Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος
Όπως και στα προηγούμενα έργα μου, το ίδιο και σε αυτό, έχω ακολουθήσει, πάντα στο μέτρο του δυνατού, τη μέθοδο του Defoe στο βιβλίο του “Memoirs of a Cavalier”, όπου ο συγγραφέας αφηγείται και σχολιάζει τα μεγάλα στρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα κάτω από το πρίσμα των προσωπικών εμπειριών. Ίσως να είμαι ο μόνος που έζησε και τα δυο κατακλυσμιαία γεγονότα του 20ού αιώνα έχοντας υπηρετήσει σε υψηλά αξιώματα. Ενώ όμως στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατείχα υπεύθυνα αλλά δευτερευούσης σημασίας αξιώματα, στο δεύτερο πόλεμο με τη Γερμανία, υπηρέτησα ως επικεφαλής της κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλειότητας περισσότερο από πέντε χρόνια. Ως εκ τούτου, γράφω από διαφορετική σκοπιά και με μεγαλύτερη εγκυρότητα απ’ όση ήταν εφικτή στα πρώτα μου βιβλία. Έτσι αποφεύγω να περιγράψω το βιβλίο αυτό ως ιστορία, καθώς αυτό είναι καθήκον μιας άλλης γενιάς, αλλά μπορώ να βεβαιώσω υπεύθυνα ότι αποτελεί μια συμβολή για την καταγραφή της ιστορίας. Η δράση των τελευταίων τριάντα χρόνων και η υπεράσπιση της πατρίδας εμπεριέχει και εκφράζει τις προσπάθειες μιας ζωής, και είναι αυτές για τις οποίες θα με κρίνει η Ιστορία. Πάντοτε έμενα πιστός στην αρχή μου να μην κατακρίνω κάποια στρατιωτική ή πολιτική ενέργεια εκ των υστέρων, εκτός αν πριν είχα προειδοποιήσει ή διατυπώσει τη γνώμη μου δημόσια ή επίσημα. Η αλήθεια είναι ότι εκ των υστέρων προσπάθησα να παρουσιάσω εξωραϊσμένες πολλές από τις ακρότητες των τότε αντιπαραθέσεων και ήταν επώδυνο να καταγράφω αυτές τις διαφωνίες με τόσους πολλούς ανθρώπους για τους οποίους έτρεφα συμπάθεια ή εκτίμηση. Θα ήταν λάθος εάν δεν άφηνα το παρελθόν να φωτίσει το μέλλον. Ας μην αντιμετωπίσουμε επιτιμητικά όμως αυτούς τους έντιμους και καλοπροαίρετους ανθρώπους, οι πράξεις των οποίων καταγράφονται σε αυτές τις σελίδες, χωρίς προηγουμένως να ψάξουμε μέσα μας, χωρίς να αναλογιστούμε με ποιον τρόπο υπηρετήσαμε εμείς το δημόσιο συμφέρον και χωρίς να εφαρμόσουμε τα διδάγματα τού παρελθόντος στη μελλοντική μας πορεία.
Βίοι Πελοποννησίων ανδρών Κληρικών, Στρατιωτικών και Πολιτικών
Τοὺς παραλειφθέντας εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ Σ. Τρικούπη ἐπισήμους ἄνδρας ὅλης τῆς Πελοποννήσου καὶ τοὺς ἔξωθεν εἰς αὐτὴν ἐλθόντας πολιτικοὺς, στρατιωτικοὺς καὶ κληρικοὺς, οἵτινες ὑπηρέτησαν καὶ ἠγωνίσθησαν λόγῳ καὶ ἔργῳ κατὰ τὸν ἱερὸν ἀγῶνα τῆς ἐπαναστάσεως ἀποφασίσαμεν καὶ ἐπιχειροῦμεν νὰ μνημονεύσωμεν ἡμεῖς, ἀναφέροντες ἐν συνόψει τὰ ὀνόματα, τὴν πατρίδα, ὅσων γνωρίζομεν, καὶ τὰς πράξεις των. Ὅλοι λοιπὸν οἱ ἄνδρες τοὺς ὁποίους θὰ μνημονεύσωμεν ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν σκοπὸν εἶχον καὶ μίαν καὶ τὴν αὐτὴν γνώμην. Οὔτε ὁ μικρὸς ἐδύνατο νὰ κάμῃ τὶ χωρὶς τὸν μεγάλον οὔτε ὁ μεγάλος χωρὶς τὸν μικρόν, διότι οὕτω πῶς ἦσαν κατηχημένοι καὶ διωργανωμένοι, ὥστε κατ᾿ ἀρχὰς κανεὶς ἐξ αὐτῶν δὲν ἐδύνατο νὰ ἐξέχῃ. Ὅλοι δὲ ἔθεσαν τὸν ἑαυτόν των εἰς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν τάξιν καὶ ἀγαπῶντο ὡς ἀδελφοί. Ὅστις δὲ ἤθελε νὰ ἐνεργήσῃ τὶ ὑπὲρ τοῦ μελετωμένου σκοποῦ ἀμέσως τὸ ἐκοινοποίει εἰς πάντας τοὺς ἀδελφοὺς, καὶ τοῦτο ἐγίνετο μεταξύ των μὲ τὴν μεγαλειτέραν ταχύτητα καὶ προθυμίαν.
