Ιουλιανός ο Παραβάτης και Γ’ Ράιχ – Δύο εχθροί του χριστιανισμού
Το βιβλίο αυτό δεν είναι μόνο προϊόν μελέτης κι έρευνας, είναι και βιωματικό. Υπάρχει τεράστια σύγχυση γύρω από την προσωπικότητα του Ιουλιανού του Παραβάτη και των πραγματικών ιδεών του. Ο Hitler και οι Ναζί αγνοούσαν σημαντικά στοιχεία για τις ιδέες του Ιουλιανού. Μήπως όμως τα αποσιωπούσαν προκειμένου να υποστηριχθεί το αντιχριστιανικό τους αφήγημα; Οι Ναζί είχαν τα ίδια θρησκευτικά σχέδια με τον Ιουλιανό τον Παραβάτη; Οι απόψεις των Ναζί για τους Ιουδαίους και τον θεό τους ήταν ίδιες με του Ιουλιανού; Η επιστολή 51 του Ιουλιανού προς τους Ιουδαίους θα μπορούσε να κάνει τον Hitler να πεταχτεί από την καρέκλα του. Στην ελληνική βιβλιογραφία δεν βρίσκεται εύκολα, όμως όλοι οι ακαδημαϊκοί αναφέρονται περιληπτικά στο περιεχόμενό της όταν γράφουν για τον Ιουλιανό και την εποχή του. Στην ανά χείρας έκδοση περιλαμβάνεται το αρχαίο κείμενο κι η απόδοσή του στα νέα ελληνικά. Εν τέλει, οι Ναζί ήθελαν την επαναφορά του παγανισμού ή την αντικατάσταση του Χριστού και της διδασκαλίας Του με κάτι άλλο;
Ισλαμικοί εσπερινοί
Ο Λευτέρης Πανούσης επιστρέφει μέσα από τις εκδόσεις μας, στο ίδιο θέμα, μένοντας όμως έξω από τα στενά γεωγραφικά όρια μιας συνοικίας, όπως το Γκύζη. Η Ανατολή έρχεται σε σύγκρουση με τη Δύση εκμεταλλευόμενη την ανεκτικότητα και την παθητικότητα των ευρωπαϊκών λαών.
Το ιδιαίτερα καυστικό χιούμορ του συγγραφέα και η σκληρή του έκφραση, όπου αυτή χρειάζεται, χωρίς καμία πρόθεση να καταχραστεί λαϊκιστικές και χυδαίες εκφράσεις που ιντριγκάρουν ή σοκάρουν τον αναγνώστη, καταδεικνύει σε βάθος την ισλαμική κουλτούρα. Γιατί η αλήθεια έχει το δικό της λεξιλόγιο. Ο κίνδυνος και ο τρόμος δεν περιγράφονται με μαλθακότητα, με ποίηση ρομαντική ή φιλειρηνικές κορώνες παιδικής αθωότητας. Η Ευρώπη είναι γριά, τα παιδιαρίσματα δεν της πρέπουν.
Για αυτό ο συγγραφέας Πανούσης γράφει με τον σωστό τρόπο, με σκληρότητα. Η πραγματικότητα, εκτός απροόπτου, θα είναι πολύ πιο σκληρή από την πένα του. Ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατία και ελευθερία θα αντικατασταθούν από τον λόγο του Προφήτη. Όλα αυτά όμως θα τον έχουν προσκαλέσει στη γηραιά ήπειρο, οι υπέρμαχοι όλων αυτών των ψευδοαξιών θα του έχουν ανοίξει τον δρόμο, προστατεύοντας τους πιστούς του. Αυτοί όμως δεν προτίθενται να επιδείξουν καμία αβρότητα στη φιλόξενη γριά, την Ευρώπη του ελληνορωμαϊκού και χριστιανικού πολιτισμού.
Ισραήλ πριν από πενήντα χρόνια και κάτι
Σας προσκαλώ σε ένα ταξίδι στο χρόνο. Ένα ταξίδι που ξετυλίγεται πενήντα και κάτι (50+) χρόνια πριν, τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1968, και που αναδύεται μέσα από το σπάσιμο μιας κάψουλας μνήμης, χαμένης και ξεχασμένης για πολύ-πολύ καιρό στα σκοτεινά συρτάρια ενός διαμερίσματος, μαζί με άλλα ετερόκλητα αντικείμενα.
