Το γερμανικό αίνιγμα
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νικόλαος Λούβαρις το 1935 δημοσίευσε μια σειρά άρθρων στην εφημερίδα «Καθημερινή» υπό τον τίτλο «Το Γερμανικό Αίνιγμα». Στην εν λόγω αρθρογραφία ανέλυε το φαινόμενο του Γ’ Ράιχ από φιλοσοφικής και πολιτικής σκοπιάς ασκώντας παράλληλα και την κριτική του. Τα θέματα που καταπιάστηκε αφορούσαν τη νέα και την παλιά Γερμανία, τις αιτίες που ο Εθνικοσοσιαλισμός ανήλθε στην εξουσία, την θρησκευτική πολιτική των εθνικοσοσιαλιστών, καθώς και τις συνέπειές αυτής, αλλά και τη σχέση του Τρίτου Κράτους με την Επιστήμη. Ο Νικόλαος Λούβαρις ήταν απόφοιτος απόφοιτος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, ενώ σπούδασε επίσης στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας Ερμηνευτική Θεολογία της Καινής Διαθήκης, Θρησκειολογία, Φιλοσοφία και Παιδαγωγική. Είχε αυστηρή ειδίκευση στην Καινή Διαθήκη ως τακτικός καθηγητής επί τριάντα έτη στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1935 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Το 1926-1928 υπηρέτησε ως Γενικός Γραμματεύς του Υπουργείου Παιδείας. Επί Κυβερνήσεως Μεταξά το 1936-1937 και επί Κατοχικής Κυβέρνησης Ράλλη διετέλεσε Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Το δραματικό θέατρο – Το θέατρο του Γαβριήλ Δ’ Αννούντσιο, η αντίθεση με το Ιψενικό
Ὁ Δ’ Ἀννούτσιο εἶνε ὁ κατ᾽ ἐξοχὴν ποιητὴς τῆς σημερινῆς ἐποχῆς, τὸ δὲ πνεῦμα του ἔμεινε ἀμέτοχον τῆς παγκοσμίου προόδου εἴτε στοὺς ὁρίζοντας τῆς φιλοσοφίας καὶ τῆς ἐπιστήμης, εἴτε εἰς τοὺς ὁρίζοντας τῆς τέχνης, προξενεῖ δὲ ἀληθινὰ σχεδὸν τὸν ἴλιγγον ἡ εὐρύτης καὶ ὁ πλοῦτος τῆς μορφώσεώς του ἡ ὁποία, ἔχοντας ὡς βάσι τὴν σὲ λεπτομέρειες ἀνεξάντλητη γνῶσι τῶν ἱστορικῶν, φιλοσοφικῶν καὶ καλλιτεχνικῶν παραδόσεων τῆς φυλῆς του, πλουτισμένη ἄκόμα ἄπὸ τὴν βαθειὰ γνῶσι τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς σοφίας καὶ τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς τέχνης, ἐπεκτείνεται ἕως εἰς τὴν γνῶσιν ὅλων τῶν ἐκδηλώσεων τῆς παγκοσμίου τέχνης.
Το ειδύλλιο του Τριστάνου και της Ιζόλδης
Άρχοντες, έχετε την ευχαρίστηση ν’ ακούσετε μια ωραία ιστορία αγάπης και θανάτου; Την ιστορία του Τριστάνου και της Βασίλισσας Ιζόλδης; Ακούστε πώς με μεγάλη χαρά και μεγάλη λύπη αγαπήθηκαν, και πώς πέθαναν έπειτα την ίδια μέρα — αυτός εξ αιτίας εκείνης, αυτή εξ αιτίας εκείνου.
Το ένδοξο Κοράνιο
Το πρώτο ελληνικό Κοράνιο που φέρει την εγκυρότητα της μετάφρασης από ανώτατο αξιωματούχο του Ισλάμ (Σεΐχ-ουλ-Ισλάμ).