Βυζαντινός πολιτισμός
«Δεν είναι περίεργο που οι περισσότεροι σοβαροί ιστορικοί πλέον αποφασίζουν να επικεντρωθούν σε σχετικά σύντομες περιόδους και ίσως και σε περιορισμένες γεωγραφικές περιοχές. Είναι όμως σωστό αυτό για την ιστορία; Κάθε ιστορική περίοδος εξαρτάται απ’ αυτά που συνέβησαν πριν απ’ αυτήν και η σημασία της εξαρτάται από τα γεγονότα που έπονται. Η ιστορία δεν είναι μια σειρά από λιμνούλες με στάσιμα νερά. Είναι ποταμός που κυλά.» Steven Runciman
Το κλασικό έργο “Βυζαντινός Πολιτισμός” (1933) του Steven Runciman, ενός από τους σημαντικότερους βυζαντινολόγους του 20ού αιώνα, είναι ένα πλήρες αν και συνοπτικό πανόραμα της Βυζαντινής Ιστορίας, από την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης τον 4ο αιώνα έως την άλωσή της από τους Οθωμανούς το 1453.
Επί αιώνες οι ιστορικοί της Δύσης αντιμετώπιζαν τον βυζαντινό πολιτισμό ως κατώτερο από τον αρχαίο ελληνικό και τον ρωμαϊκό, αλλά και από μεταγενέστερους πολιτισμούς της δυτικής Ευρώπης. Ο Steven Runciman ήταν από τους πρώτους που αμφισβήτησαν αυτή την άποψη, αναδεικνύοντας όχι μόνον τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά και τα επιτεύγματά της σε ποικίλα πεδία.
Στο βιβλίο αυτό, με διεισδυτικότητα και με κριτικό πνεύμα, ο συγγραφέας προσεγγίζει θέματα όπως η κρατική δομή και η διοίκηση στο Βυζάντιο, ο ρόλος της θρησκείας και της Εκκλησίας, ο στρατός και η διπλωματία, η οικονομική και κοινωνική ζωή, η εκπαίδευση, η λογοτεχνία και οι καλές τέχνες, οι σχέσεις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας με άλλους λαούς αλλά και με το Ισλάμ και τη Δύση.
Περιεχόμενα
Πρόλογος
Ι. Η ίδρυση της Κωνσταντινούπολης
Η θέση της Κωνσταντινούπολης στον χάρτη. Η παρακμή του ρωμαϊκού κόσμου. Ο Χριστιανισμός. Ο Διοκλητιανός και η νέα μοναρχία. Ο Κωνσταντίνος. Η νίκη της Εκκλησίας. Η νέα πρωτεύουσα. Η νέα σύνθεση
ΙΙ. Ιστορικό διάγραμμα
Ιστορικό διάγραμμα από το 330 έως το 1453
ΙΙΙ. Η αυτοκρατορική τάξη πραγμάτων και το δικαιακό πλαίσιο
Η αυτοκρατορική ισχύς. Η λαϊκή της βάση. Η αυτοκράτειρα. Ο θεσμός της αντιβασιλείας. Οι δήμοι. Η σύγκλητος. Το δίκαιο. Οι νόμοι του Ιουστινιανού, των Ισαύρων, των Μακεδόνων. Το εκκλησιαστικό δίκαιο.