Είναι το νεανικό μου ημερολόγιο του ταξιδιού μου στο Ισραήλ, στο οποίο επιλέχτηκα να πάω ως μέλος της ελληνικής ομάδας που συμμετείχε στην Διεθνή Πόλη Νέων, αυτήν που διοργάνωσε το Ισραήλ το 1968 με αφορμή την συμπλήρωση 20 ετών από την ίδρυση του κράτους του.
Το ημερολόγιο δημοσιεύεται ακριβώς όπως γράφηκε, μέσα από τα μάτια και την αντιληπτικότητα ενός εικοσάχρονου τότε νέου. Οι εγγραφές γίνονταν χειρόγραφα κάθε βράδυ, στην πόλη που τύχαινε να ήμασταν εκείνο το βράδυ, κατά τρόπο λιτό («χρή λέγειν τα καίρια»).
Είναι αυθόρμητα γραμμένο, και έχει την δική του αξία της καταγραφής των εντυπώσεων και κρίσεων (άλλων σωστών και άλλων λανθασμένων, όπως κατέδειξε μετά από τα πολλά χρόνια η ζωή) γύρω από τα θεώμενα,
τα λεγόμενα και τα δρώμενα σε μία αινιγματική, ακόμα και σήμερα, χώρα, πριν από 50+ χρόνια. Όλες οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το ημερολόγιο είναι εκείνης της εποχής.
Χρίστος Γούδης
Ιστορίες του Χωροχρόνου
Ο χρόνος εξαρτάται από τον παρατηρητή μάς αναφέρει η θεωρία της σχετικότητας, όμως δε μας εξηγεί τον ακριβή τρόπο αυτής της εξάρτησης.
Πώς αντιλαμβάνεται τον χωροχρόνο μια μύγα που μόλις γεννήθηκε, μια τίγρης φυλακισμένη σε έναν ζωολογικό κήπο, ένας πωλητής παλαιών αντικειμένων ανοίγοντας το μαγαζί του, ένας βατραχάνθρωπος κατά τη λεγόμενη διαβολοβδομάδα, ένας αναρχικός την ώρα που η κατάληψη -αλλά κι η ίδια του η ιδεοληψία- τίθεται υπό αμφισβήτηση;
Η βίωση τού Χωροχρόνου είναι καθαρά υποκειμενική αντίληψη.
Μέσα από τα μάτια των διαφορετικών χαρακτήρων χτίζω μια εναλλακτική πραγματικότητα, όπου όλες οι ιστορίες συμβαίνουν ταυτόχρονα, αλλά ενδεχομένως σε διαφορετική χωροχρονική συνοχή – εντέλει όλοι αυτοί βρίσκονται στο ίδιο καράβι που είναι μια σουρεαλιστική απεικόνιση τής Ελλάδας.
Τι θέλω να πω με ό,τι γράφω; Αυτό είναι στη διάθεση τού αναγνώστη να ανακαλύψει τι πραγματικά συμβαίνει και πώς όλοι αυτοί οι ήρωες μπορούν να συνυπάρξουν.
Καλή ανάγνωση.
Ιφιγένεια εν Ταύροις
«Ζωή δεν είναι μόνο ν’ ανασαίνης. Ζωή είν’ αυτή, που στο ιερό θλιμμένη περνώ, σα γύρω από τον τάφο του ίσκιος;»
«Δεν είμαι ιέρεια, του Αγαμέμνονα είμαι κόρη μόνο. Της άγνωστης το λόγο τιμούσες, να προστάξης με βία θέλεις του βασιλιά την κόρη; Όχι! Ν’ ακούω από μικρή έχω μάθει, τους γονιούς μου στο πρώτο, μια θεά έπειτα, και πάντα πιο ελεύτερη αισθανόμουν την ψυχή μου με την υποταγή. Στο σκληρό λόγο, στην άγρια απόφαση όμως ενός άντρα να υποταχτώ ούτε κει ούτε δω έχω μάθει. »
Μεταστροφή του Γκαίτε από το γοτθικό προς το αρχαίο ελληνικό πνεύμα
Περιλαμβάνεται ὁ χαιρετισμὸς τοῦ Κωστὴ Παλαμά γιὰ τὴν ἑκατονταετηρίδα του Γκαῖτε.
