Ενοπτικόν – Ένα «ερμητικό» εγχειρίδιο ευτυχίας (τόμος Β’)
Το ΕΝΟΠΤΙΚΟΝ – ένα «ερμητικό» Εγχειρίδιο Ευτυχίας, αποτελεί καταφύγιο και παραμυθία για τον καθένα που συναντά προβλήματα και πιέσεις στην καθημερινότητά του και αναζητά έναν δίαυλο διαφυγής από το φθαρτό και εφήμερο σήμερα. Ένα πνευματικό οχυρό σκέψης, περίσκεψης, και σηματοδότησης ενός καλύτερου αύριο, για όλους όσους μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν τα νοήματά του, να εντρυφήσουν στις «έξωθεν» οδηγίες του, και να ακολουθήσουν τα μονοπάτια που στοχεύουν στην υπέρβαση του γήινου εαυτού μας. Ένα έργο εσωτερικής μύησης στον τρόπο με τον οποίο το αόρατο καθίσταται ορατό και φωτίζει αποκαλυπτικά την πορεία της ζωής μας. Ένας φωτεινός σηματοδότης για την κατάκτηση της εσωτερικής γαλήνης και της πραγματικής ευτυχίας στη ζωή.
Ευριπίδης Τα τραγικά πάθη των Ελλήνων
Ο διακαής πόθος της φυγής μακριά από όσα θλιβερά βιώνουμε τα τελευταία χρόνια ως πρωτοφανή ξεπεσμό του ψευδοκράτους των Αθηνών, είναι το πρωταρχικό κίνητρο και της δικής μου συγγραφικής φυγής μακριά από τον επιστημονικό κλάδο μου, τη θεωρία του δικονομικού Δικαίου, στη συστηματική καλλιέργεια του οποίου αφιέρωσα περισσότερα από πενήντα χρόνια της ζωής μου. Με την πικρή συγκομιδή: η λεγόμενη Δικαιοσύνη της πατρίδας μου να μην είναι κάτι καλύτερο από αυτόν τον ευτελισμό που δυστυχώς συχνά κατάντησε να είναι όλο το νεοελληνικό κράτος, “κρίμασιν οις οίδεν Κύριος”.
Η γυμναστική και το ευ ζην των αρχαίων Ελλήνων – Η ανδρεία, η αρμονία και το κάλλος
«Η γυμναστική γεννήθηκε μαζί με τον άνθρωπο» Φιλόστρατος
Εν τέλει, πόσο αντιλαμβάνεται ο σύγχρονος κόσμος τη σημασία της ρήσης «νους υγιής εν σώματι υγιεί»; Η ρήση ήταν λατινική: «Mens sana in corpore sano». Άνηκε στον σατιρικό ποιητή Γιουβενάλη (55-135 μ.Χ) κι είναι πασίγνωστη. Την εν λόγω αντίληψη όμως τη δίδαξαν οι Έλληνες πολλούς αιώνες πριν εμφανιστούν οι Λατίνοι. Στην ανά χείρας έκδοση όλες οι πηγές και οι αναφορές της αρχαίας γραμματείας, ταξινομημένες και συνδυασμένες σε θεματικές ενότητες. Το έργο αυτό αποτελεί μια προσπάθεια που στόχο έχει να φέρει σε επαφή τον σύγχρονο μελετητή της αρχαιότητας, τον αθλητή ή τον ασκούμενο με το πνεύμα των Ελλήνων για την εκγύμναση και την σωματική και ψυχική υγεία. Οι πληροφορίες που μας προσφέρονται μέσα από τα έργα των αρχαίων συγγραφέων είναι διάχυτες σε πολλά από αυτά και καθιστούν δύσκολη την διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης άποψης. Ο συνδυασμός όλων αυτών των πηγών σχηματίζουν ένα ψηφιδωτό γνώσεως που τα κομμάτια του είχαν διασκορπιστεί. Το βιβλίο αυτό εύχομαι να χρησιμεύσει σαν τον μίτο της Αριάδνης και να οδηγήσει τον αναγνώστη έξω από τον λαβύρινθο του τέρατος που καταπίνει τη ζωτικότητα της νιότης.