IV. Η διοίκηση
Ο αυτοκράτορας. Η οικογένεια του αυτοκράτορα. Οι τίτλοι. Η πρώιμη οργάνωση. Οι μεταρρυθμίσεις του Ιουστινιανού. Το σύστημα των “θεμάτων”. Η διοίκηση κατά τον 10ο αιώνα. Η διακυβέρνηση από τους Παλαιολόγους. Τα έσοδα του κράτους. Η φορολογία. Οι κρατικές δαπάνες. Ο πατερναλισμός. Το ζήτημα της γης. Η δικαιοσύνη
V. Η θρησκεία και η Εκκλησία
Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Οργάνωση. Αυτοκρατορικός έλεγχος. Οι μεγάλες αιρέσεις. Το Σχίσμα. Το πρόβλημα με τη Ρώμη. Οι ιεραπόστολοι. Οι “θυγατρικές” Εκκλησίες. Η ανεξιθρησκία. Οι προλήψεις. Ο κλήρος
VI. Ο στρατός, ο στόλος, η διπλωματία
Ο στρατός. Οι μεταρρυθμίσεις του 4ου αιώνα. Οι federati. Ο Τιβέριος και ο Μαυρίκιος. Τα “θέματα”. Τα τάγματα. Τα όπλα. Η στρατηγική. Η στρατιωτική τέχνη. Η μισθοδοσία του στρατού. Τα βοηθητικά σώματα. Οι ξένοι μισθοφόροι. Η παρακμή. Το ναυτικό την εποχή του Ηράκλειου και της δυναστείας του. Παρακμή. Η αναγέννηση του 9ου αιώνα. Η δεύτερη παρακμή. Το ναυτικό των Παλαιολόγων. Τα πλοία. Το υγρόν πυρ. Η οργάνωση της διπλωματίας. Η εθιμοτυπία. Οι διπλωματικοί ελιγμοί. Η ισορροπία δυνάμεων. Οι διπλωματικοί γάμοι. Οι αλλοδαποί διεκδικητές του θρόνου. Οι δαπάνες
VII. Το εμπόριο
Το εμπόριο της Ανατολής. Ο Κοσμάς ο Ινδικοπλεύστης. Οι κατακτήσεις των Αράβων. Ο 9ος και ο 10ος αιώνας. Οι Σταυροφορίες. Τα προνόμια στις ιταλικές πόλεις. Η παρακμή. Οι βιοτεχνίες. Οι εισαγωγές. Οι κανονισμοί. Ο κρατικός έλεγχος. Οι συντεχνίες. Το νόμισμα
VIII. Η ζωή στην πόλη και την ύπαιθρο
Η εθνολογική σύνθεση. Οι Σλάβοι. Οι Αρμένιοι. Η Κωνσταντινούπολη. Η εικόνα της. Η αυλή. Ο ιππόδρομος. Η αριστοκρατία. Ο πλούτος. Οι αυτοδημιούργητοι. Οι φτωχοί. Οι δούλοι. Οι μεσαίες τάξεις. Οι ευνούχοι. Το εμπόριο. Τα επαρχιακά κέντρα. Η ζωή στην ύπαιθρο. Τα προβλήματα του αγροτικού τομέα. Η ευλάβεια. Η επιρροή των αγίων. Οι δεισιδαιμονίες. Η σκληρότητα και η διαφθορά. Η αγάπη της ομορφιάς. Η απαισιοδοξία
IX. Η εκπαίδευση και η μόρφωση
Η εκπαίδευση των αγοριών. Το πανεπιστήμιο του Κωνσταντίνου. Τα εκκλησιαστικά σχολεία. Το πανεπιστήμιο του Βάρδα. Οι νομικές σχολές του Κωνσταντίνου Θ’. Η εκπαίδευση κατά την περίοδο της Αυτοκρατορίας της Νικαίας και κατά την περίοδο των Παλαιολόγων. Η εκπαίδευση των γυναικών. Οι ξένες γλώσσες. Η ιστορία. Η φιλοσοφία. Τα μαθηματικά και η φυσική. Η γεωγραφία. Η ιατρική. Τα νοσοκομεία
Χ. Η βυζαντινή λογοτεχνία
Η γλώσσα. Η πεζογραφία. Τα θρησκευτικά έργα. Οι ιστορικοί. Οι βίοι των αγίων. Τα απομνημονεύματα. Τα εγχειρίδια. Η μυθοπλασία. Η επιστολογραφία. Η ποίηση. Η μουσική. Τα επιγράμματα. Οι ποιητικοί κύκλοι. Η επική ποίηση