«Τὸ παρελθόν, τὸ παρὸν κι ἀκόμα μὲ τὴ φαντασία του τὸ μέλλον ἤτανε ἀκένωτη ἀποθήκη τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ πνεύματός του.
Δὲν ἐδίσταζε κάθε τόσο νὰ κάνει ἀναθεώρηση τῶν ἀποθεμάτων του αὐτῶν, πνευματικῶν καὶ ψυχικῶν, καὶ νὰ ἀνανεώνει τὴν παρακαταθήκη του. Ἔτσι συνέβη καὶ μὲ τὴ μεταστροφή του καὶ τὴν πορεία του πρὸς τὸ φωτεινὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα ὅταν ἡ ψυχή του καὶ τὸ πνεῦμα του ἀσφυκτιοῦσαν στὴ στενὴ Βαϊμάρη κάτω ἀπὸ τὸ ἰσκερὸ καὶ σκοτεινὸ γοτθικὸ κάστρο.
Ἔσπασε τὶς πύλες αὐτῆς τῆς ψυχικῆς του φυλακῆς, δραπέτευσε στὴν φωτεινὴ Ἰταλία. Γνώρισε τὸν ἀστραφτερὸ ἥλιο τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πνεύματος κι ἄφησεν ἐκεῖ νὰ ζωντανέψουν τὰ νούφαρα τοῦ πνεύματος καὶ τῆς ψυχῆς του ποὺ κόντευαν νὰ μαραθοῦν. Μὲ ἔκσταση κρατοῦσε ἕνα κεφάλι τῆς Ἥρας στὴ Ρώμη, θαύμαζε τὴν εὐγενικὴ γραμμὴ τῶν κροτάφων καὶ παραληροῦσε γιὰ τὸν ἄγνωστο καλλιτέχνη. Μέσω τῆς ᾿Ιταλίας κέρδισε τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικὸ πνεῦμα τὸν μεγαλύτερο στοχαστὴ τῶν αἰώνων. Καὶ τὸ κέρδος αὐτὸ εἶναι μεγάλο καὶ γιὰ τὴν Ἑλλάδα.»
Σίτσα Καραϊσκάκη
Νους υγιής εν σώματι υγιεί – Η κοσμοθεωρία του αθλητισμού στην αρχαία Ελλάδα
Το αρχαίο γνωμικό «Νους υγιής εν σώματι υγιεί», λέγεται από αρχαιοτάτων χρόνων και θα λέγεται όσο υπάρχει ο άνθρωπος.
Τα οφέλη της άσκησης στη σωματική και ψυχική υγεία είναι γνωστά, ακόμα και η περιστασιακή άσκηση έχει θετική επίδραση στην ψυχική υγεία. Η σωματική άσκηση βοηθά στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης και του άγχους, βελτιώνει την εγκεφαλική απόδοση και βελτιώνει την ποιότητα και την ποσότητα του ύπνου.
Μέσα σε ένα δυνατό υγιές σώμα θα πρέπει να υπάρχει και ένα υγιές πνεύμα.
Για ένα δυνατό πνεύμα θα πρέπει να έχουμε εγκράτεια, πειθαρχία, να μην κρατάμε τα συναισθήματα μας μέσα μας, να εκφραζόμαστε, να δημιουργούμε, να φροντίζουμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας. Για το πως θα τα πετύχουμε όλα αυτά, μας το δίδαξαν οι πρόγονοί μας και μας έδωσαν όλη την γνώση, μας άνοιξαν τον δρόμο, εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τον ακολουθήσουμε.
Αυτός ο δρόμος είναι δύσβατος αλλά οδηγεί στην Αρετή και στο «Γνώθι σαυτόν».