Η γυναίκα στην αθηναϊκή δημοκρατία
Το βιβλίο απευθύνεται σε όλους όσους ενδιαφέρονται για τους αρχαίους Έλληνες.
Είναι δε η ανάλυση ενός “μη ειδικού”, που ίσως για το λόγο αυτό ακριβώς η ματιά του, ματιά που έρχεται “απ’ έξω”, να έχει κάποια χρησιμότητα ακόμη και για τους ειδικούς. Αυτό πάντως που εγώ έκανα είναι να μη διαβάσω το παρελθόν με τα γυαλιά της δικής μου εποχής και να μην κοιτάξω εκείνο τον κόσμο με τους προβληματισμούς, τις αντιλήψεις και τα κριτήρια του σήμερα.
Πρόθεσή μου ήταν να κατευθύνω τη ματιά μου και να συγκεντρωθώ στις πλευρές εκείνες της γυναικείας ζωής που έχουν παρεξηγηθεί περισσότερο, ασφαλώς και για το λόγο ότι οι σύγχρονοι κλασικιστές στις μελέτες τους δεν χρησιμοποιούν όλο το υλικό που μας προσφέρεται για το σκοπό αυτό.
Αν παλιότεροι μελετητές έτειναν να παρουσιάζουν τις Ελληνίδες της αρχαιότητας, και δη της κλασικής Αθήνας, ως αποδεχόμενες αδιαμαρτύρητα τον τρόπο ζωής τους, υπονοώντας έτσι ότι θεωρούσαν ως ορθά, δίκαια και φυσικά τα όσα είχε θεσπίσει και πρέσβευε γι’ αυτές η κοινωνία τους, η διόρθωση αυτής της οπωσδήποτε μεροληπτικής ωραιοποιήσεως της τότε θέσεως των γυναικών δεν βρίσκεται βέβαια στην εξίσου λανθασμένη διόγκωση υπαρκτών αρνητικών στοιχείων και καταστάσεων, ούτε στην απορριπτέα γενίκευση προβληματικών περιπτώσεων ή εξαιρέσεων, στην οποία επιδίδονται οι νέοι σοφιστές του μεταμοντερνισμού.
Η ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων
«Ελλιπής έρευνα της αρχαίας ιστορίας σας και πολιτικές σκοπιμότητες διαμόρφωσαν τη θεωρία ότι η Μακεδονία δεν ήταν ποτέ ελληνική χώρα ούτε οι Μακεδόνες γνήσιοι Έλληνες. Μέσω της διδασκαλίας αυτής αφενός μεν στερούσαν από την ελληνική ιστορία πράξεις ενδοξότατες και σπουδαιότατες για ολόκληρη σχεδόν την ανθρωπότητα, αφού αυτές λέγονταν ότι κατορθώθηκαν όχι από Έλληνες αλλά από αλλοφύλους, αφετέρου δε στερούσαν και από εσάς το θάρρος να εξακολουθείτε να αγωνίζεστε με όλη σας τη δύναμη υπέρ της ένδοξής σας χώρας. Γνώριζαν δηλαδή ότι αμέσως μόλις θα γεννιόταν στις ψυχές σας αμφιβολία για το δίκαιο των αγώνων τους οποίους διεξάγετε, θα απείχατε από αυτούς αρνούμενοι να λάβετε ό,τι δεν θα σας ανήκε σύμφωνα με το δίκαιο. […] Στα όσα ακολουθούν, διαψεύδεται ως εντελώς ασύστατη αυτή η θεωρία που διαμορφώθηκε, και μέσω της γλώσσας και πολλών ιστορικών μαρτυριών καταδεικνύεται ως ηλίου φαεινότερο ότι οι Μακεδόνες εξαρχής ανήκαν στους πιο γνήσιους Έλληνες. Έτσι, αφού διαλυθεί η πλάνη, μπορείτε να εξακολουθείτε τον ιερό αγώνα υπέρ πίστεως και πατρίδος, απολύτως πεπεισμένοι ότι ο αγώνας σας αφορά και θα αφορά όχι την αρπαγή ξένων πραγμάτων αλλά τη διάσωση του πιο πολύτιμου πράγματος των ανθρώπων».