XI. Η βυζαντινή τέχνη
Οι ρίζες. Η αρχιτεκτονική. Ο τρούλος. Τα σταυροειδή κτίρια. Τα μη θρησκευτικά κτίρια. Τα υλικά. Η γλυπτική. Η μικρογλυπτική σε μέταλλο και ελεφαντόδοντο. Τα κιονόκρανα. Η ζωγραφική. Τα ψηφιδωτά. Οι μικρογραφίες. Η Εικονομαχία. Η ζωγραφική της περιόδου των Μακεδόνων. Η ζωγραφική της περιόδου των Παλαιολόγων. Το μετάξι. Τα σμάλτα. Η κεραμική
XII. Το Βυζάντιο και οι άλλοι λαοί
Η επίδραση στους Σλάβους. Οι Βούλγαροι. Η ιεραποστολή στη Μοραβία. Η Βουλγαρική Αυτοκρατορία. Η Ρωσία. Η Σερβία, η Αρμενία, η Γεωργία. Το Βυζάντιο και το Ισλάμ. Οι Τούρκοι. Το Βυζάντιο και η Δυτική Ευρώπη πριν από τις Σταυροφορίες. Το Βυζάντιο και η Αναγέννηση. Τα τελευταία σκιρτήματα στη χριστιανική Ανατολή
Οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες
Βιβλιογραφικό σημείωμα
Σημειώσεις
Βυζάντιο – Τα χίλια χρόνια που θέλουν να ξεχάσουμε
Το παρόν βιβλίο σκοπό έχει να φωτίσει μερικά σημεία από τη χιλιόχρονη ζωή της Ελληνικής Αυτοκρατορίας και να αναζωπυρώσει τη μνήμη του Έλληνα που βρίσκεται εν υπνώσει. Ανέκαθεν απορούσα με την έλλειψη έστω και ελάχιστης αναφοράς στην ιστορία του Βυζαντίου από τον αμερικανικό κινηματογράφο και την ξένη τηλεόραση. Έχουν γυριστεί άπειρες ταινίες για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, την ιστορία των Εβραίων, τη βρετανική αυτοκρατορία, την Ιστορία της Αμερικής. Έχουν γίνει αναφορές στην ιστορία των Μογγόλων, των Βίκινκγς, των Σαμουράι, των Αράβων, των Ινδών, των Ιαπώνων. Έχουν γυριστεί ταινίες για την αυτοκρατορία των Ίνκας, των Οθωμανών, των Κινέζων. Ουδεμία έστω αναφορά στη μεσαιωνική ιστορία των Ελλήνων δεν έχει υπάρξει εκ μέρους του Χόλυγουντ. Στη συνέχεια με θλίψη διαπίστωσα ότι και στην πατρίδα μας, άρχισε τα τελευταία χρόνια του πολυπολιτισμού και της συνύπαρξης με τους ασιάτες και τους αφρικανούς μουσουλμάνους, να υποβαθμίζεται έντονα η χιλιόχρονη ιστορία του Βυζαντίου. Εκπρόσωποι του κομματικού μας συστήματος αμφισβήτησαν την ελληνικότητα του Βυζαντίου, το κατηγόρησαν και στη συνέχεια το κατέταξαν στο σκοτεινό παρελθόν, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι πρέπει να το ξεχάσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Στα σχολικά βιβλία η Βυζαντινή Ιστορία αντικαταστάθηκε από τη μεσαιωνική Ιστορία και έτσι σήμερα υπάρχουν απλά κάποιες στείρες αναφορές σε ημερομηνίες, αίτια και συνέπειες ορισμένων πολέμων ώστε να την κάνουν δυσάρεστη στη συνείδηση των μικρών μαθητών.