Ο Ezra Pound στο μικρόφωνο μαζί με τα απαγορευμένα Cantos
Πρόλογος: Χρίστος Γούδης
Μετάφραση: Χρίστος Γούδης, Νίκος Βοματίδης, Γαβριήλ Καρόλου
«Ευρώπη, εδώ Πάουντ, εδώ Έζρα Πάουντ. Πιστεύω ότι πιθανόν ακόμη απευθύνομαι περισσότερο στην Αγγλία παρά στις Η.Π.Α., αλλά κι εσείς παιδιά μπορείτε φυσικά να με ακούτε. Λένε ότι το κεφάλι ενός Άγγλου είναι φτιαγμένο από ξύλο και το κεφάλι ενός Αμερικανού από καρπούζι. Πιο εύκολο να βάλεις κάτι στο κεφάλι του Αμερικανού, αλλά σχεδόν αδύνατο να το κάνεις να μείνει εκεί πάνω από δέκα λεπτά.»
« Χρυσός. Τίποτα άλλο δεν ενώνει τις τρεις κυβερνήσεις, Αγγλία, Ρωσία, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αυτό είναι το συμφέρον – χρυσός, τοκογλυφία, χρέος, μονοπώλιο, ταξικό συμφέρον, και πιθανώς μεγάλη αδιαφορία και περιφρόνηση για την ανθρωπότητα.»
Ο κόσμος ως αποκάλυψη – Η μυστική διδασκαλία του Ισλάμ
Στὸ Ἰσλὰμ ὁ κόσμος θεωρεῖται ὡς σκόπιμη ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, ὡς ἔνδυμα σκοπίμως φορεμένο, σὰν ἀποτέλεσμα κάποιων ἐνσυνείδητων θεϊκῶν προσαρμογῶν. Δηλαδὴ ὁ ἀπρόσιτος Θεός, ὁ «κεκρυμμένος θησαυρός», ὁ Ἄναρχος καὶ Ἀπεριόριστος, προσαρμόζεται συγκαταβατικῶς στοὺς ὅρους καὶ τίς συνθῆκες τοῦ πεπερασμένου, λαμβάνοντας μορφὲς καὶ τρόπους προσιτοὺς στὶς ἀνθρώπινες διανοητικὲς ἱκανότητες, προσιτοὺς στὶς συνθῆκες τοῦ πεπερασμένου. Μιὰ τέτοια ἀντίληψη ἀξιοσημείωτης λεπτότητος καὶ εὐστροφίας περὶ τῆς σχέσεως μεταξὺ Θεοῦ καὶ κόσμου προσιδιάζει τοὐλάχιστον στὸ κλίμα του Ἰσλάμ, ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἡ σκέψη του εἶναι βαθιὰ πεπεισμένη γιὰ τὴν γενικευμένη παρουσία τοῦ θαύματος. Ἔτσι ὁ Θεός, σὰν αὐτουργὸς τῶν θαυμάτων, πραγματοποιεῖ τελικὰ καὶ τὸ μεγαλύτερο θαῦμα, δηλαδὴ γίνεται Αὐτὸς ὁ ἴδιος προσιτός, στὶς συνθῆκες τοῦ πεπερασμένου, ἐνῷ ἡ Ὕπαρξη του παραμένει φύσει ἀπρόσιτος.
Ὁ κόσμος ἐμφανίζεται ὡς ἕνας «χιτῶνας» τοῦ Θεοῦ, ὄχι σὰν ἕνα ἁπλὸ ἀπατηλὸ καὶ ἄσκοπο, ἕνα ἀνόητο παιχνίδι, ἀλλὰ ὡς ἕνα «ἔνδυμα», ὡς μιὰ πλήρης νοήματος σκόπιμη πράξη. Ὁ Θεὸς ἐπιθυμεῖ νὰ γίνει ὁρατός, προσιτός, σὲ αὐτὴ τὴν ὁδὸ τῶν τελικῶν πράξεων, ἀλλὰ ὅπως οἱ ἴδιες οἱ τελικὲς πράξεις ἀνήκουν σὲ ἕναν κόσμο, θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι ὁ Θεὸς δημιουργεῖ τὸν κόσμο, μόνο καὶ μόνο, ἐπειδὴ θέλει νὰ ἐμφανισθεῖ, νὰ ἀποκαλυφθεῖ, ἀκριβῶς μέσῳ τῶν γεγονότων τὰ ὁποῖα Αὐτὸς δημιουργεῖ. Ὑπάρχει ἐδῶ μιὰ ἀρχικὴ πρόθεση τοῦ Θεοῦ, νὰ φανερωθεῖ σὲ τελικὲς γήινες συνθῆκες. Αὐτὴ ἡ καθολική, ἡ συμπαντικὴ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ περιγράφει ἕναν σκοπὸ τῆς Θεότητος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον συνεπάγεται ὅτι ὁ κόσμος, μολονότι εἶναι μόνο ἕνα ἔνδυμα, ὡστόσο λαμβάνει στὴν ἰσλαμικὴ φιλοσοφία τὸν χαρακτῆρα, μιᾶς καθιερώσεως. Ὁ κόσμος δὲν εἶναι στερεῖται νοήματος, σὰν μιὰ αὐταπάτη ἢ σὰν μιὰ ὑποβιβασμένη ὕπαρξη, ὅπως εἶναι στὸν Βραχμανισμὸ καὶ στὸν Νεοπλατωνισμό, ἀλλὰ εἶναι πλήρης ἔκφραση, βεβαιωτικὴ μιᾶς κάποιας θεϊκῆς προθέσεως. Τὸ Ἰσλὰμ κλίνει περισσότερο στὸ νὰ χαρεῖ καὶ νὰ ἀπολαύσει τὸν κόσμο καὶ δὲν καλλιεργεῖ τὴν ἀσκητικὴ περιφρόνηση τῆς ζωῆς.
