Παγανιστικός ιμπεριαλισμός
Το βιβλίο αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα Ιταλικά το 1928 με τον τίτλο «Imperialismo pagano». Ο Evola καταδικάζει όλες τις σύγχρονες έννοιες και ιδέες που επικρατούν στην Ευρώπη και υπερασπίζεται, προτείνει και υποστηρίζει ένα Imperium βασισμένο στην Παράδοση. Μιλάει υπέρ της Αριστοκρατίας και εναντιώνεται στους πληβείους. Νοσταλγεί την ιεραρχία ενάντια στην ισότητα. Ο Ηγέτης είναι το Κράτος! Η πολιτική και η θρησκεία είναι αχώριστες. Κρίνει κι ερμηνεύει τον Φασισμό και τον Εθνικοσοσιαλισμό. Περιφρονεί την άποψη του Φασισμού και του Εθνικοσοσιαλισμού για την εξύψωση της εργασίας. Αρνείται κάθε έννοια δημοκρατίας και θεωρεί καρκίνο τον κοινοβουλευτισμό. Επίσης,απορρίπτει τον εθνικισμό, τον σοσιαλισμό, τον φιλελευθερισμό και τον μπολσεβικισμό.Εναντιώνεται στον φυλετισμό θεωρώντάς τον υλιστικό και στενόμυαλη θεωρία, καθώς ο άνθρωπος δεν είναι ένα ζώο όπως όλα τα άλλα που η φυλή, με τη στενή βιολογική έννοια, είναι το παν για αυτά. Στέκεται απέναντι στον Νεοπαγανισμό διότι, σύμφωνα με τον ίδιο πάντα, δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από απομίμηση της παρακμής της προχριστιανικής εποχής. Ένα βιβλίο αναθεωρητικό, το οποίο πρέπει να θυμόμαστε ότι γράφτηκε την εποχή που ο Μουσολίνι βρισκόταν στην εξουσία ήδη έξι χρόνια.
Περιεχόμενα
Εμείς οι Αντιευρωπαίοι
Το Νέο Σύμβολο
Η Αρχέγονη Νορδική και Ηλιακή Παράδοση
Εμείς, οι Παγανιστές Ιμπεριαλιστές
Οι Απαραίτητες Συνθήκες για την Αυτοκρατορία
Η Προτεσταντική Απόκλιση και η Αντιμεταρρύθμισή μας
Θέληση για Ιεραρχία
Το Δημοκρατικό Σφάλμα
Ιεραρχία με Βάση την Ισχύ Η Κατάκτηση του Κράτους
Το Ανέφικτο της Δημοκρατικής Αυτοδιοίκησης
Αντιχεγκελιανισμός
Αντι-ιστορικισμός
Το Άτομο και η Ανθρωπότητα
Ο Παραλογισμός της Ισότητας
Από την Φατρία στην Αυτοκρατορία. Το Δόγμα της Φυλής
Οι Ρίζες του Ευρωπαϊκού Κακού
Η Παρακμή των Καστών. Χρυσός και Εργασία
Επιστήμη εναντίον Σοφίας
«Εκείνοι που Γνωρίζουν» και «Εκείνοι που Πιστεύουν»
Μηχανική Δύναμη και Ατομική Ισχύς
Ακτιβισμός και Εξανθρωπισμένος Κόσμος
Το Ευρωπαϊκό μας Σύμβολο – Νίτσε, ο Παρεξηγημένος
Η Αληθινή Πανευρώπη
Ο Μύθος των Δύο Αετών
Αποκατάσταση των Γιβελλίνων
Συμπέρασμα
Η Μελλοντική Τάξη των Εθνών
Το Πνεύμα του Ρωμαϊκού Πολιτισμού
Φυλή και Μύθος της Προέλευσης της Ρώμης
Ο Μυστικισμός της Φυλής στην Αρχαία Ρώμη
Ποιήματα περί Ελλάδος
Ο Λουδοβίκος ο Α’, ο πατέρας του Όθωνος, ήταν ποιητής και η Μούσα του ήταν η αγάπη του για την Ελλάδα. Με δική του εντολή τα ονόματα των Ελλήνων Αγωνιστών της Εθνεγερσίας τοποθετήθηκαν στα Προπύλαια του Μονάχου, γραμμένα μάλιστα στα ελληνικά. Ένα αντίγραφο του Παρθενώνα που περιλαμβάνει μέσα τις προτομές των Γερμανών στοχαστών και βρίσκεται στο Regensburg, έχει σχεδιαστεί από τον ίδιο τον Λουδοβίκο Α’ της Βαυαρίας και λέγεται Βαλχάλλα. Είχε πει μάλιστα: «Καλύτερα πολίτης της Ελλάδας παρά κληρονόμος του θρόνου». Αξίζει να γνωρίσει κάποιος την ποίηση του Βαυαρού βασιλιά, του Εστεμμένου Τυρταίου.