Η ερωτική ζωή στην αρχαία Ελλάδα
Οι Έλληνες υπήρξαν οι μοναδικοί άνθρωποι στην παγκόσμια ιστορία που γνώριζαν πώς να συνδυάζουν αρμονικά τον ερωτισμό τους με ανώτερα πνευματικά ιδεώδη, και ως εκ τούτου δημιούργησαν έναν ανεπανάληπτο πολιτισμό που η ανθρωπότητα θα θαυμάζη πάντα όσο θα υπάρχη, μέχρι την συντέλεια του κόσμου.
Η ιστορία των αρχαιοελληνικών ηθών
«Η ιστορία των αρχαιοελληνικών ηθών» αποτελεί μια ζωντανή έκφραση της προσωπικής ζωής των προγόνων μας. Μέσα στη δική τους ηθική ανακαλύπτουμε και τους δικούς μας προβληματισμούς. Προσεγγίζοντας περισσότερο τον αρχαιοελληνικό τρόπο σκέψης, ίσως μπορέσουμε να ξεπεράσουμε και τα δικά μας εμπόδια βελτιώνοντας τη θέση μας. Το μέλλον πάντα προδιαγράφεται απ’ το παρελθόν. Πρέπει να θεωρούμε τον εαυτό μας ευτυχή που έχουμε στην κατοχή μας το πιο ένδοξο πολιτιστικό παρελθόν που γνώρισε ποτέ ο κόσμος: Εκείνο της ηθικής της Αρχαίας Ελλάδας!».
Η καταστροφή των ελληνικών βιβλιοθηκών – Λεηλάτησις της γνώσεως
Η περίφημη Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας αποτελούσε την μεγαλύτερη κιβωτό γνώσης του αρχαίου κόσμου. Εκεί βρισκόταν ολόκληρη η σοφία, ο πνευματικός θησαυρός, οι επιστήμες και πολλά έργα ανεκτίμητης αξίας. Δυστυχώς, οι επιδρομές των βαρβάρων κατέστρεψαν την βιβλιοθήκη, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά. Οι αναρίθμητοι πάπυροι, με τα χειρόγραφα μεγάλων σοφών, κατέγραφαν την πορεία του ανθρωπίνου πνεύματος. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι, από την αρχαία ελληνική γνώση σώθηκε μονάχα το 10%. Δηλαδή, από τις 160 τραγωδίες του Σοφοκλή έχουμε σήμερα μόνον τις επτά και αντιλαμβάνεται κανείς την μεγάλη απώλεια. Η τεράστια αυτή βιβλιοθήκη, που χάθηκε μέσα στις φλόγες, άφησε πίσω της ένα λαμπρό παρελθόν, ώστε να θυμίζει ό, τι ωραίο μπορεί να υπάρξει για τον άνθρωπο και λέγεται γνώση. Ό, τι απέμεινε από την μεγάλη εκείνη καταστροφή διδάσκεται σήμερα σε όλα σχεδόν τα πανεπιστήμια του κόσμου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) ——————————————– Περιεχόμενα Περί βιβλίων πλήθους και βιβλιοθηκών κατασκευής Σκοπήσωμεν τας βίβλους των παλαιών. (“Βιβλιοθήκη”) Ο αφανισμός των Ελληνικών Βιβλιοθηκών Βιβλιοθήκη Αλεξανδρείας (Ειδική Παρένθεσις – Διευκρίνησις. “Ειδωλολάτραι” Εικών, Είδωλον – Νοηματική διαφορά) Βιβλιοθήκη