Εφαρμόζοντας ένα μοναδικό σύστημα ερμηνείας, ο Σεΐχ-ουλ-Ισλάμ Δρ. Μουχάμμαντ Ταχίρ-ουλ-Κάντρι, εξέχων μελετητής και αναγνωρισμένη αυθεντία του Ισλάμ, έχει δημιουργήσει μια πλήρως επεξηγηματική μετάφραση του Κορανίου, η οποία την ίδια στιγμή διατηρεί αυστηρή γλωσσική ακρίβεια σε σχέση με το πρωτότυπο αραβικό κείμενο.
Η μετάφραση πλαισιώνεται από παρενθετικές ερμηνείες που εναρμονίζονται με τη σύνταξη των μεταφρασμένων προτάσεων, οι οποίες συμφωνούν επίσης με τις δομές του αραβικού κειμένου και συμμορφώνονται με τις προφητικές παραδόσεις και τις καθιερωμένες ερμηνευτικές αρχές. Το αποτέλεσμα είναι μια όμορφα αποδιδόμενη μετάφραση, η οποία προσφέρει σαφήνεια και ακρίβεια στο νόημα χωρίς την ανάγκη μακροσκελών υποσημειώσεων.
Η μετάφραση, ενώ διατηρεί την ερμηνευτική της ποιότητα, μένει αυστηρά προσηλωμένη στο αραβικό κείμενο του Κορανίου, χωρίς τροποποιήσεις ή συμπτωματικές αλλοιώσεις.
Η προσέγγιση που χρησιμοποιήθηκε επιτρέπει μια σειρά άλλων σημαντικών πλεονεκτημάτων, στα οποία περιλαμβάνεται η συμμόρφωση με την επιβεβαιωμένη και τρέχουσα επιστημονική γνώση, η έκφραση των πολλαπλών επιπέδων του κορανικού νοήματος και η διαφώτιση των εσωτερικών πνευματικών διαστάσεων πολλών εδαφίων.
Εκπονημένη από τον συγγραφέα της περίφημης Φατουά για την τρομοκρατία και τις επιθέσεις αυτοκτονίας, η μετάφραση αποσαφηνίζει το συχνά παρεξηγημένο νόημα του τζιχάντ δίνοντας το εννοιολογικό πλαίσιο των εδαφίων που επιτάσσουν τον ένοπλο αγώνα και διαλύοντας τις μεγάλες παρανοήσεις που έχουν δημιουργηθεί σχετικά με αυτό το ζήτημα εκ μέρους τόσο των μουσουλμάνων (ειδικά εκείνης της μερίδας που υποστηρίζει τον βίαιο εξτρεμισμό) όσο και των μη μουσουλμάνων.
Ειδική προσοχή έχει επιδειχθεί στα εδάφια που πραγματεύονται τις σχέσεις με τους Εβραίους, τους χριστιανούς και άλλους μη μουσουλμάνους, με σκοπό τη διαμόρφωση μιας διαθρησκειακής δραστηριότητας και σχέσης στα πλαίσια μιας ευρύτερης κοινωνίας
Το ιερό Κοράνι
Το Κοράνι είναι το αρχαιότερο και, μέχρι σήμερα, το τελειότερο έργο της κλασικής αραβικής πεζογραφίας. Για τους μουσουλμάνους είναι ο αλάθητος λόγος του Θεού, ένα αντίγραφο του Βιβλίου του Θεού, το οποίο υπάρχει στον ουρανό και αποκαλύφθηκε στον Προφήτη Μωάμεθ από το Πνεύμα του Θεού, τον αρχάγγελο, δηλαδή, Γαβριήλ.
Οι αποκαλύψεις του Κορανίου αρχικά απλώς εντυπώνονταν στη μνήμη εκείνων στους οποίους τα αφηγείτο ο Μωάμεθ, ενώ κάποια εδάφια γράφονταν πάνω σε φύλλα φοινικιάς, σε πέτρες και κάθε άλλο υλικό που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί· τα υλικά αυτά έμπαιναν σε ένα ειδικό καλάθι, τη φύλαξη του οποίου είχε αναλάβει μία από τις συζύγους του Προφήτη, η Χάφζα.
Μόνο μετά τον θάνατο του Προφήτη ανέλαβε ο Αμπού Μπεκρ, ο πρώτος χαλίφης (διάδοχος του Μωάμεθ), την τακτοποίηση και τη συρραφή των αποκαλύψεων. Η συγκέντρωση των αποσπασμάτων ολοκληρώθηκε την εποχή του δεύτερου χαλίφη, του Ομάρ, και ο τόμος που συνετέθη, αντιγράφτηκε και πλήθος αντιγράφων κυκλοφόρησε στον μουσουλμανικό κόσμο.