Πολιτειακές και εθνικές αναλύσεις
Σε αυτή τη δεύτερη έκδοση με επιλογές διαλέξεων και κειμένων του καθηγητή Πολιτειολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, Δημήτριου Βεζανή, παρουσιάζονται αναλύσεις των ιδεών του μεγάλου φιλοσόφου Αριστοτέλη, όπως αυτές διατυπώθηκαν στο εξαίρετο έργο του με τον τίτλο «Πολιτικά».
Αναλύονται επίσης η δημοκρατία ως πολίτευμα και παρουσιάζονται οι αδυναμίες της και οι τρεις βασικοί της εχθροί. Εξαιρετικά σημαντικός είναι όμως και ο λόγος που εκφώνησε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το 1956, ανήμερα της εορτής των Τριών Ιεραρχών με θέμα την Θρησκεία και το Έθνος. Στον λόγο αυτό εξετάζεται το γιατί η θρησκευτική πίστη και η πίστη στο έθνος μπορούν να συνυπάρχουν, χωρίς η μία να αντιμάχεται την άλλη.
Η αιώνια νεότης των Ελλήνων
Περί διακρίσεως και σχέσεων μεταξύ «Νομικού» και «Νομοθετικού» ορισμού και χαρακτηρισμού
Η διοικητική μας οργάνωσις
Η κρίσις του δημοκρατισμού
Θρησκεία και Έθνος
Η περί διακρίσεως των εξουσιών του Αριστοτέλους
Σίτσα Καραϊσκάκη – Άρθρα για την Τέχνη και την Φυλή
Κάθε έργο τέχνης μορφοποιεί ένα ψυχικό περιεχόμενο. Το ψυχικό αυτό περιεχόμενο θα το νοιώσουμε όταν μπορούμε να νοιώσουμε την από τον τεχνίτη δοσμένη μορφή του, πάνω στη βάση των διαφόρων φυλετικών της ψυχής ιδιοτήτων. Η μέχρι τούδε μελέτη της αισθητικής μας είναι λοιπόν ελλιπής και σκορπίζεται και κουράζεται σε λεπτομέρειες. Χωρίς τη βάση αυτή δεν μπορεί η Τέχνη να εξετασθεί ως σύνολο. Κάθε γνήσιος καλλιτέχνης, και ο ανίδεος και ο συνειδητός, εργάσθηκαν πάντα φυλετικά. Μορφοποιούν και ενσωματώνουν ψυχικές ιδιότητες χρησιμοποιώντας εκείνους τους τύπους της φυλής, που τον περιέβαλλον και που ήσαν στην πρώτη γραμμή οι κύριοι φορείς ορισμένων λαϊκών ιδιοτήτων. Και μόνον όταν νοθέψει η φυλή και κυκλώσουν τον καλλιτέχνη ξένα προς τη δική του και του λαού του την ψυχή στοιχεία, τότε ή θα αγωνιστεί και μέσα στο φυλετικό χάος να διατηρήσει την ψυχή του λαού του ή θα πέσει κι αυτός θύμα του χάους αυτού και θα εξαφανισθεί.
Σίτσα Καραϊσκάκη
Το «Δόγμα του Φασισμού» και η Πολιτική Διαθήκη του Μουσσολίνι
Αναλύουν: Χρίστος Γούδης, Κωνσταντίνος Τσοπάνης, Αλέξανδρος Καρράς
«Ὁ ἰδιότυπος μυστικισμὸς τοῦ Φασισμοῦ, τώρα, ψηλαφεῖται ἀνάγλυφος τόσο στὸ “Δόγμα τοῦ Φασισμοῦ” ὅσο καὶ στὴν “Πολιτικὴ Διαθήκη” τοῦ Μουσσολίνι ποὺ κρατᾶτε ἀνὰ χεῖρας. Πρόκειται γιὰ δυὸ σημαντικὰ ἱστορικὰ ντοκουμέντα ποὺ βλέπουν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος σὲ μιὰ πολλὴ καλὴ μετάφραση, πρᾶγμα σπάνιο γιὰ τὰ ἑλληνικὰ δεδομένα. Ἐδῶ ἡ μετάφραση εἶναι στρωτὴ καὶ ἀποδίδονται τὰ νοήματα τοῦ ἰταλικοῦ κειμένου μὲ ἀποτέλεσμα ὁ ἀναγνώστης νὰ μὴν ὠθεῖται σὲ παρανοήσεις.» Κωνσταντῖνος Τσοπάνης, Δρ Ἱστορίας καὶ Φιλοσοφίας τῶν Θρησκειῶν
«Ο Μουσολίνι είναι ένα αίνιγμα για μένα. Πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που έχει κάνει με ελκύουν. Φαίνεται ότι έκανε πολλά για την αγροτιά. Φυσικά το σιδερένιο γάντι είναι εκεί. Αλλά κατανοώντας ότι η δύναμη είναι η βάση της δυτικής κοινωνίας, οι μεταρρυθμίσεις του Μουσολίνι αξίζουν μια αμερόληπτη μελέτη. Η φροντίδα του για τους φτωχούς ανθρώπους, η αντίθεσή του στην υπερβολική αστικοποίηση, η προσπάθειά του να επιφέρει συντονισμό μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, μου φαίνεται ότι απαιτούν πολύ προσεκτική προσοχή. Πρέπει να πω ότι ήταν γοητευτικός μαζί μου».
