένες ἐθελουσίως ἀπὸ τίς ἐπίσημες θρησκεῖες διεκδίκησαν ἐπίσης τὴν ἀπολυτότητα τῆς Ἀλήθειας. Ἀπὸ τοὺς Καθαροὺς καὶ τοὺς Ἀσσασίνους ὡς τοὺς Ἰλλουμινάτους καὶ τὸν Ἐθνοφυλετισμὸ τῶν Ναζὶ ποὺ στηρίχθηκε στὴ χωρὶς θεὸ θρησκεία τοῦ Δαρβινισμοῦ, ὑπάρχει μιὰ ἱστορικὴ πορεία ἀντίδρασης καὶ ἀπόρριψης τῆς θρησκείας ποὺ ταυτίσθηκε μὲ τὸ Κράτος. Συχνὰ ἡ τελευταία ἀμύνθηκε υἱοθετῶντας ὀργανώσεις μάχης τοῦ εἴδους τῆς Opus Dei.
Η αθέατη πλευρά της ιστορίας – Από τη Γαλλική Επανάσταση ως την Action Francaise
Τὸ ἀνὰ χεῖρας βιβλίο εἶναι μιὰ ἱστορικὴ προσέγγιση στὸν Μεγάλο Τρόμο ποὺ ἔπληξε τὴ Γαλλία καὶ τὴ Εὐρώπη καὶ ποὺ ὀνομάσθηκε καταχρηστικῶς “Γαλλικὴ Ἐπανάσταση”. Μέσα ἀπὸ τρεῖς θεματικὲς ἑνότητες – τὸν ρόλο τῆς Μασσωνίας στὴ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση, τον πολέμους τῆς Βανδέας κατὰ τοὺς ὁποίους ὁ στρατὸς τῆς Γαλλικῆς Δημοκρατίας ἐξόντωσε μιὰ ἐπαρχία ὁλόκληρη καὶ τὴ φιλοβασιλικὴ δράση τῆς Action francaise – δίνεται, γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἑλλάδα, ἡ ἄλλη ὄψη τοῦ νομίσματος τῆς πολυδιαφημισμένης “Ἐπανάστασης ποὺ ἔφερε τὴν Ἐλευθερία, τὴν Ἰσότητα καὶ τὴν Ἀδελφότητα”. Μέσα ἀπὸ τίς σελίδες αὐτοῦ τοῦ βιβλίου, ποὺ περιλαμβάνει τὰ πρῶτα κι ἴσως τὰ μόνα ἀντεπαναστατικὰ κείμενα ποὺ γράφτηκαν στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὁ ἀναγνώστης θὰ δεῖ τὴ φρίκη τῆς ἀληθινῆς ὄψης τοῦ Μεγάλου Τρόμου, τὰ ἀποτελέσματα τοῦ ὁποίου στιγματίζουν ἀκόμα τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἤπειρο ποὺ εἶναι ἡ κοινή μας πατρίδα.
Η αθέατη πλευρά της ιστορίας – Ἐξεγέρσεις καὶ ἔνοπλες σοβιετικὲς ἐπεμβάσεις στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη No3
Τὸ ἀνὰ χεῖρας βιβλίο εἶναι μιὰ ἱστορικὴ παρουσίαση τῶν ἐντέχνως λησμονημένων ἀπὸ τὴν ἀριστερόστροφη ἱστοριογραφία καὶ δημοσιογραφία, ἀντικομμουνιστικῶν ἐξεγέρσεων στὴν τέως Ἀνατολικὴ Εὐρώπη. Οἱ λαοὶ τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης, ἀφημένοι σὰν δοῦλοι ἐξωνημένοι στὰ δολοφονικὰ χέρια τοῦ Στάλιν – μὲ μιὰ ἁπλῆ σημείωση σὲ ἕνα τσιγαρόχαρτο στὴ Σύνοδο τῆς Γιάλτας, ὅπου οἱ “Μεγάλοι” χώρισαν τὸν κόσμο στὰ δύο – ἐξεγέρθηκαν ἐναντίον τῆς κομμουνιστικῆς τυραννίας. Ἐξεγέρθηκαν ἄοπλοι, ἀγωνιζόμενοι μὲ τὴν ψυχή τους, ἐλπίζοντας ὅτι ἡ Δύση θὰ τοὺς βοηθήσει νὰ ἀπελευθερωθοῦν ἀπὸ τὴ σοβιετικὴ κτηνωδία. Ἀλλὰ οἱ ἐξεγέρσεις τους ἦταν καταδικασμένες νὰ πνιγοῦν στὴ βία καὶ στὸ αἷμα ἀφοῦ ἡ ὑποκριτικὴ Δύση τοὺς εἶχε ξεγράψει ὁριστικά. Ἰδοὺ λοιπὸν ἡ ἱστορία αὐτῶν τῶν ξεγραμμένων ἡρώων, αὐτῶν τῶν πολεμιστῶν χωρὶς αὔριο στὸ Βερολῖνο τὸ 1953, στὴν Πολωνία καὶ τὴν Οὑγγαρία τὸ 1956, στὴν Τσεχοσλοβακία τὸ 1968. Ἀναφορὰ καὶ μνήμη σὲ μιὰ Εὐρώπη ποὺ ἀντιστάθηκε καὶ ὠδὴ σὲ μιὰν Ἄνοιξη ποὺ χάθηκε κάτω ἀπὸ τίς ἑρπύστριες τῶν σοβιετικῶν ἁρμάτων μάχης ποὺ εἰσέβαλαν στὴν κοινὴ εὐρωπαϊκή μας πατρίδα “χορεύοντας βάλς”, σύμφωνα μὲ εἰρωνικὸ σχόλιο τῆς ἐποχῆς.
Η αθέατη πλευρά της ιστορίας – Λένιν, η σκοτεινή πλευρά της σελήνης
Ὁ Λένιν κατάφερε νὰ κατακτήσει τὴν ἐξουσία, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν μαρξισμὸ τηρήθηκαν μόνο οἱ τύποι, ἐνῶ τὸ κράτος ποὺ ἐγκατέστησε ἐπέβαλε τὴν ἐξουσία του μὲ τὴν ὠμὴ βία τῆς Τσεκὰ καὶ μὲ ἐκτελέσεις ποὺ ἐνέκρινε ὁ ἴδιος, χωρὶς δίκες. Ὁ Τύπος φιμώθηκε καὶ οἱ συνταγματικὲς ἐλευθερίες καταργήθηκαν. Ὅλες οἱ μέθοδοι ποὺ πρότεινε ὁ Λένιν γιὰ νὰ ἀλλάξει τὴν ὄψη τοῦ κόσμου εἶναι μέθοδοι τρομοκρατίας. Ὁ ἴδιος ὑπῆρξε ὁ πατέρας τῆς παγκόσμιας τρομοκρατίας. Τὸ σοβιετικὸ κράτος ποτὲ δὲν ἀντιπροσώπευσε τὴν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ. Γιὰ τὸν ἴδιον τὸν Λένιν ὁ λαὸς ἦταν ὅ,τι τὸ μέταλλο γιὰ τὸν σιδηρουργό. Χρησιμοποίησε τὴν ἐργατικὴ τάξη γιὰ νὰ ἐκτελέσει τὸ πείραμά του, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὸ ἂν θὰ ἀποτύγχανε καὶ μὲ τί κόστος σὲ ἀνθρώπινες ζωές. Ἐξάλλου, σὲ περίπτωση ἀποτυχίας, τί εἶχε νὰ χάσει;