Ο Μίρτσεα Ελιάντε κι η Σιδηρά Φρουρά
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Τσοπάνης Δρ Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκειών
«Μετά ο Stefan άκουσε μια κραυγή, ένα άγριο στρίγκλισμα πληγωμένου θηρίου: ≪Πυροβόλησαν τον Capitan!≫ Δεν ακούσθηκε τότε ούτε αναπνοή σε ολόκληρο το στρατόπεδο. Αυτή η πέτρινη σιωπή φάνηκε πιο τρομερή από κάθε κραυγή. Αμέσως μετά είδα τους πάντες να πέφτουν στα γόνατα, ξεσπώντας σε κλάματα, ολολύζοντας: κάποιοι χτυπούσαν το κεφάλι τους στο χώμα, άλλοι ούρλιαζαν σαν πληγωμένα σκυλιά. Με τα όπλα στα χέρια, οι χωροφύλακες τους επιτηρούσαν. Ο Stefan έκανε τον σταυρό του και πήγε να κοιμηθεί, χωρίς σκέψεις.≫ Έτσι περιγράφει ο Mircea Eliade την είδηση για τη δολοφονία του Capitan Codreanu, την οποία πληροφορήθηκε ευρισκόμενος έγκλειστος στο στρατόπεδο της Miercurea Ciuc. Αυτή θα ήταν και η στάση που θα τηρούσε τα υπόλοιπα χρόνια έναντι της Σιδηράς Φρουράς με την οποία είχε κατέλθει στις εκλογές κι είχε εκλεγεί βουλευτής. Οι σύμμαχοι της Σιδηράς Φρουράς είχαν ηττηθεί στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και ο Mircea Eliade ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει τη ζωή του διαγράφοντας το υπερεθνικιστικό του παρελθόν. Μέχρι ενός σημείου τα κατάφερε, αλλά όχι μέχρι τέλους, αφού πάντα ανήκουμε στους τόπους που μας γέννησαν, όσο μακριά κι αν φύγουμε, και πάντα κουβαλάμε μαζί όλα όσα κάποτε πιστέψαμε ότι αφήσαμε πίσω μας…»
Ο Μύθος του Αίματος: Η Γέννηση του Φυλετισμού
«Το έργο που αναλάβαμε σε αυτό το δοκίμιο είναι διαφορετικό: θέλουμε να εντοπίσουμε ένα είδος γένεσης του φυλετισμού, ή καλύτερα, των διαφόρων μοτίβων που εμπεριέχονται σε αυτόν, και να προσδιορίσουμε με σαφήνεια το νόημά τους. Θέλουμε να δώσουμε μια αίσθηση των πηγών που τροφοδότησαν αυτό το «μύθο», των επιρροών που σταδιακά ευνόησαν το σχηματισμό και την επιβεβαίωσή του στην πρόσφατη ιστορία. Αυτό το έργο θα διεξαχθεί με τον ακόλουθο τρόπο: πρώτα θα αναφέρουμε ορισμένες πρωταρχικές εμφανίσεις του φυλετισμού. Θα εξετάσουμε έπειτα τις βασικές διατυπώσεις εκείνου του ανθρώπου που μπορεί, από μια συγκεκριμένη άποψη, να θεωρηθεί ο πατέρας του σύγχρονου φυλετισμού, του ΓΚΟΜΠΙΝΩ. Στη συνέχεια θα μελετήσουμε την εποχή στην οποία, σε συνδυασμό με τις διατριβές του ΤΣΑΜΠΕΡΛΑΙΝ, ο φυλετισμός «πολιτικοποιήθηκε» και αναπτύχθηκε κυρίως σε σύνδεση με τις παγγερμανιστικές ιδεολογίες της άμεσης μεταπολεμικής περιόδου. Τέλος, θα περάσουμε στις πρόσφατες μεταπολεμικές μορφές φυλετισμού, ενός πλέον «επιστημονικού» τόνου, ενός ιστορικό-υποθετικού τόνου – μορφές στις οποίες το πολιτικο-κοινωνικό στίγμα προσδιορίζεται όλο και πιο καθαρά και στις οποίες ανήκει η ιδεολογία που διατυπώθηκε σε αυτό το πλαίσιο από τον ΧΙΤΛΕΡ.»