(Από την επιστολή του Γκάντι προς τον Ρομάν Ρολάντ)
Το γερμανικό αίνιγμα
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νικόλαος Λούβαρις το 1935 δημοσίευσε μια σειρά άρθρων στην εφημερίδα «Καθημερινή» υπό τον τίτλο «Το Γερμανικό Αίνιγμα». Στην εν λόγω αρθρογραφία ανέλυε το φαινόμενο του Γ’ Ράιχ από φιλοσοφικής και πολιτικής σκοπιάς ασκώντας παράλληλα και την κριτική του. Τα θέματα που καταπιάστηκε αφορούσαν τη νέα και την παλιά Γερμανία, τις αιτίες που ο Εθνικοσοσιαλισμός ανήλθε στην εξουσία, την θρησκευτική πολιτική των εθνικοσοσιαλιστών, καθώς και τις συνέπειές αυτής, αλλά και τη σχέση του Τρίτου Κράτους με την Επιστήμη. Ο Νικόλαος Λούβαρις ήταν απόφοιτος απόφοιτος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, ενώ σπούδασε επίσης στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας Ερμηνευτική Θεολογία της Καινής Διαθήκης, Θρησκειολογία, Φιλοσοφία και Παιδαγωγική. Είχε αυστηρή ειδίκευση στην Καινή Διαθήκη ως τακτικός καθηγητής επί τριάντα έτη στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1935 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Το 1926-1928 υπηρέτησε ως Γενικός Γραμματεύς του Υπουργείου Παιδείας. Επί Κυβερνήσεως Μεταξά το 1936-1937 και επί Κατοχικής Κυβέρνησης Ράλλη διετέλεσε Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Το Ισλάμ εν συγκρίσει με τον Εθνικοσοσιαλισμό
Για την Saïda Savitri γνωρίζουμε ελάχιστα, αλλά είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην την συγχέουμε με την «Ιέρεια του Χίτλερ», δηλαδή την Savitri Devi. Ήταν συγγραφέας του βιβλίου «L’ Islam et les Temps modernes» (Το Ισλάμ και οι Σύγχρονοι Καιροί), όπου καταπιάνεται με τις «βαθύτερες αιτίες παρακμής» του μουσουλμανικού κόσμου. Το «L’ Islam devant le National-socialisme» (1943) είναι το δεύτερο έργο της κι αποτελεί μια σύγκριση στίχων του Κορανίου και αποφθεγμάτων του Αδόλφου Χίτλερ, έχοντας ως απώτερο στόχο να επισημάνει μια ιδεολογική σύγκλιση. Η Saïda Savitri το καθιστά ξεκάθαρο αυτό από την αρχή του βιβλίου:
«Οι αμετάβλητες αρχές του Κορανίου θα είναι η βάση μας. Αυτές της οργάνωσής μας θα πρέπει να αντλήσουν την έμπνευση από την Δύση, καθώς ο μακρύς μας ύπνος μάς έχει αφήσει αρκετούς αιώνες πίσω.»
Μια τέτοια άποψη έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές του παραδοσιακού Ισλάμ. Η μελέτη του βιβλίου αυτού όμως βοηθά να βγουν πολύ χρήσιμα ιστορικά συμπεράσματα.
Το μικρό πράσινο βιβλίο
Ο Ayatollah Ruhollah Khomeini ήταν ο άνθρωπος που ξεσήκωσε την Ιρανική Επανάσταση, σταματώντας τον εκδυτικισμό που προωθούσε ο τελευταίος Σάχης του Ιράν. Η Ανατολή δεχόμενη την ιμπεριαλιστική κι αποικιοκρατική πίεση της Δύσης οδηγήθηκε στην αναβίωση του Ισλάμ ως πολιτισμική διαφοροποίηση από τον δυτικό κόσμο, αρνούμενη να εκσυγχρονιστεί με πολιτικά και ιδεολογικά συστήματα προερχόμενα από αυτήν, όπως γράφει ο Samuel Huntington στο βιβλίο «Η Σύγκρουση των Πολιτισμών». Από το 1979 το Ιράν κυβερνάται από τον σιιτικό κλήρο και αυτό το μικρό πράσινο βιβλίο εξηγεί τι σημαίνει η φράση του Khomeini: «Το Ισλάμ είναι πολιτική ή δεν είναι τίποτα.»
