Είχε ελληνικές ρίζες ο Μ. Ναπολέων;
Το μικρό αυτό πόνημα ερευνά –με βάση το αρχειακό υλικό της Γένοβας, αλλά και ιστορικά κείμενα του 17ου, του 18ου, του 19ου και του 20ού αιώνα– το ενδεχόμενο των ελληνικών ριζών (εκ μέρους του πατρός του) του Βοναπάρτη. Προέρχεται η οικογένειά του από τη Μάνη; Υπάρχει σχέση με την αυτοκρατορική ρίζα των Κομνηνών από την Τραπεζούντα; Ποια γενικώς ήταν η επίδραση του ελληνικού στοιχείου στην προσωπικότητα του Μ. Ναπολέοντα, ο οποίος θαύμαζε τον Μ. Αλέξανδρο και τους Έλληνες φιλοσόφους κι ονειρευόταν να ελευθερώσει την Ελλάδα από τους Τούρκους; Τι γνωρίζουμε για τη σχέση του με τους Στεφανόπουλους από τη Μάνη; Αυτά κι άλλα πολλά ακτινογραφούνται στο βιβλίο του Δ. Δαββέτα, έτσι ώστε να φέρουν στο φως τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και την προσωπικότητα του μεγάλου στρατηλάτη.
Έκθεσις επί των εθνικών σκοπών και του εθνικού έργου της Οργανώσεως «Χ»
Φέτος συμπληρώνονται εβδομήντα χρόνια από την απελευθέρωση της Ελλάδας από την τριπλή κατοχή των Ιταλών, Γερμανών και Βουλγάρων, καθώς και των αιματοβαμμένων Δεκεμβριανών, και επίσης σαράντα χρόνια από τον θάνατο του θρυλικού αρχηγού της αντιστασιακής Οργάνωσης “Χ” και της Ε.Ο.Κ.Α. Στρατηγού Γεώργιου Γρίβα-Διγενή.
Ο “Πανελλήνιος Σύνδεσμος Μαχητών και Φίλων της Εθνικής Αντιστασιακής Οργάνωσης “Χ”” εν’ όψει αυτής της διπλής επετείου κυκλοφορεί, σε συνεργασία με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ, την “Έκθεσιν επί των εθνικών σκοπών και του εθνικού έργου της Οργανώσεως “Χ”” καθώς και “Τα τραγούδια της Εθνικής Οργανώσεως “Χ”” που κυκλοφόρησαν, με την έγκριση του Γεωργίου Γρίβα, από την οργάνωση στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 1944. Αποτίει συνεπώς τον ελάχιστο φόρο τιμής στους νεκρούς και τους αγωνιστές της οργάνωσης “Χ” για τα δίκαια του έθνους. Τιμή και δόξα στην μνήμη του ενδόξου αρχηγού της, Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή.
Περιεχόμενα
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΣΥΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ
ΠΡΩΤΗ ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
– ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1ον
ΑΔΙΚΟΠΡΑΓΙΑΙ ΤΟΥ “ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ” ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΠΕΙΡΑΙ
ΑΠΑΓΩΓΑΙ – ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ
ΕΡΕΥΝΑΙ – ΛΕΗΛΑΣΙΑΙ
– ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2ον
ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΘΗΣΕΙΟΥ
ΔΕΛΤΙΟΝ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ 10-10-44
– ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3ον
ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΟΥ
– ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 4ον
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΦΙΛΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
– ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 5ον
ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΙΩ. ΡΑΛΛΗ
Αντίδρασις της οργανώσεως δια την συμμετοχήν των Αξιωματικών της εις τα Τάγματα Ασφαλείας
Δίωξις αξιωματικών της Οργανώσεως υπό της Κυβερνήσεως Ράλλη
Απόρριψις προτάσεων συνεργασίας μετά της Κυβερνήσεως Ράλλη
– ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 6ον
ΕΚΘΕΣΙΣ ΤΩΝ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΑΠΟΣΤΑΛΕΝΤΟΣ ΕΙΣ ΚΑΪΡΟΝ κ. ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ ΠΑΝΤ. ΒΑΛΒΗ
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ
Εθνικός Ύμνος
Θούριον του ΒΑΣΙΛΕΩΣ
Ύμνος της Χ.
Ύμνος του Πνευματικού της Αρχηγού πατρός Αλεξάνδρου
Ύμνος των μαχητών της Χ.
