Τάδε έφη Ζαρατούστρα

Ω άνθρωπε, πρόσεξε πολύ!
Τι λέει το μεσονύχτι το βαθύ;
“Κοιμόμουν, κοιμόμουν,
Απ’ όνειρο βαθύ έχω ξυπνήσει.
Ο κόσμος είναι βαθύς
Και πιο βαθύς απ’ όσο η μέρα το ‘χει στοχαστεί.
Βαθύς ο πόνος του
Μα είν’ η χαρά απ’ τον πόνο πιο βαθιά!
Ο πόνος κράζει: Να χαθείς!
Κι αιωνιότη λαχταρά κάθε μέρα,

Εσείς οι μοναχικοί του σήμερα, εσείς που αποχωρήσατε από την κοινωνία, εσείς θα πρέπει να γίνετε μια μέρα ένας λαός: από σας που έχετε διαλέξει τον εαυτό σας, ένας διαλεχτός λαός θα ξεπροβάλλει – κι από αυτό τον διαλεχτό λαό θα γεννηθεί ο Υπεράνθρωπος! Αληθινά σας λέω, η γη θα γίνει μια μέρα ένας τόπος γιατριάς! Και τώρα κιόλας μια νέα μυρωδιά μας τριγυρνάει, μια μυρωδιά που φέρνει υγεία και μια καινούρια ελπίδα!