Julius Evola, 1942
Μια αντικειμενική εργασία του Ιούλιου Έβολα που παραθέτει τη θεωρία του φυλετισμού από τον κόμη Γκομπινώ ως τη φυλετική νομοθεσία του Γ’ Ράιχ. Αναλύονται και περιγράφονται όλοι οι θεωρητικοί του φυλετισμού όπως ο Μέντελ, ο Τσάμπερλαιν, ο Ρόζενμπεργκ, ο Günther, ο Κλάους, ο Κλεμμ, ο de Lapouge, ο Λάνγκε και πολλοί ακόμα. Σε αυτό το βιβλίο ξετυλίγεται όλη η θεωρία και η εξέλιξη του φυλετισμού. Πόση βάση έχουν όλες αυτές οι θεωρίες; Πόσο κοντά στην πραγματικότητα και την επιστημονικότητα βρέθηκαν όλοι αυτοί οι φυλετιστές; Τελικά για την φυλή μετράει μόνο το σώμα ή έχει κάποιο ρόλο και η ψυχή; Τεκμηριωμένα ή αυθαίρετα τα συμπεράσματα του εκάστοτε θεωρητικού του φυλετισμού; Είναι ή δεν είναι καθαρή η ευρωπαϊκή λευκή φυλή; Σε 12 κεφάλαια ο Έβολα δίνει όλες τις απαντήσεις μέσα από την διαδοχική, κατά χρονολογία, σειρά και εξέλιξη του φυλετισμού. Από τον Γκομπινώ ως τον Χίτλερ.
Περιεχόμενα
Εισαγωγή του 1937
Εισαγωγή του 1942
Καταγωγή
Το Δόγμα του Κόμη Γκομπινώ
Ανάπτυξη
Οι θεωρίες του Τσάμπερλαιν
Η Θεωρία της Κληρονομικότητας
Φυλετική Τυπολογία
Ο Αρκτικός Μύθος
Η Φυλετική Σύλληψη της Ιστορίας
Φυλετισμός και Αντισημιτισμός
Η φυλετική σύλληψη του Δικαίου
Η Νέα Φυλετική Νομοθεσία
Ο Φυλετισμός του Αδόλφου Χίτλερ
Συμπέρασμα
Ο Φασισμός από την οπτική της Δεξιάς
Μετάφραση: Όλγα Αυλωνίτη
«Νεοφασισμός είναι το όνομα που δίνουν σήμερα τόσο οι δημοκράτες όσο και οι κομμουνιστές στις «εθνικές» δυνάμεις της Ιταλίας που αντιτίθενται αποφασιστικά και στα δύο ρεύματα. Στο βαθμό που οι δυνάμεις αυτές δέχονται ανεπιφύλακτα αυτόν τον χαρακτηρισμό, δημιουργείται μια κατάσταση που είναι γεμάτη σφάλματα και παίζει, επικίνδυνα, το παιχνίδι των εχθρών.
Παρεμπιπτόντως, χρωστάμε την αποδοχή αυτού του ονόματος στις δηλώσεις, προφανώς με υποτιμητική έννοια, των «νοσταλγών» και της «νοσταλγίας». […] Στην περίπτωση που αναλύουμε τώρα, η μυθοποίηση είχε ως φυσική αντιστοιχία την εξιδανίκευση, δηλαδή τον υπερτονισμό μόνο των θετικών πλευρών του Φασιστικού καθεστώτος, ενώ αγνοούνταν σκόπιμα ή ασυνείδητα οι αρνητικές πλευρές.
Η ίδια διαδικασία εφαρμόζεται στην αντίθετη κατεύθυνση από τις αντεθνικές δυνάμεις, προς μια μυθολογία η οποία αντιστοιχεί στη συστηματική δυσφήμηση, την κατασκευή ενός μύθου του Φασισμού στον οποίο μόνο οι πιο προβληματικές πλευρές τονίζονται ώστε να δυσφημίζεται κάθε πλευρά του ή να κάνουν τους ανθρώπους να τον μισούν.
[…]Σήμερα, καθώς ο Φασισμός βρίσκεται πίσω από μας ως ιστορικό γεγονός του παρελθόντος, η στάση μας δεν μπορεί να είναι η ίδια. Αντί για την εξιδανίκευση που αρμόζει στον «μύθο», πρέπει να διαχωρίσουμε το θετικό από το αρνητικό, όχι μόνο για θεωρητικούς λόγους, αλλά και για τον πρακτικό προσανατολισμό ενός πιθανού πολιτικού αγώνα.
Επομένως, δεν είναι σωστό να δεχόμαστε το επίθετο «Φασίστες» ή «Νεοφασίστες» σε καμία περίπτωση. Πρέπει να αποκαλούμαστε Φασίστες (αν αποφασίσουμε να το πράξουμε) σε σχέση με όσα ήταν θετικά στο Φασισμό, αλλά όχι σε σχέση με τα αρνητικά του.»