Παρεισέφρησαν όμως τόσα λάθη και έγιναν τόσες παρεμβολές, οι οποίες δημιουργούσαν αντιφάσεις, ώστε ο Οθμάν ή Οσμάν, ο τρίτος χαλίφης, επί βασιλείας του (644-656) συγκέντρωσε όλα τα αντίγραφα αυτά και, αφού ο ίδιος αποφάσισε ποιο είναι το πραγματικό Κοράνι, διέταξε να καούν τα υπόλοιπα. Μέχρι σήμερα, η έκδοση αυτή παραμένει ο επίσημος λόγος του Θεού.
Το Ισλάμ εν συγκρίσει με τον Εθνικοσοσιαλισμό
Για την Saïda Savitri γνωρίζουμε ελάχιστα, αλλά είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην την συγχέουμε με την «Ιέρεια του Χίτλερ», δηλαδή την Savitri Devi. Ήταν συγγραφέας του βιβλίου «L’ Islam et les Temps modernes» (Το Ισλάμ και οι Σύγχρονοι Καιροί), όπου καταπιάνεται με τις «βαθύτερες αιτίες παρακμής» του μουσουλμανικού κόσμου. Το «L’ Islam devant le National-socialisme» (1943) είναι το δεύτερο έργο της κι αποτελεί μια σύγκριση στίχων του Κορανίου και αποφθεγμάτων του Αδόλφου Χίτλερ, έχοντας ως απώτερο στόχο να επισημάνει μια ιδεολογική σύγκλιση. Η Saïda Savitri το καθιστά ξεκάθαρο αυτό από την αρχή του βιβλίου:
«Οι αμετάβλητες αρχές του Κορανίου θα είναι η βάση μας. Αυτές της οργάνωσής μας θα πρέπει να αντλήσουν την έμπνευση από την Δύση, καθώς ο μακρύς μας ύπνος μάς έχει αφήσει αρκετούς αιώνες πίσω.»
Μια τέτοια άποψη έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές του παραδοσιακού Ισλάμ. Η μελέτη του βιβλίου αυτού όμως βοηθά να βγουν πολύ χρήσιμα ιστορικά συμπεράσματα.
Το μέλλον των παιδιών μας
Σκέφτηκες ποτέ το που βαδίζουμε ως κοινωνία; Ποιο αύριο ξημερώνει για τους απογόνους μας; Τι μέλλον θα παραδώσουμε στις επόμενες γενεές; Ποια τύχη θα έχουν τα παιδιά μας στην ίδια τους τη γη; Ο συγγραφέας αφουγκράζεται τα προβλήματα της κοινωνίας και τα μεταφέρει σε ένα βιβλίο που σκοπό έχει να σε προβληματίσει και να σε αφυπνίσει πριν να είναι αργά. Στη θέση του μικρού Σάββα μπορείς να τοποθετήσεις το δικό σου παιδί. Θες να έχουν την ίδια τύχη; Το μέλλον των παιδιών μας ας το αποφασίσουμε εμείς!
Το μικρό πράσινο βιβλίο
Ο Ayatollah Ruhollah Khomeini ήταν ο άνθρωπος που ξεσήκωσε την Ιρανική Επανάσταση, σταματώντας τον εκδυτικισμό που προωθούσε ο τελευταίος Σάχης του Ιράν. Η Ανατολή δεχόμενη την ιμπεριαλιστική κι αποικιοκρατική πίεση της Δύσης οδηγήθηκε στην αναβίωση του Ισλάμ ως πολιτισμική διαφοροποίηση από τον δυτικό κόσμο, αρνούμενη να εκσυγχρονιστεί με πολιτικά και ιδεολογικά συστήματα προερχόμενα από αυτήν, όπως γράφει ο Samuel Huntington στο βιβλίο «Η Σύγκρουση των Πολιτισμών». Από το 1979 το Ιράν κυβερνάται από τον σιιτικό κλήρο και αυτό το μικρό πράσινο βιβλίο εξηγεί τι σημαίνει η φράση του Khomeini: «Το Ισλάμ είναι πολιτική ή δεν είναι τίποτα.»