Το συντεχνιακόν σύστημα εις την Ιταλίαν
«Νέαι θεωρίαι κοινωνικής οργανώσεως ενεπνεύσθησαν και εισέτι εμπνέονται από Εθνικάς αρχάς και συνδέονται με την δράσιν των εθνικιστικών κινήσεων, εκπροσωπούμεναι υπό διαφόρων εις εκάστην χώραν: ως των Vaugeois και Μaurras εν Γαλλία, των Corradini και Rocco εν Ιταλία. ούτοι διεκήρυξαν την ανάγκην της προωθήσεως της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των τάξεων, δια την επίτευξιν μιας μεγαλυτέρας ευημερίας της ολότητος, εν τω οικονομικώ και πολιτικώ ανταγωνισμώ μεταξύ των Εθνών.»
«Ο λαός προ του φασιστικού καθεστώτος ήτο τυπικώς προσδιωρισμένος ως ενιαία βάσις του Κράτους, ενώ εν τη πραγματηκότητι διαιρείτο δια των κομμάτων, εις πολλάς πολιτικάς ενότητας όχι μόνον μη συμφωνούσας μεταξύ των, αλλά πολλάκις ασυμβιβάστως αντιθέτους. Ως εκ τούτου η θέλησις του Κράτους, κηρρυσσομένη και εξυμνουμένη ως έκφρασις της λαϊκής θελήσεως – και τούτο υπό τας καλυτέρας των περιπτώσεων – οπόταν δηλαδή δεν απετέλει την βιαίαν μιας ολιγαρχικής θελήσεως – ήτο το αποτέλεσμα μιας διακυβεύσεως, η οποία εξέθετε εις κίνδυνον το Κράτος, ήτο η αντανάκλασις ενός Κράτους γενικής παραλύσεως, κράτους εν παρακμή.»
Τρεις μελέτες για τον κομμουνισμό
Για πρώτη φορά συγκεντρώνονται σε έναν τόμο και οι τρεις μελέτες της Σίτσας Καραϊσκάκη για την ιδεολογία του μπολσεβικισμού και τη δράση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία, αλλά και την γενικότερη δράση των κομμουνιστών σε διεθνές επίπεδο. Η έκδοση περιλαμβάνει και τα ποιήματα της Καραϊσκάκη για την μαρξιστική ιδεολογία την περίοδο της νιότης της, προτού αναθεωρήσει και στραφεί σε εθνικιστικές και εθνικοσοσιαλιστικές ιδέες.
«Τὸ κυριώτερον εἶναι λοιπὸν ἡ ἐνεργητικὴ τῶν μπολσεβίκων θέλησις. Αὐτὴ ἡ ἐνεργητικὴ θέλησις εἶναι πραγματικῶς μεγάλη καὶ συγκεντρωμένη. Ἡ ψυχὴ ἑνὸς κομμουνιστοῦ δὲν εἶναι καθόλου διατεθειμένη δι᾽ αὐτενέργειαν. Ἀμόρφωτος καὶ στενὸς στὸν ὁρίζοντα σκέπτεται πάντοτε μόνο κατὰ προπαρασκευασθέντα σχέδια τοῦ ὑποχρεωτικοῦ κομματικοῦ προγράμματος. Ἡ ψυχὴ τοῦ κομμουνιστοῦ δὲν κλίνει καθόλου πρὸς τὸ αἰσθάνεσθαι καὶ τὸ συναισθάνεσθαι, τουναντίον εἶναι σκληρὰ καὶ μέσα σ᾽ αὐτή της τὴ σκληρότητα αὐτοκυρίαρχος. Ἀπὸ ὁλόκληρον τὴν ζωὴν τοῦ αἰσθήματος τῆς ἔμεινε ἀκόμη ὡς ὑπόλοιπον, μῖσος, φθόνος καὶ μανία ἐκδικήσεως. Πρέπει νὰ ὁμολογήσῃ κανεὶς ὅμως, πῶς ὁ σωστὸς κομμουνιστὴς εἶναι πάντοτε ἄνθρωπος θελήσεως. […] Ποῦ ἔγκειται ὅμως ἡ οὐσία τοῦ μπολσεβικισμοῦ καὶ ποῖαι εἶναι αὐταὶ αἱ ὥριμοι θέσεις;»