Ἀκόμα καὶ τά μοναχικὰ τάγματα ποὺ ἐμφανίστηκαν στὸ Ἰσλὰμ δὲν ἀπαίτησαν φυγὴ ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ διάλυση τῆς οἰκογενείας. Τόσο οἱ Σούφι ὅσο καὶ οἱ Δερβίσηδες, ποὺ μέσα ἀπὸ τὸν χορό, τίς συνεχεῖς περιστροφὲς καὶ τίς φωνὲς ἔφταναν στὴν μυστικιστικὴ ἔκσταση, ζοῦσαν μέσα στὸν κόσμο. Ἀκολουθοῦσαν μόνο κάποιους ἰδιαίτερους κανόνες ποὺ τοὺς ἐπέβαλλάν πενία, ὑπακοὴ καὶ ἁγνότητα.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εἰσαγωγή
Οἱ Ἄραβες
Γέννηση καὶ νεανικὰ χρόνια τοῦ Μωάμεθ
Ὁ πρῶτος γάμος τοῦ Μωάμεθ
Οἱ Ἀποκαλύψεις του – Τὸ ἱερὸ Κοράνιο
Κρίσις καὶ μετὰ θάνατον ζωή
Τὸ θαῦμα στὴ διδασκαλία τοῦ Μωάμεθ
Καταγωγὴ τοῦ μυστικισμοῦ στὸ Ἰσλάμ
Οἱ πρῶτοι μαθητὲς καὶ ἀντίπαλοι τοῦ Μωάμεθ
Ἐγίρα
Ὁ πρῶτος ἱερὸς πόλεμος
Προσπάθειες ἐξαπλώσεως τοῦ Ἰσλάμ
Πρώτη σύγκρουση μὲ τὸν βυζαντινὸ αὐτοκρατορικὸ στρατό
Κατάληψη τῆς Μέκκας καὶ θάνατος τοῦ Προφήτη
Τὰ μετὰ τὸν Μωάμεθ
Οἱ σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὸ Ἰσλάμ
Βιβλιογραφία
ΑΣΣΑΣΙΝΟΙ
Ἡ γέννηση καὶ ἡ ἐξέλιξη τοῦ Ἰσλαμικοῦ ἐξτρεμισμοῦ
Χρονολόγιο
Οἱ δύο γάτες
Ἀραβικὸ παραμύθι
Οι αποσιωπημένες ιδέες του Νίτσε – Γιατί δεν ήταν προάγγελος του Χιτλερισμού
Θα μπορούσε ποτέ ο άνθρωπος που θεωρούσε τον εαυτό του «ελεύθερο πνεύμα» να είναι δογματικός ή οπαδός θρησκειών και πολιτικών ιδεών που εμφανίστηκαν κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου κι οδήγησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Όλες τις απαντήσεις τις έδωσε ο ίδιος πολύ πριν συμβούν όλα αυτά τα γεγονότα. Θα τις βρείτε σε αυτό το μικρό ανά χείρας βιβλίο με αυτούσια αποσπάσματα από όλο του το συγγραφικό έργο.