Κορόιδα ΕΑΜΙΤΕΣ
Χ. και ΕΔΕΣ
Η Χ. η Δοξασμένη
Στους νεκρούς της Χ. (Πρώτη έκδοσις)
Επιχείρηση Paperclip: Η μάχη των μυστικών του ΙΙΙ Ράιχ
Στο τελευταίο δίμηνο ενός πολέμου που ήδη έχει κοστίσει εκατομμύρια ζωές, όταν και παρά το γεγονός ότι οι στρατιώτες των εμπολέμων δεν έχουν ακόμα αποχαιρετήσει τα όπλα τους, εκατοντάδες Γερμανοί και Αυστριακοί επιστήμονες, οι περισσότεροι με ύποπτο πολιτικό παρελθόν, αρχίζουν να συγκεντρώνονται για να μεταφερθούν στις χώρες των νικητών, στρατολογημένοι με υποσχέσεις παχυλών αμοιβών, άνετης και πολυτελούς διαβίωσης, αλλά και προσφορές νευραλγικών θέσεων. Για τις ΗΠΑ που αποτελούν ίσως την χώρα που δέχεται την μεγαλύτερη εισροή αυτών των ανθρώπων, το αρχικό πρόγραμμα με τον κωδικό Overcast και το διάδοχό του με τον κωδικό Paperclip τερματίζονται επίσημα το 1947, συνιστώντας κατά τους κυβερνητικούς παράγοντες βραχυχρόνιες επιλογές για την υποστήριξη των κέντρων ερευνών, των επιστημονικών ινστιτούτων, των πανεπιστημίων και του κλάδου της αμυντικής βιομηχανίας. Στην πραγματικότητα η αθέατη στρατολόγηση συνεχίζεται χωρίς διακοπή και με εντατικούς ρυθμούς έως το 1973, με τα κατάλοιπα των επιπτώσεών της να παραμένουν ορατά ακόμα και στις ημέρες μας. Η στυγνή αποφασιστικότητα, κυρίως των Αμερικανών, αλλά και των Ρώσσων, να αξιοποιήσουν με κάθε μέσον τα ευρήματα της γερμανικής τεχνογνωσίας αιχμής, προκαλεί στην μεταπολεμική περίοδο καταλυτικές εξελίξεις, με συνέπειες απόλυτα ευδιάκριτες ακόμα και στην εποχή μας…
Περιεχόμενα
ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΤΩΝ ΘΗΣΑΥΡΩΝ
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
ΑΟΡΑΤΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
ΟΙ ΛΥΚΟΙ ΤΩΝ ΩΚΕΑΝΩΝ
ΤΑ ΣΥΝΘΕΤΙΚΑ ΚΑΥΣΙΜΑ
ΟΙ ΜΑΓΟΙ ΤΟΥ ΤΥΡΟΛΟΥ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ζώα στον Εθνικοσοσιαλισμό
Ήταν οι ναζί φιλόζωοι; Ο Χίτλερ φωτογραφιζόταν συχνά με τα αγαπημένα του λυκόσκυλα και είχε φροντίσει να μάθουν όλοι πως ήταν χορτοφάγος. Ένας απ’ τους πρώτους νόμους του Τρίτου Ράιχ αφορούσε την προστασία των ζώων. Διατηρήθηκε για δεκαετίες μετά την πτώση του και μάλιστα χάρισε στον Χίτλερ παράσημο από τις ΗΠΑ. Ο Γιαν Μονχάουπτ καταρρίπτει τον μύθο του φιλόζωου Χίτλερ και των εθνικοσοσιαλιστών. Η ναζιστική κοσμοθεωρία περί αναδιοργάνωσης της κοινωνίας σε εθνοφυλετική βάση είχε εφαρμογή τόσο στους ανθρώπους όσο και στα ζώα. Θεωρούσαν τα γουρούνια φυλετικά ανώτερα, τις γάτες όμως κατώτερες. Οι αρκούδες στον ζωολογικό κήπο του στρατοπέδου συγκέντρωσης απολάμβαναν πλούσια γεύματα την ώρα που δίπλα τους οι κρατούμενοι λιμοκτονούσαν. Τα παιδιά από το σχολείο ήδη μάθαιναν με την εκτροφή μεταξοσκώληκα ότι κάθε παράσιτο πεθαίνει, κάθε κηφήνας πεθαίνει, τόσο μεταξύ των ζώων όσο και μεταξύ των ανθρώπων! Ο Μονχάουπτ παρουσιάζει, με αφηγηματικό τρόπο, άγνωστες πτυχές της φυλετικής κτηνωδίας του εθνικοσοσιαλισμού, αντλώντας από ημερολόγια, υλικό προπαγάνδας, μέχρι και σχολικά βιβλία της εποχής. Μας δείχνει μια άλλη πλευρά που έμοιαζε αθώα, αλλά δηλητηρίαζε το ίδιο βαθιά και επικίνδυνα τον λαό.