Περγάμου Βιβλιοθήκη Εφέσου Βιβλιοθήκη Αντιοχείας Βιβλιοθήκη Αλικαρνασσού Η βιβλιοβριθής Ελλάς Ιδιωτικές Βιβλιοθήκες Βιβλιοθήκες επί των πλοίων Ελληνικά βιβλία στην Ρώμη Βιβλιοθήκαι Κωνσταντινουπόλεως 29 Μαΐου 1453 Από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννησι Τα Βιβλία της Ιατρικής Σήμερα. Εθνική Βιβλιοθήκη και άλλες Άπαντα είναι των Ελλήνων – Totum Graecorum est Ελληνική Μυθολογία και Παλαιά Διαθήκη Κατακλυσμός Ωγύγου Κατακλυσμός Δαρδάνου Κατακλυσμός Δευκαλίωνος Τα Εθνικά μας Ονόματα Επιστήμη και Πολιτική Ο ουρανός φθέγγεται ελληνιστί Και άλλες ομοιότητες Οι Έλληνες σοφοί, διδάσκαλοι της αληθείας Ο Όμηρος πεπαίδευκε την Οικουμένην Και οι άλλοι Έλληνες ποιηταί ομοίως Περί του “επτά” – 7 Ες έδαφος φέρειν Φανατισμός Αρπαγαί Καλλιτεχνημάτων Μιμηθήτε και μη καταστρέφετε Τι σημαίνει άγαλμα; ΚΑΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ Τα της βιαίας Αλλαγής επακόλουθα Εξελληνίσαμε την βιαία Αλλαγή Επιβίωσις Αρχαίων Συνηθειών Ύμνοι Λατρείας Εορτολόγιον Μεθοδευμένες “δαιμονοποιήσεις” “Τυπικόν” Γάμου “Τυπικόν” Εξοδίου Ακολουθίας “Ήρθανε Χρόνια Δίσεχτα…” ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑ (Εκ των απολεσθέντων)
Ηράκλειτος
Προσωκρατικοί αποκαλούνται οι πρώτοι έλληνες φιλόσοφοι, που εμφανίστηκαν πριν από τον Σωκράτη και αναφέρονται και ως φυσικοί, καθώς και οι πρωιμότεροι από τους σοφιστές. Κύριο θέμα των αναζητήσεών τους ήταν η προέλευση του κόσμου και η βασική δομή της φύσης. Η φιλοσοφία γεννήθηκε στην Ιωνία κατά τον 6ο αι. π.Χ. με τους τρεις Μιλήσιους, τον Θαλή, τον Αναξίμανδρο και τον Αναξιμένη. Ο Θαλής είναι ο πρώτος που έθεσε το κοσμοθεωρητικό πρόβλημα. Ως πρώτη αιτία και απαρχή των όντων έθεσε το νερό, εισάγοντας έτσι μια ενιαία ερμηνευτική αρχή, και μάλιστα υλική, όλων των φαινομένων. Ο διάδοχος του Αναξίμανδρος θεώρησε ως αρχή των όντων το άπειρο. Μέσα στο ένα, το άπειρο, περικλείονται σπερματικές δυνάμεις που γεννούν ζεύγη αντιθέτων, τα οποία διέπουν σύμφυτοι νόμοι και αιτιώδεις σχέσεις, έτσι ώστε ο κόσμος παρουσιάζεται ως ένα αυτοδύναμο και αυτοελεγχόμενο σύστημα. Σύγχρονος αλλά νεότερος του Αναξίμανδρου ο Αναξιμένης φαίνεται συνεχιστής της σκέψης του, καθώς ονόμασε πηγή όλων των πραγμάτων τον αέρα, τον οποίο θεώρησε άπειρο και υπεύθυνο για τα φυσικά φαινόμενα.