Julius Evola
Ο Φασισμός και τα πρακτικά του αποτελέσματα
Αυτή η μικρή έκδοση έρχεται να ρίξει φως, αλλά και να συμπηρώσει τη γνώση, γύρω από το κίνημα του Φασισμού που γεννήθηκε στην Ιταλία από τον Μπενίτο Μουσσολίνι. Είναι μια διάλεξη του Δρ Γιόζεφ Γκαίμπελς που δόθηκε στη Γερμανική Ανώτατη Σχολή Πολιτικής και εξεδόθη το 1933. Η 28η Οκτωβρίου του 1922, η ημέρα της Πορείας στη Ρώμη των Μελανοχιτώνων του Μουσσολίνι, αποτελεί ουσιαστικά την γέννηση μιας επανάστασης στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου. Αυτός ο αγώνας των Ιταλών που πλέον θα θεμελίωνε τις ιδέες που είχαν εμφανιστεί, σε θεωρητκό μέχρι τότε επίπεδο, στην Γαλλία με τον Μωρίς Μπαρρές, τον Σαρλ Μωρράς και άλλους, αλλά κι από τον δικό μας Ίωνα Δραγούμη, θα έκανε την θεωρία Κίνημα και Κράτος. Το πρότυπο και τα επιτεύγματα του Φασισμού στην Ιταλία άναψαν την φλόγα του πόθου στις καρδιές της Ευρωπαϊκής Νεολαίας: «Να κάνουμε κι εμείς ότι έκαναν οι Ιταλοί». Για πρώτη φορά οι αξίες ενός Έθνους έπρεπε να γίνουν δόγμα, θεωρία και Κίνημα απέναντι στην απειλή της ισοπέδωσης και του φανατισμού των Φιλελεύθερων, των Σοσιαλιστών, των Μαρξιστών και των Μασόνων. Ο Φασισμός δεν αποτέλεσε ένα κίνημα επίθεσης αλλά προάσπισης του Έθνους, της Θρησκείας και της Οικογένειας, απέναντι στις αφύσικες ιδέες των διεθνιστικών φανατικών όχλων.
«Ο Φασισμός κι η σύγχρονη Ιταλία δεν νοούνται χωρίς τον Μουσολίνι. Με τον Μουσολίνι αρχίζει και τελειώνει η πολιτική εξέλιξη που ονομάζουμε Φασισμό. Ο Φασισμός είναι ένα φαινόμενο που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κόσμο με τον Μουσολίνι. Ο Φασισμός έλαβε από τον Μουσολίνι όχι μόνο την ιδέα, αλλά και σχήμα, μορφή κι οργάνωση. Έτσι φέρει η σύγχρονη Ιταλία σε όλες τις εκφράσεις της ζωής της τη σαφή, βαθιά εντυπωμένη σφραγίδα αυτής της μοναδικής προσωπικότητας. Ο ίδιος ο Μουσολίνι ήταν ένα φαινόμενο της θέλησης και της Ιδέας.» Γιόζεφ Γκαίμπελς
Ο Φασισμός ως φαινόμενο της εποχής του κι η ματιά του Κωστή Παλαμά
Αυτή η μικρή μελέτη σκοπό έχει να αναδείξει τις εντυπώσεις που γέννησε στην Ευρώπη η φασιστική επανάσταση. Τον Οκτώβριο του 1922 ο Μουσολίνι και οι Μελανοχίτωνές του, εμπνεόμενοι από την επιτυχημένη Πορεία στο Φιούμε του ποιητή Γκαμπριέλε Ντ’ Αννούντσιο και των Λεγεωνάριών του, ξεκίνησαν την Πορεία στη Ρώμη για να απαιτήσουν την παράδοση της κυβέρνησης της Ιταλίας από τον Βιττόριο Εμμανουέλε ΙΙΙ. Μεταξύ των πολλών Ευρωπαίων διανοουμένων που τους κέντρισαν το ενδιαφέρον τα γεγονότα της Ιταλίας ήταν και ο Έλληνας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Τα άρθρα του στην εφημερίδα «Εμπρός» παρατίθενται στην ανά χείρας έκδοση κι έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, ενώ αποτελούν και πολύ σημαντικό ντοκουμέντο. Ο δημοτικιστής ποιητής εξέτασε την σύνθεση των ιδεών του φασιστικού κινήματος, αλλά και την προσωπικότητα του επαναστάτη Μπενίτο Μουσολίνι, προβλέποντας μάλιστα και το τέλος του. Επιπροσθέτως, περιλαμβάνεται και το γράμμα του Παλαμά προς τον ηγέτη του Φουτουρισμού, Φιλίππο Τ. Μαρινέττι, καθώς κι ένα του ποίημα για τις ιδέες των φουτουριστών.