Σήμερα, καμμία νύξη δεν υπάρχει στα σχολικά βιβλία για τη μεγάλη πολιτιστική υπεροχή των Βυζαντινών προγόνων μας έναντι των βαρβάρων της Δύσης και της Ανατολής. Οι μεν ζούσαν σε μέγαρα με μαρμάρινες σκάλες και λουτρά, οι δε σε ξύλινες καλύβες ή τσαντίρια. Οι μεν διάβαζαν με άνεση Ιλιάδα και συζητούσαν για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, οι δε δεν ήξεραν καν να διαβάζουν. Οι μεν έτρωγαν με χρυσά μαχαιροπήρουνα ντυμένοι στα μεταξωτά τους φορέματα, οι δε έτρωγαν με τα χέρια, ντυμένοι με δέρματα ζώων. Όλα αυτά είναι άγνωστα στον σημερινό μέσο Έλληνα. Όταν διαπίστωσα ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι οι μεγαλύτεροι πολέμιοι της ιστορίας τους, αποφάσισα να μετουσιώσω τις σκέψεις μου στο παρόν βιβλίο.
Γερμανικαί προτάσεις ειρήνης διαρκούντος του ελληνοϊταλικού πολέμου
Με άλλας λέξεις η βρετανική κυβέρνησις δεν θα ήταν δυνατό να διατηρήση ως πρωθυπουργόν τον Ιωάννην Μεταξάν εκτός Ελλάδος. Ως εκ τούτου ο θάνατος του Ιωάννου Μεταξά την 29.1.1941 υπήρξε τι το επιθυμητόν διά την Μ. Βρετανίαν η οποία αλλιώς δεν θα ηδύνατο να συνεργάζετο με τον «δικτάτορα» Ιωάννην Μεταξάν εκτός Ελλάδος, όταν μάλιστα όλαι αι λοιπαί συμμαχικαί εξόριστοι κυβερνήσεις αποτελούντο από κοινοβουλευτικά πολιτικά πρόσωπα.
Εξ’ ετέρου ο Ιωάννης Μεταξάς έχων πλέον καταλάβει εις την συνείδησιν του ελληνικού λαού και στρατού την θέσιν εθνικού ηγέτου και ήρωος και έχων συνδεθή πλέον με τον βασιλέα Γεώργιον Β’ δεν θα ήτο δυνατόν να παραμερισθή ευκόλως διά τον λόγον ότι υπήρξε δικτάτωρ και μάλιστα του τύπου φασιστικού δικτάτορος, ως υπεστήριζαν οι εχθροί του. Δεν ήτο άλλως τε γνωστόν, εάν ο Ιωάννης Μεταξάς θα εδέχετο να μεταβή εις εξωτερικόν – δηλαδή εκτός Ελλάδος ως θα ήθελεν η Μ. Βρετανία και ως εγένετο με τον βασιλέα Γεώργιον Β’ – διά να συνεχίση τον αγώνα της Ελλάδος κατά της Γερμανίας .
Δι’ όλους τους λόγους τούτους και διά τον πρόσθετον λόγον ότι τα εργατικά μέλη της πολεμικής κυβερνήσεως Τσώρτσιλ δεν θα εδέχοντο ασφαλώς εκτός Ελλάδος ως πρωθυπουργόν συμμαχικής κυβερνήσεως τον Ιωάννην Μεταξάν, η προσωπικότης αυτού επροβλημάτιζε την Μ. Βρετανίαν, προβλέπουσαν και επιθυμούσαν, ως εγένετο, να συνεχίση η Ελλάς τον κατά της Γερμανίας πόλεμον και εκτός Ελλάδος.
Γεώργιος Χρ. Παπαδόπουλος Βιογραφία
Η πλήρης Βιογραφία του Γεωργίου Παπαδοπούλου σε 4 αποκαλυπτικούς τόμους
Στον Α’ Τόμο: Ολόκληρη η ζωή του από την γέννησί του μέχρι την παραμονή της Πρωθυπουργίας του.
Στον Β’ Τόμο: Η πρώτη περίοδος διακυβερνήσεως του Γ. Παπαδοπούλου, από την ανάληψι της Πρωθυπουργίας, μέχρι τον Αύγουστο του 1971.
Στον Γ’ Τόμο: Η δεύτερη περίοδος διακυβερνήσεως του Γ. Παπαδοπούλου μέχρι τον Νοέμβριο του 1973.
Στον Δ’ Τόμο: Η προσωπικότης, η Ιδεολογία, το Έργο, οι συνέπειες της ανατροπής, η δίωξις και τα γεγονότα μέχρι τον θάνατό του.