Η αθέατη πλευρά της ιστορίας – Λένιν, η σκοτεινή πλευρά της σελήνης
Ὁ Λένιν κατάφερε νὰ κατακτήσει τὴν ἐξουσία, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν μαρξισμὸ τηρήθηκαν μόνο οἱ τύποι, ἐνῶ τὸ κράτος ποὺ ἐγκατέστησε ἐπέβαλε τὴν ἐξουσία του μὲ τὴν ὠμὴ βία τῆς Τσεκὰ καὶ μὲ ἐκτελέσεις ποὺ ἐνέκρινε ὁ ἴδιος, χωρὶς δίκες. Ὁ Τύπος φιμώθηκε καὶ οἱ συνταγματικὲς ἐλευθερίες καταργήθηκαν. Ὅλες οἱ μέθοδοι ποὺ πρότεινε ὁ Λένιν γιὰ νὰ ἀλλάξει τὴν ὄψη τοῦ κόσμου εἶναι μέθοδοι τρομοκρατίας. Ὁ ἴδιος ὑπῆρξε ὁ πατέρας τῆς παγκόσμιας τρομοκρατίας. Τὸ σοβιετικὸ κράτος ποτὲ δὲν ἀντιπροσώπευσε τὴν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ. Γιὰ τὸν ἴδιον τὸν Λένιν ὁ λαὸς ἦταν ὅ,τι τὸ μέταλλο γιὰ τὸν σιδηρουργό. Χρησιμοποίησε τὴν ἐργατικὴ τάξη γιὰ νὰ ἐκτελέσει τὸ πείραμά του, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὸ ἂν θὰ ἀποτύγχανε καὶ μὲ τί κόστος σὲ ἀνθρώπινες ζωές. Ἐξάλλου, σὲ περίπτωση ἀποτυχίας, τί εἶχε νὰ χάσει;
Η αθέατη πλευρά της ιστορίας Νο 6- Μέγας Κωνσταντίνος
Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἔχει χαρακτηριστεῖ ὡς ὁ σημαντικότερος αὐτοκράτωρ τῆς πρόσφατης ἀρχαιότητος. Ἰσχυρὴ προσωπικότητα ὁ ἴδιος ἔθεσε τὰ θεμέλια τοῦ μετακλασικοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ. Ἡ βασιλεία του ὑπῆρξε περιπετειώδης καὶ ἰδιαιτέρως δραματική. Ἡ νίκη του στὴ γέφυρα τῆς Μιλβίας ἀποτελεῖ μιὰ ἀπὸ τίς πιὸ ἀποφασιστικὲς στιγμὲς τῆς Παγκοσμίου Ἱστορίας, ἐνῷ ἡ νομιμοποίηση καὶ ἡ ὑποστήριξη, ἐκ μέρους του, τοῦ Χριστιανισμοῦ, καθὼς καὶ ἡ ἵδρυση τῆς «Νέας Ρώμης» στὴν θέση τοῦ ἀρχαίου Βυζαντίου συγκαταλέγονται στὶς πλέον βαρυσήμαντες ἀποφάσεις ποὺ ἐλήφθησαν ποτὲ ἀπὸ Εὐρωπαίους ἡγεμόνες. Τὸ γεγονὸς πὼς δέκα αὐτοκράτορες ποὺ ἀνῆλθαν μετὰ ἀπὸ ἐκεῖνον στὸν πάνσεπτο θρόνο τοῦ Βυζαντίου ἔφεραν τιμητικὰ τὸ ὄνομα του, δηλοῖ τὴν ἱστορικὴ σπουδαιότητα τοῦ ἀνδρὸς καθὼς καὶ τὴν ἐκτίμηση μὲ τὴν ὁποία τὸν περιέβαλλαν οἱ ἑπόμενες γενεές.