Ο Χίτλερ κι εγώ
Τα παρασκήνια του χιτλερικού κινήματος κι ο άγνωστος χαρακτήρας του Αδόλφου Χίτλερ.
Μετάφραση: Ελένη Γ. Παπαδοπούλου
«Ο Χίτλερ ο φυλετιστής κι ο Στάλιν ο μαρξιστής δεν ένιωσαν ούτε κατάλαβαν ποτέ τον ηθικό νόμο μιας τέτοιας αναβίωσης. Σταθεροί στον τρελό υλισμό τους, πιστεύουν πως οι ψυχές των ανθρώπων είναι νεκρές, πως εκατομμύρια ανθρώπων είναι έτοιμοι να δεχτούν τη σκλαβιά εφ’ όσον τρέφονται τα σώματά τους. Υπάρχουν όμως κι άλλα ζητήματα στις ζωές των εθνών πέρα από ‘κείνα της ανεργίας, της ισχύος των τάξεων, της φυλής και του ζωτικού χώρου. Ιδεώδη ελευθερίας, τιμής και πίστης μπορούν ακόμη να συγκινήσουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να ξεσηκωθούν ενάντια στις πιο θανάσιμες απειλές. Ο Χίτλερ και ο Στάλιν απέτυχαν ν’ αναγνωρίσουν αυτήν την αλήθεια, γιατί η πίστη, η τιμή κι η ελευθερία είναι λέξεις δίχως νόημα για αυτούς»
Otto Strasser
Οι αιτίες μιας συνεργασίας – Σημειώσεις του Robert Brasillach για την προετοιμασία της δίκης του
Ε: Όπως και να ‘χει, ο φασισμός ήταν η ιδεολογία μιας χώρας η οποία βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Γαλλία.
Ρ: Απ’ όταν αυτός ο πόλεμος κηρύχθηκε, τον αποδέχθηκα άπαξ. Κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών, δεν έγραψα παρορμητικά τίποτα το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει την οργή της πλέον διεισδυτικής λογοκρισίας. Έκανα πάντοτε τον διαχωρισμό ανάμεσα σ’ αυτό που αποκαλούμε, γενικά, φασιστικές ιδέες και στις χώρες εκείνες όπου οι ιδέες αυτές βρίσκονται στην εξουσία. Θα μπορούσα πάντοτε να παραμείνω φασίστας, να εύχομαι την εγκαθίδρυση του φασισμού στη Γαλλία και ταυτόχρονα να επιθυμώ την ήττα των φασιστικών χωρών οι οποίες θα βρίσκονταν σε σύγκρουση με τη δική μου χώρα. Υποθετικά μιλώντας, θέλω να πιστεύω ότι αν αύριο γινόταν μια σύρραξη ανάμεσα στη Γαλλία και τη Σοβιετική Ένωση, όπως και θα έπρεπε να είχε συμβεί, οι κομμουνιστές θα πολεμούσαν ενάντια στους Σοβιετικούς, επιθυμώντας να νικήσουν.
Οι θεμελιώδεις αρχές του Εθνικοσοσιαλισμού και του Φασισμού
Το 1939 η τότε συντηρητική εφημερίδα «Καθημερινή» δημοσίευσε άρθρο του Γεωργίου Παμπούκα, ανώτερου δημοσίου υπαλλήλου στο υπουργείο Γεωργίας επί δικτατορίας Μεταξά, σχετικά με τις θεμελιώδεις αρχές του εθνικοσοσιαλιστικού κράτους. Το άρθρο αυτό έπλεκε το εγκώμιο στον εθνικοσοσιαλισμό παρουσιάζοντάς τον ως γνήσια επανάσταση που ανέτρεψε το φιλελεύθερο κατεστημένο και εδραίωσε δική του κοσμοθεωρία στο πλαίσιο ενός εθνικιστικού, βιολογικού και φυλετικού κράτους. Το συγκεκριμένο άρθρο περιέχεται στην ανά χείρας έκδοση μαζί με το βιβλίο «Ο Φασισμός και αι ιδεολογικαί του βάσεις» που κυκλοφόρησε το 1940.
Επιπροσθέτως η έκδοση περιέχει ένα πλήρες βιογραφικό του Γεωργίου Παμπούκα και της δράσης του κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, επί Κατοχής και μεταπολεμικώς.