Μέσα από τις πλέον επίσημες πηγές, τα πιο συγκλονιστικά στοιχεία, απόρρητα αρχεία και αδημοσίευτο φωτογραφικό υλικό!
Για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία, ένα πρωτοφανές έργο που αποκαλύπτει την άγνωστη Ιστορία της φυσιογνωμίας που σημάδευσε την μεταπολεμική Ιστορία της Ελλάδος.
Η Αλήθεια για πρώτη φορά στο προσκήνιο!
Γκαίρινγκ, ο ισχυρός άνδρας του Γ’ Ράιχ
Σε αυτό το βιβλίο για πρώτη φορά καταγράφεται η ζωή του Γκαίρινγκ και παρουσιάζεται η πολύπλοκη προσωπικότητα του ανθρώπου που ο Χίτλερ έχρισε ως διάδοχό του. Πρόκειται για την πλήρη βιογραφία του στενότερου συνεργάτη του Χίτλερ κατά τη διάρκεια των χρόνων της πάλης για εξουσία, του θριάμβου και της πτώσης. Ανατρέχοντας σε ημερολόγια, επιστολές, ιατρικούς φακέλους, συνεντεύξεις και κρατικά αρχεία, ο David Irvig παρουσιάζει με τρόπο βιωματικό τη σταδιοδρομία τού Γκαίρινγκ ως πιλότου στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως διοικητή ταγμάτων εφόδου στη δεκαετία του ’20, ως προέδρου της Καγκελαρίας του Ράιχ τη δεκαετία του ’30, ως Στρατάρχη της Λουφτβάφε, και αργότερα ολόκληρου του Ράιχ, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα νέα στοιχεία που ο συγγραφέας φέρνει στο φως περιλαμβάνουν αναλυτικές πληροφορίες για τους δύο γάμους του Γκαίρινγκ, για την εξάρτησή του από τη μορφίνη, για τον καθοριστικό ρόλο που διαδραμάτισε στη δημιουργία της Γκεστάπο και για τις μυστικές συνομιλίες που διεξήγαγε, πριν από τον πόλεμο, με τον Πρωθυπουργό της Βρετανίας Chamberlai. Επιπλέον, περιλαμβάνονται λεπτομερή στοιχεία για τις συνωμοσίες του Γκαίρινγκ, σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, και για την εντυπωσιακή εμφάνισή του στη Δίκη της Νυρεμβέργης.
Γυναίκες στην πορφύρα
Η περίοδος της Εικονομαχίας από την οπτική γωνία τριών Βυζαντινών αυτοκράτειρων, της Ειρήνης (780-802 μ.Χ.), της Ευφροσύνης (824-829 μ.Χ.) και της Θεοδώρας (842-856 μ.Χ.), ζωντανεύει από την πένα της έγκριτης καθηγήτριας του King’s College, Τζούντιθ Χέριν. Συνδέεται η λατρεία των εικόνων με το φύλο, είναι το κεντρικό ερώτημα της Βρετανής βυζαντινολόγου, που υποστηρίζει πως η αποκατάσταση των εικόνων οφείλεται στις συνδυασμένες προσπάθειες πολλών ευλαβών, καθημερινών γυναικών και μιας ελίτ ισχυρών και με εξουσία στα χέρια τους γυναικών.
Τρεις γυναίκες που πρωταγωνιστούν σε μιαν απ’ τις πιο ζωντανές και κρίσιμες περιόδους της Βυζαντινής Ιστορίας, ένα μωσαϊκό που το συνθέτουν η δίψα για εξουσία, οι έρωτες, οι ραδιουργίες, οι γάμοι συμφέροντος και οι θεολογικές έριδες. Είναι ο Η΄ αιώνας, η εποχή της Εικονομαχίας, όταν στη Δύση κυβερνά ο Καρλομάγνος και στην Ανατολή ο Χαρούν Αλ-Ρασίντ.
Η καθεμιά τους φόρεσε την πορφύρα, το σύμβολο της αυτοκρατορικής εξουσίας, με τον τρόπο της. Η Ειρήνη έβαλε να τυφλώσουν τον γιο της για να εξασφαλίσει την εξουσία. Η εγγονή της Ευφροσύνη επέστρεψε απ’ την εξορία για να νομιμοποιήσει τον εικονομάχο καταχραστή του θρόνου. Η νύφη της Θεοδώρα ήταν αυτή που κατάφερε να αποκαταστήσει τις εικόνες.
Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1939 και έληξε έξι χρόνια αργότερα, με τη σοβιετική εισβολή στη Βόρειο Κίνα. Αυτή η τραγωδία -η μεγαλύτερη στην ιστορία της ανθρωπότητας με την τραγικά παγκόσμια εμβέλειά της- επηρέασε τις επόμενες γενιές και τις αντιλήψεις τους περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Ως γνωστόν η ανθρώπινη επιλογή αποτελεί τη βάση κάθε δράματος, και δεν υπήρξε άλλη συγκυρία στην ιστορία της ανθρωπότητας κατά την οποία τόσο οι ηγέτες όσο και οι απλοί άνθρωποι να βρέθηκαν αντιμέτωποι με τέτοια μεγάλα διλήμματα και οριακές καταστάσεις προσωπικής και μαζικής τραγωδίας, ιδεολογικής υποκρισίας, αδιανόητου σαδισμού και απροσδόκητης καλοσύνης συνάμα.
Ο Antony Beevor δεν παραλείπει να εστιάσει στη μοίρα των καθημερινών ανθρώπων, στις ζωές τους που συνθλίφθηκαν ανάμεσα στις τιτάνιες δυνάμεις, οι οποίες απελευθερώθηκαν με αυτόν τον τρομερό πόλεμο.
Περιεχόμενα
Εισαγωγή
Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
“Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΟΛΩΝΙΑΣ”
ΑΠΟ ΤΟΝ ΨΕΥΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΟ ΠΟΛΕΜΟ
Ο ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΑΤΕΛΛΩΝ ΗΛΙΟΣ
ΝΟΡΒΗΓΙΑ ΚΑΙ ΔΑΝΙΑ
ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΔΥΣΗ
Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ
Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ “SEALION” ΚΑΙ Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ
ΑΠΟΗΧΟΙ
Ο ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ
Η ΑΦΡΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ
Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ “ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ”
Ο ΦΥΛΕΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (RASSENKRIEG)
Η “ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ”
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ
ΠΕΡΛ ΧΑΡΜΠΟΡ
Η ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΝΑ ΤΗΝ ΥΦΗΛΙΟ
Η ΣΥΣΚΕΨΗ TOY WANNSEE ΚΑΙ ΤΟ “ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ” ΤΩΝ SS
Η ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ Η ΑΕΡΟΝΑΥΜΑΧΙΑ TOY MIDWAY
ΗΤΤΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ BLAU (ΜΠΛΕ): Η ΕΠΑΝΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΕΙΡΗΝΙΚΟ
ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ
ΕΛ ΑΛΑΜΕΪΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ “TORCH”
ΝΟΤΙΑ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΥΝΗΣΙΑ
ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ, ΧΑΡΚΟΒΟ ΚΑΙ ΤΥΝΙΔΑ
Η ΕΥΡΩΠΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΙ
ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ, ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΒΙΡΜΑΝΙΑ
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΟΥΡΣΚ
ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΚΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ
Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΤΕΧΕΡΑΝΗΣ
ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΑΕΡΙΩΝ
ΙΤΑΛΙΑ – ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΥΠΟΓΑΣΤΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΑΡΙΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
Ο ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ, Η ΚΙΝΑ ΚΑΙ Η ΒΙΡΜΑΝΙΑ
Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ “BAGRATION” ΚΑΙ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ
ΒΕΡΟΛΙΝΟ, ΒΑΡΣΟΒΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΙΣΙ
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ICHI-GO KAI TO LEYTE
ΑΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΤΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ
ΟΙ ΑΡΔΕΝΝΕΣ ΚΑΙ Η ΑΘΗΝΑ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΣΤΟΥΛΑ ΣΤΟΝ ODER
ΟΙ ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ, Η IWO JIMA, Η ΟΚΙΝΑΟΥΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ ΣΤΟ ΤΟΚΙΟ
ΓΙΑΛΤΑ, ΔΡΕΣΔΗ KAI KONIGSBERG
ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΣΤΟΝ ΕΛΒΑ
Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΒΕΡΟΛΙΝΟ
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
ΟΙ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΒΟΜΒΕΣ ΚΑΙ Η ΚΑΘΥΠΟΤΑΞΗ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ
Ευχαριστίες
Σημειώσεις
Ευρετήριο Ονομάτων