Η αθέατη πλευρά της ιστορίας Νο 7 Στα ίχνη του Διονύσου – Η ιστορική πορεία του ημιθέου Αλεξάνδρου
Ἀπὸ τοὺς πανάρχαιους χρόνους ὁ Ἑλληνισμὸς σημείωσε πολιτισμικὰ μιὰ κίνηση ἐκκρεμοῦς ἀνάμεσα στὶς ἀνατολικὲς καὶ τίς δυτικὲς ἀκτὲς τοῦ Αἰγαίου. Ἐως καὶ τὸν 5ο π.Χ. αἰῶνα στὶς δύο ὄχθες τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὑπερέχει ἡ Ἰωνία, ἀλλὰ οἱ Μηδικοὶ πόλεμοι προκαλοῦν τὴ μεγάλη ἀκμὴ τῆς κυρίως Ἑλλάδος καὶ ἡ Ἰωνικὴ Ἑλλὰς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἐπισκιάζεται. Μὲ τὸ τέλος τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνισμὸς, ἀνατολικὸς καὶ δυτικός, παθαίνει κάθετη καθίζηση ἕως ὅτου παρουσιαστεῖ ὁ “ἀνίκητος παῖς”, ὅπως τὸν χαρακτήρισε ἡ Πυθία, ὁ Ἀλέξανδρος, ποῦ συμμορφώνεται μὲ τὴ συμβουλὴ τοῦ πατρὸς του: “Ἀλέξανδρε! Ζήτει σαυτῷ βασιλείαν ἴσης, Μακεδονία οὐ σὲ χωρεῖ”, καὶ προκαλεῖ ἕνα καταπληκτικὸ φαινόμενο. Ἀκολουθῶντας τὴ μυθικὴ πορεία τοῦ θεοῦ Διονύσου ἐκτείνει τόσο πολὺ τὸν Ἑλληνισμὸ, ὡς τὴ Βακτριανή, ἕως τοὺς Ἰνδούς, ὥστε ἀποκενώνει τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ κάθε σχεδὸν δύναμη καὶ μεταφέρει τὸν πολιτισμὸ της καὶ τὰ κέντρα δραστηριότητος της σὲ ὅλη τὴν Ἐγγὺς Ἀνατολή. Καθὼς ἡ ἱστορικὴ πορεία τοῦ Ἡμιθέου σταματᾷ στὴ Βαβυλῶνα, φαίνεται τὸ ἀνήριθμο γέλασμα τῶν ἑλληνικῶν κυμάτων τοῦ Αἰγαίου νὰ μὴν ἔχει πιὰ ἐπίκεντρο. Ὁ Ἀλέξανδρος δὲν θὰ ἐπιστρέψει καὶ ἡ Πέλλα δὲν θὰ διαδεχθεῖ τὴν Ἀθήνα. Τὴν διαδέχθηκαν ἡ Πέργαμος, ἡ Ἀντιόχεια, ἡ Ἀλεξάνδρεια, κι ἔτσι τὸ ἐκκρεμές κλίνει πάλι πρὸς τὴν Ἀνατολὴ καὶ ὁ Ἑλληνισμὸς παίρνει πάλι μιὰν ἰωνικὴ ὄψη, τὴν ὁποία θὰ διατηρήσει μὲ τὴ ρωμαϊκὴ κατάκτηση. Ἡ Μακεδονικὴ κατάκτηση τῆς Ἀνατολῆς δὲν ὑπῆρξε ἕνα παροδικὸ φαινόμενο, ἀλλὰ ἀπετέλεσε τὴν ἀπαρχὴ τοῦ ἐξελληνισμοῦ τοῦ κόσμου. Ἀριθμητικὰ ἐλάχιστοι καὶ πολιτικὰ ἀδύναμοι οἱ Ἕλληνες, ἀπεδείχθησαν ἰσχυρότατο πολιτισμικὸ στοιχεῖο, φύραμα ποὺ προκάλεσε γύρω του ποικιλότατες ζυμώσεις καὶ ἐμβολίασε κάθε στοιχεῖο τὸ ὁποῖο ἦλθε σὲ ἐπαφὴ μαζί του. Κατέκτησε τὴν Περσικὴ Αὐτοκρατορία καὶ ἐξελλήνισε τὴ Ρωμαϊκὴ καὶ ἡ Ἑλλάς, ἐνῷ κατακτήθηκε, κατέκτησε τὸν άγριο νικητή καὶ εἰσήγαγε τίς τέχνες στὸ ἀγροτικὸ Λάτιο, ὅπως διαπιστώνει ὁ Ὁράτιος. Ἐμπνευστὴς κι δημιουργὸς αὐτῆς τῆς μεγαλειώδους πορείας τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ Ἡμίθεος ποὺ ἐπέλεξαν οἱ θεοί.