Το ολοκληρωτικό κράτος ενάντια στον άνθρωπο
Ο Κόμης Coudenhove-Kalergi στις μέρες μας αποτελεί μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και οι ιδέες του για μια ενωμένη Ευρώπη έχουν παρεξηγηθεί. Όμως πρόκειται για έναν διανοούμενο υψηλοτάτου επιπέδου με διαύγεια πνευματική και εξαίρετη διεισδυτική ματιά για τα γεγονότα της εποχής του.
Ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε τον αγώνα της «Πανευρώπης» ήταν η Κασσάνδρα της εποχής του κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου. Στο έργο αυτό καταπιάνεται με όλες τις ιδεολογίες και τα πολιτικά συστήματα. Καταδεικνύει τις ρίζες του Μαρξισμού και του Φασισμού, αλλά αποσαφηνίζει και τον καπιταλισμό. Υποστηρίζει την ελευθερία έναντι του ολοκληρωτισμού, όπως δηλώνει κι ο τίτλος του εν λόγω έργου.
Απέναντι στο ιδεώδες του «Νέου Ανθρώπου» του Μπολσεβικισμού και του Φασισμού αντιτάσσει το ιδεώδες του τζέντλεμαν.
Ο ολοκληρωτισμός δύναται να ελλοχεύει πάντα, ακόμα και στην εποχή μας. Ακόμη και σε καιρούς δημοκρατίας. Άλλωστε το κράτος δύσκολα μπορεί να συμβιβαστεί με την ελευθερία των ανθρώπων που εξουσιάζει. Σε περιόδους κρίσης ο ολοκληρωτισμός εμφανίζεται ξανά, με άλλη μορφή και νέα συνθήματα, αλλά ο στόχος είναι πάντοτε η καταπάτηση της ελευθερίας του ανθρώπου εις το όνομα της ισότητας.
Το τέλος του πετρελαίου και η αρχή της νέας αμερικανικής γεωστρατηγικής
Το αμερικανικό στρατοβιομηχανικό σύμπλεγμα έχει ξεκινήσει μια επανάσταση «καθαρών» ενεργειακών τεχνολογιών, επιδιώκοντας να επιτύχει ένα άλμα πολεμικών ικανοτήτων και να δημιουργήσει έναν μηχανισμό προβολής ισχύος, ικανό να επαναδιεκδικήσει την αμερικανική ηγεμονία στον πλανήτη. Ένα νέο εκστρατευτικό μοντέλο και μια νέα πολεμική μεθοδολογία γεννιούνται, βασισμένα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Ταυτοχρόνως, η σύνθετη αυτή ενεργειακή επανάσταση στοχεύει στο να ενισχύσει την αμερικανική «ήπια ισχύ», αντιστρέφοντας τη «δαιμονική» εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών που είχε δημιουργηθεί στα χρόνια της προεδρίας Μπους, να υπονομεύσει τη διαδικασία ευρωρωσικής προσέγγισης, αποτρέποντας την ενεργειακή σύζευξη Δυτικής Ευρώπης και Ρωσίας και να απεγκλωβίσει την αμερικανική γεωστρατηγική από το «κελί» της Μέσης Ανατολής.
Η θρησκειοποίηση των ανησυχιών για την κλιματική αλλαγή στις χώρες της Δύσης συνδυάζεται με αυτή την ενεργειακή επανάσταση και επιτρέπει στις ΗΠΑ να αφήσουν πίσω το «σκοτεινό» τους παρελθόν, να εμφανιστούν σαν ο σωτήρας του πλανήτη και να οδηγήσουν το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, που μαστίζεται σήμερα από την πλέον σοβαρή κρίση του, σε μια «επίθεση στον ουρανό», δημιουργώντας έναν νέο οικονομικό χώρο.
Η αμερικανική αυτοκρατορία αντεπιτίθεται, θέλοντας αυτή τη φορά να μας κάνει να «αγαπήσουμε τον Μεγάλο Αδελφό»…