Οι Νότιοι
«Υπήρχε μια γη Ιπποτών και βαμβακοφυτειών, που λεγόταν “Old South”… Εδώ σε αυτόν τον όμορφο κόσμο η Ανδρεία σήκωσε το τελευταίο της τόξο. Εδώ είδαμε για τελευταία φορά τους Ιππότες και τον Χορό των Κυριών, τον Αφέντη και τον Σλάβο. Αναζητήστε αυτόν τον κόσμο μόνο στα βιβλία, γιατί δεν είναι παρά μια ανάμνηση ενός ονείρου. Ένας πολιτισμός που έφυγε μαζί με τον άνεμο». – Από τα opening credits της επικής ταινίας “Gone With the Wind” / «Όσα Παίρνει ο Άνεμος»
Αυτή είναι η πρώτη προσπάθεια να συγκεντρωθούν και να παρουσιαστούν σε μορφή βιβλίου, άρθρα που δημοσιεύθηκαν όλα αυτά τα χρόνια στον ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ. Το πρώτο βιβλίο λοιπόν, αφορά την θεματολογία ΝΟΤΙΟΙ (ή C.S.A. 1861). Δεν θα μπορούσα να ξεκινήσω διαφορετικά. Χωρίς να θέλω να υπερβάλλω, πρόκειται για μοναδικό επιχείρημα για την χώρα μας, καθώς υπάρχει ένδεια στην ελληνική βιβλιογραφία σε βιβλία σχετικά με τον λεγόμενο «εμφύλιο» Βορείων – Νοτίων και εν γένει την κουλτούρα των Νοτίων (Μοναδική εξαίρεση το καταπληκτικό «Ο Λευκός Ήλιος των Ηττημένων» του Dominique Vegner, από τις εκδόσεις Patria).
Να ευχαριστήσω λοιπόν, τις εκδόσεις ΝΕΑ ΓΕΝΕΑ για την συνδρομή τους σε αυτήν την πρώτη μου προσπάθεια και να σημειώσω ότι ένα μεγάλο κομμάτι από το υλικό που θα βρείτε στις σελίδες αυτού του βιβλίου, δεν παρουσιάστηκε ποτέ στον ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ! Εδώ λοιπόν, θα τα διαβάσετε όλα! Χωρίς παρωπίδες, ανακρίβειες και πολιτικές ορθότητες. Πως ξεκίνησε ο «εμφύλιος», που στην ουσία ήταν πόλεμος Ανεξαρτησίας των Νοτίων, ποια ήταν η αλήθεια για την δουλεία, πόσο «ρατσιστές» ήταν οι Νότιοι, πόσο «καλός» ήταν ο Λίνκολν, ποιες ήταν οι ηρωικές μορφές του στρατού της Συνομοσπονδίας, τι έγινε μετά την παράδοση των όπλων, ποια ήταν στην πραγματικότητα η Κου Κλουξ Κλαν και άλλα πολλά. Αλλά δεν σταματάμε στο χθες. Κοιτάμε (και αυτό το κομμάτι με συναρπάζει πιο πολύ), πως ο Νότος άφησε για τα καλά το αποτύπωμά του στην σύγχρονη εποχή. Σε κινηματογράφο, μουσική μέχρι και ποδόσφαιρο! Γιατί ο Νότος θα ζει για πάντα μέσα σε rebel καρδιές.
Οι Σαμουράι, Ιππότες της Αυτοκρατορίας με Τιμή και Πίστη
Είναι γνωστό ότι οι Ναζί αντέγραφαν οτιδήποτε είχε υπάρξει στην ιστορία. Στα πλαίσια της μεγαλομανίας τους επιχειρούσαν να βρουν κοινά με άλλους πολιτισμούς. Σκοπός τους ήταν να συνθέσουν μια φιλοσοφική αντίληψη για τον τρόπο ζωής που θα έπρεπε να ακολουθήσουν οι Γερμανοί του Γ’ Ράιχ. Το μικρό αυτό βιβλίο ήταν ένα ακόμα προπαγανδιστικό υλικό για τους στρατιώτες των SS που, εκτός από τον όρκο πίστης και αφοσίωσης στον Φύρερ, έπρεπε να γίνουν πιστό αντίγραφο των Σαμουράι της Ιαπωνίας. Στην θέση του Ιάπωνα αυτοκράτορα τώρα θα ήταν ο Χίτλερ και στη θέση των Σαμουράι οι στρατιώτες των SS.