Η αθέατη πλευρά της ιστορίας Νο8 / Iουλιανός ο Έλληνας
Ὁ «Γυιὸς τοῦ Ἡλίου», ὅπως τοῦ ἄρεσε νὰ τὸν ἀποκαλοῦν, ἔζησε μόλις 32 χρόνια καὶ βασίλευσε 20 μόνο μῆνες (Νοέμβριος 361-Ἰούνιος 363). Μιμούμενος τὸν Σωκράτη, πέρασε τίς τελευταῖες ὧρες τῆς ζωῆς του μὲ φίλους του φιλοσόφους, συζητῶντας γιὰ τὴν εὐγένεια καὶ τὴν ἀθανασία τῆς ψυχῆς καὶ ἐλπίζοντας ὅτι ὡς μύστης τῶν ἀρχαίων μυστηρίων θὰ βρισκόταν μετὰ θάνατον στὰ Ἠλύσια Πεδία, ἔχοντας τὴ συντροφιὰ τοῦ Πλάτωνα καὶ τοῦ Σωκράτη.
Τὴν παραμονὴ τοῦ θανάτου του τὸν ἐπισκέφθηκε μέσα στὴν σκηνή του τὸ πνεῦμα τῆς Αὐτοκρατορίας, αὐτὸ ποὺ χρόνια πρὶν στὴ Γαλατία τὸν εἶχε προτρέψει νὰ δεχθεῖ τὴν ἀνάδειξη του ἀπὸ τίς λεγεῶνες στὸν Αὐτοκρατορικὸ Θρόνο. Αὐτὴ τὴ φορὰ ὅμως εἶχε τὸ πρόσωπο σκεπασμένο κι ἀμέσως ὁ Αὐτοκράτωρ κατάλαβε ποιά μοῖρα τὸν περίμενε. Ἐνα ξανθὸ παιδὶ τοῦ προμήνυσε στὸν ὕπνο του ὅτι ὁ θεὸς Ἥλιος τὸν ἐγκατέλειψε καὶ ὅτι θὰ πέθαινε στὴ Φρυγία, ὅπως καὶ ἔγινε. Σύμφωνα μὲ τὸν Ἀμμιανὸ Μαρκελίνο πέθανε ἤρεμος μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι πηγαίνει στὰ ὕψη ὅπου οἱ οὐρανοὶ καὶ τὰ ἄστρα τὸν κάλεσαν γιὰ νὰ ἑνωθεῖ μαζί τους. Ὁ Αὐτοκράτωρ ποὺ ἔπεσε βαριὰ πληγωμένος πολεμῶντας τοὺς ἐχθροὺς ξεψύχησε τὰ μεσάνυκτα τῆς 27ης Ἰουνίου τοῦ ἔτους 363. Ἐνῷ ψυχορραγοῦσε, λέγεται ὅτι πῆρε αἷμα ἀπὸ τὸ τραῦμα του, τὸ πέταξε πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ ἀναφώνησε: «Νενίκηκας Χριστέ, κορέσθητι Ναζωραῖε», σύμφωνα μὲ τὸν ἐκκλησιαστικὸ ἱστορικὸ καὶ ἐπίσκοπο Κύρου Θεοδώρητο. Τὴν ἴδια ὥρα καὶ ἐνῷ πολλὰ χιλιόμετρα μακριὰ ὁ Μέγας Βασίλειος ὡς ἐπίσκοπος Καισαρείας λειτουργοῦσε στὸν ἴδιο ναὸ τοῦ Ἁγίου Μερκουρίου, ὅπου ἄλλοτε ἐκτελοῦσε χρέη ἀναγνώστη προσποιούμενος τὸν Χριστιανὸ ὁ τότε νεαρὸς πρίγκηπας Ἰουλιανός, τὸν εἶδε σὲ ὅραμα νὰ ξεψυχᾷ βαρειὰ πληγωμένος στὰ βάθη τῆς Περσίας.
Ὅσο καὶ νὰ μὴ συμφωνεῖ κανεὶς μὲ ὅσα ἐκεῖνος πίστευσε καὶ ἐπιδίωξε νὰ παλινορθώσει, ὡστόσο κατὰ γενικὴ ὁμολογία ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ εὐγενικοὺς καὶ πιὸ καλλιεργημένους χαρακτῆρες τῆς παγκόσμιας Ἱστορίας.
