Ιωάννης Μεταξάς Πορεία προς την δόξα 1936 – 1941
Ποιος ήταν ο βίος και η προσωπικότητα του Ιωάννου Μεταξά; – Γιατί και πώς επεβλήθη το καθεστώς της 4ης Αυγούστου 1936; – Ποιος ήταν ο πολιτικός χαρακτήρας της Μεταβολής και ποια η μορφή του Καθεστώτος; – Ποια ήταν η Ιδεολογία, το Πολίτευμα και το Έργο του καθεστώτος Ι. Μεταξά, σε όλους τους τομείς; – Ποια ήταν η Εξωτερική Πολιτική του Ι. Μεταξά και από πότε έλαβε την απόφασι του “ΟΧΙ”; – Πως ο Ι. Μεταξάς προετοίμασε την Ελλάδα για πόλεμο; Και πώς γράφτηκε το Έπος του 1940-1941, ημέρα προς ημέρα; – Πότε ειπώθηκε το δεύτερο “ΟΧΙ”; Και ποια ήταν η στάσις Γερμανών και Βρεταννών; – Πώς και υπό ποιες συνθήκες πέθανε ο Ιωάννης Μεταξάς; – Τι ακολούθησε τον θάνατό του; Και πόσο διαφορετικές μπορεί να ήσαν οι εξελίξεις αν ο Ι. Μεταξάς είχε ζήσει; Στο έργο αυτό, ο αναγνώστης θα βρή όλες τις απαντήσεις που διαφωτίζουν την 4ετή πορεία προς την δόξα του ’40.
Κατά της Γαλλικής Επαναστάσεως
Η Γαλλική Επανάσταση είχε μεγάλους προδρόμους και υμνητές, αλλά δεν έλειψαν και οι ορκισμένοι αντίπαλοι, όπως ο Τοκβίλ, ο Ντε Μεστρ, ο Καρλάιλ και ο Μπερκ. Η κατά τεκμήριο αντιδραστική σκέψη παραγκωνίστηκε, με αποτέλεσμα ο ανειδοποίητος αναγνώστης να στερείται την ανάγνωση συγγραφέων σαν τον Ντε Μεστρ, τον οποίο ο Μπωντλαίρ, για παράδειγμα, θεωρούσε μοναδικό του δάσκαλο. Καταδικάζοντας το πνεύμα της Επανάστασης, ο Ντε Μεστρ παρέχει ένα πλήθος πληροφορίες για την πατρίδα του Σαβοΐα, αναλύει τους θεσμούς και προφητεύει πολλές από τις επιδημικές πολιτικές ασθένειες που θα ταλανίσουν τη νέα τάξη πραγμάτων η οποία επεβλήθη στη Γαλλία και ευρύτερα στην Ευρώπη. Η απολογητική του συντηρητισμού, των αριστοκρατικών αντιλήψεων και της φανατισμένης μεροληψίας παραδόξως σήμερα αναδίδει έναν πειστικό ήχο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
Α. ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΒΟΪΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΟΥ (1793)
Γενική ιδέα των νόμων και της διακυβέρνησης της Α.Μ. του Βασιλέα της Σαρδηνίας, καθώς και ορισμένοι στοχασμοί ειδικά πάνω στη Σαβοΐα
Β. ΤΡΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ (1794)
ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Χαρακτήρας και επιρροή του Γαλλικού έθνους
ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Περί της ηθικής τάξεως της Γαλλικής κοινωνίας στα χρόνια που προηγήθηκαν της επαναστάσεως
ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Περί της Γαλλικής Δημοκρατίας και των νομοθετών της
Γ. ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ (1797)
ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Περί επαναστάσεων
ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Εικασίες πάνω στις οδούς της Θείας Πρόνοιας στη Γαλλική Επανάσταση
ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Η βίαιη καταστροφή του ανθρώπινου γένους
ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Μπορεί η γαλλική Δημοκρατία να έχει διάρκεια;
ΠΕΜΠΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Εξέταση του αντι-θρησκευτικού χαρακτήρα της Γαλλικής Επανάστασης. Παρέκβαση στον Χριστιανισμό
ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Περί της θεϊκής επιρροής επί των πολιτικών συνταγμάτων
ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Σημάδια μηδαμινότητας της γαλλικής Κυβέρνησης
ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Περί παλαιού γαλλικού Συντάγματος. Παρέκβαση πάνω στον Βασιλέα και το διάγγελμά του στους Γάλλους, του Ιουλίου 1795.
ΕΝΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Πώς θα διεξαχθεί η αντεπανάσταση, αν συμβεί;
ΔΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Υποθετικοί κίνδυνοι μιας αντεπανάστασης
ΕΝΔΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Απόσπασμα μιας Ιστορίας της Γαλλικής Επανάστασης υπό Δαυίδ Χιουμ
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Δ. ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ (1798)
Κομμουνισμός
«Κάτω η χριστιανική αγάπη προς τον πλησίον. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι το μίσος. Μόνο αν μάθουμε πώς να μισούμε θα κατακτήσουμε τον κόσμο». Αυτά έλεγε ο Ανατόλι Λουνατσάρσκι, ο σοβιετικός «Κομισάριος για τον Διαφωτισμό». Ο ίδιος ο Μαρξ πίστευε μόνο στην δημιουργική δύναμη του κακού. Στην προσωπικότητά του και στο πνεύμα των συγγραμμάτων του φανερώνονται ξεκάθαρα τα χαρακτηριστικά ενός σκοτεινού δαιμονισμού, αναφέρει ο Ρώσος φιλόσοφος Νικολάι Μπερντιάεφ.
Εκείνο που συνέβη, όχι μόνο στην κομμουνιστική Ρωσία μέχρι την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και σε όλα τα κράτη που βρέθηκαν πίσω από το «σιδηρούν παραπέτασμα», δεν μπορεί παρά να εκφραστεί ως η πιο απτή έκφραση της παρουσίας του σατανικού πνεύματος στην ιστορία. Για περισσότερο από επτά δεκαετίες στο όνομα της οικοδόμησης του «κομμουνιστικού παραδείσου» επί της γης, δεκάδες λαοί υπέστησαν μια άνευ προηγουμένου πνευματική, σωματική και πολιτισμική γενοκτονία. Οι άνθρωποι στριμώχτηκαν βίαια σε μια τεράστια προκρούστεια κλίνη, παραμορφώθηκαν, διαμορφώθηκαν και αναμορφώθηκαν για να χωρέσουν στον ζουρλομανδύα της υλιστικής, αθεϊστικής, ιδεολογίας, με σκοπό την δημιουργία του «Νέου Ανθρώπου». Όχι μόνο ενός ατόμου με τυφλή υποταγή στο «αλάθητο» του παντοδύναμου κόμματος, αλλά στην πραγματικότητα, ενός μεταποιημένου κτήνους.
Πρόδρομος του οράματος του κομμουνιστικού παραδείσου και της δημιουργίας του «νέου (υπερ)ανθρώπου» ήταν η Γαλλική Επανάσταση, με το βίαιο ξερίζωμα του χριστιανισμού και την λατρεία της λογικής και της δημοκρατίας, ένα είδος εκκοσμικευμένης θρησκείας, ενώ στον μεσσιανισμό των μπολσεβίκων υπήρχε ιστορικά αναμφισβήτητα, ισχυρή εβραϊκή επίδραση. Ο Ρώσος φιλόσοφος Σεργκέι Μπουλγκάκοφ έγραφε ότι ο αθεϊστικός σοσιαλισμός είχε τα ίδια «γήινα» ιδεώδη με τον εβραϊκό μεσσιανισμό/χιλιασμό, με το προλεταριάτο να παίρνει την θέση του «περιούσιου λαού». Ο εβραϊκής καταγωγής Αμερικάνος ακαδημαϊκός Richard Pipes, ειδικευμένος στην σοβιετική ιστορία θα παραδεχτεί ότι «οι Εβραίοι έπαιξαν αναμφισβήτητα στο μπολσεβίκικο κόμμα και στο πρώιμο σοβιετικό σύστημα ένα ρόλο δυσανάλογο του πληθυσμού τους, ενώ ο αριθμός των Εβραίων που δραστηριοποιήθηκε στον κομμουνισμό στη Ρωσία και στο εξωτερικό ήταν εντυπωσιακός».
Τελικά, το κομμουνιστικό «πανανθρώπινο» όραμα και η «μεγάλη ουτοπία του 20ου αιώνα», κατέληξε σε λιγότερο από 100 χρόνια, να έχει στοιχίσει πάνω από 100 εκατομμύρια ζωές. Ο παράδεισος έγινε κόλαση. Ή ήταν κόλαση εξ αρχής. Ο Τσέχος συγγραφέας Μίλαν Κούντερα θα πει: «Ολοκληρωτισμός δεν σημαίνει μόνον κόλαση, αλλά και το όνειρο για έναν παράδεισο – το πανάρχαιο όνειρο για έναν κόσμο όπου όλοι ζουν αρμονικά, ενωμένοι κάτω από έναν κοινό σκοπό και μια πίστη, χωρίς μυστικά ο ένας απ’ τον άλλο. Ωστόσο, μόλις κάποιοι αρχίσουν να αντιδρούν στο όνειρο, οι ηγέτες του παραδείσου κατασκευάζουν μέσα στην Εδέμ ένα μικρό γκούλαγκ. Με τον καιρό το γκούλαγκ μεγαλώνει, τελειοποιείται, ενώ ο παράδεισος μικραίνει.…Αν θέλουμε να κατανοήσουμε την ουσία της κόλασης θα πρέπει να εξετάσουμε την ουσία του παραδείσου απ’ τον οποίο προήλθε».