Η αθέατη πλευρά της ιστορίας Νο9 / Φιλοσοφικὴ λίθος καὶ Ἐλιξήριο τῆς νεότητος
Γιὰ χιλιάδες χρόνια, οἱ ὑπηρέτες μιᾶς περίεργης καὶ σκοτεινῆς ἐπιστήμης, τῆς Ἀλχημείας, θέλοντας νὰ δώσουν λύση στὰ αἰώνια προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδὴ τῆς ἐπιβιώσεως καὶ τῆς ἀποφυγῆς τοῦ θανάτου, πάσχιζαν νὰ ἀνακαλύψουν τὴν ἐπιστημονικὴ ἐκείνη μέθοδο ποὺ θὰ μετέτρεπε τὰ μέταλλα σὲ χρυσὸ καὶ νὰ ἐφεύρουν ἕνα χημικὸ παρασκεύασμα ποὺ θὰ χάριζε στὸν ἄνθρωπο τὴν αἰώνια νεότητα καὶ τὸ ὁποῖο ὀνόμαζαν «ἐλιξήριο τῆς νεότητος» ἢ «ἐλιξήριο τῆς ἀθανασίας». Συχνὰ διώχθηκαν λόγῳ τοῦ ὅτι κρατοῦσαν κρυφὰ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς τὰ ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης τους. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἐπιστημονικὸς χαρακτῆρας τῆς Ἀλχημείας ἀμφισβητήθηκε συχνὰ ἔντονα. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἐπιβίωσαν μέχρι τίς ἡμέρες μας καὶ ἡ ἱστορία τους τυλίχθηκε μὲ ἕνα περίπλοκο μῦθο ὁ ὁποῖος ποτὲ δὲν ἔπαυσε νὰ σαγηνεύει τὴν φαντασία τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Ἐλβέτιος, ὁ Λάϊμπνιτς, ὁ Νεύτων καὶ ἄλλοι φημισμένοι ἐπιστήμονες συγκαταλέγονταν μέσα σὲ ἐκείνους ποὺ ὑποστήριξαν τὴν Ἀλχημεία.
Ἡ μεταστοιχείωση τῶν βασικῶν μετάλλων σὲ χρυσάφι συμβόλιζε μιὰ προσπάθεια πρὸς τὴν τελειότητα καὶ τὰ ἀπώτατα ὕψη τῆς πραγματικῆς ὑπάρξεως. Οἱ Ἀλχημιστὲς πίστευαν ὅτι ὅλος ὁ κόσμος ἔτεινε πρὸς τὴν τελειότητα καὶ ὁ χρυσός, λόγῳ τοῦ ὅτι δὲν ὑπόκειτο στὴν ἀποσύνθεση, θεωρήθηκε ἡ τελειότερη τῶν οὐσιῶν. Ἐπιδιώκοντας νὰ μετατρέψουν τὰ βασικὰ μέταλλα σὲ χρυσό, στὴν πραγματικότητα προσπαθοῦσαν νὰ δώσουν στὸ σύμπαν μιὰ χεῖρα βοηθείας. Ἦταν ἐπίσης λογικὸ νὰ θεωροῦν ὅτι τὸ μυστικὸ τῆς σταθερότητος τοῦ χρυσοῦ παρεῖχε τὸ κλειδὶ γιὰ νὰ ἀποκρουσθοῦν οἱ ὀργανικὲς ἀσθένειες καὶ ἡ ἀποσύνθεση καὶ ὡς ἐκ τούτου ὁ συνδυασμὸς χημείας, πνευματισμοῦ καὶ ἀστρολογίας κατέστῃ χαρακτηριστικὸς τῆς μεσαιωνικῆς Ἀλχημείας.
Η αλήθεια για τον Μακεδονικό Αγώνα
Το έργο γράφτηκε και δομήθηκε με αρχειακό φωτογραφικό υλικό, αναζητώντας την αλήθεια πίσω από τον Μακεδονικό Αγώνα του 1904-1908. Στην πορεία των συρράξεων, νεαροί Βούλγαροι αστοί διανοούμενοι και αξιωματικοί μεταμορφώνονται σε σκληρούς και αδίστακτους εξολοθρευτές των Ελλήνων. Αυτή είναι η μοίρα των πολεμικών συγκρούσεων. Ας ελπίσουμε ότι η γενιά μας δε θα χρειαστεί να ξαναζήσει τέτοιες καταστάσεις. Γιατί στον πόλεμο, τον κάθε πόλεμο, δεν υπάρχει καλός εχθρός. Ο καλός εχθρός είναι πάντα ο σκοτωμένος εχθρός. Και ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, τίποτε δεν κερδίζει από τον σκοτωμό των συνανθρώπων του.