Στιγμιότυπα από αυτήν την κόλαση, θα βρείτε σε αυτό το βιβλίο, το δεύτερο στην σειρά Τετράδια του Κόκκινου Ουρανού. Περιττό να πούμε ότι όπως και στο πρώτο («Οι Νότιοι») και σε αυτό, η πολιτική ορθότητα δεν έχει θέση.
Κοσμοπολίτες εθνικιστές – Ο Μωρίς Μπαρρές και οι ανά τον κόσμο “μαθητές” του
Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού ο Γάλλος λογοτέχνης και πολιτικός Μωρίς Μπαρρές προβάλλει ως ο “Δάσκαλος” του εθνικισμού, του ιδεολογικού ρεύματος που οριζόταν ως η αποδοχή του ντετερμινισμού της γης και των νεκρών, που εξυμνούσε τον πόλεμο και πάλευε ενάντια στον διεθνισμό και τις οικουμενικές αξίες. Ο Ίων Δραγούμης ήταν ο σημαντικότερος Έλληνας “μαθητής” του. Γύρω από τον Μπαρρές βρίσκουμε όμως εκατοντάδες ακόμα κοσμοπολίτες εθνικιστές από όλο τον κόσμο: Ιταλούς –όπως ο Ντ’ Αννούντσιο και ο Μαρινέττι–, Ισπανούς, Πορτογάλους, Λατινoαμερικανούς, Βαλκάνιους… Μέσα από την αλληλογραφία τους και ποικίλες άλλες πηγές, ο εθνικισμός αναδεικνύεται σε ένα διεθνικό φαινόμενο, γέννημα ενός δικτύου φιλόδοξων ελιτιστών διανοούμενων που επιχειρούσαν να συνδυάσουν μια ριζοσπαστικά αντιδραστική πολιτική ιδεολογία με τη λογοτεχνία και την τέχνη.
Το βιβλίο ανιχνεύει τις διεθνείς διαδρομές του μπαρρεσικού εθνικισμού, από το Παρίσι μέχρι το Περού ή την οθωμανική “Ανατολή”, τις αντιφάσεις του, τις διακλαδώσεις και τις μεταλλάξεις του, τη σχέση του με τον πόλεμο και με την εμφάνιση του φασισμού· για να εστιάσει τελικά στις ελληνικές εκδοχές του, στην ιδεολογική πορεία του Ίωνα Δραγούμη, από τον προσηλυτισμό του μέχρι τη ρήξη, και στη σημασία που είχε για επιγόνους όπως ο Νίκος Καζαντζάκης και οι λογοτέχνες της “Γενιάς του ’30”.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ευχαριστίες
1. Εισαγωγικά: Ο μπαρρεσικός εθνικισμός και οι προσήλυτοί του
Υπάρχει άραγε θεωρία του εθνικισμού;
Ο εθνικισμός ως λογοτεχνία
Ο μπαρρεσικός εθνικισμός
Ο μπαρρεσικός εθνικισμός ως διεθνές φαινόμενο
Κοσμοπολίτες ή εθνικιστές;
Κύπρος 1974 Η μεγάλη προδοσία
Με αυτό το γραπτό μου, θέλω απλά να βάλω κάποια πράγματα στην θέση τους. Να απλώσω μπροστά σε όποιον το διαβάσει, την γνώση και την εμπειρία άλλων πού τα έζησαν αυτά τα γεγονότα και τα κατέγραψαν και εγώ τα συνέλεξα και προσπάθησα να τα διασταυρώσω. Και αναδημοσιεύω αυτούσια διαπιστώσεις πολύ σοβαρών ερευνητών της Τουρκικής Εισβολής το 1974 στην Κύπρο! Σε πολλά σημεία δεν υιοθετώ απόλυτα τις απόψεις πού αναφέρονται σε αυτά τα βιβλία, διότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου ειδήμονα, όμως επειδή τα βρίσκω σαν διαπιστώσεις και σε πολλά άλλα πονήματα και έρευνες, θεωρώ ότι έχω υποχρέωση να τα αναφέρω, έτσι ώστε να συμβάλλω με τις μικρές μου δυνάμεις, στο να χυθεί “άπλετο φως” στα γεγονότα πού έλαβαν χώρα στην Ελλάδα και Κύπρο, την μαύρη αυτήν περίοδο. Σε αυτήν την έρευνα χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από βιβλία, καθώς και συνεντεύξεις σε εφημερίδες και περιοδικά, κάνοντας πάντα μνεία της πηγής από όπου προέρχονται, τηρώντας όσο ήταν δυνατόν την απαραίτητη δεοντολογία πού πρέπει να διέπει τους Ιστορικούς Ερευνητές. Επίσης χρησιμοποιούνται φωτογραφίες από διάφορα βιβλία και περιοδικά όπως και από το Διαδίκτυο, όπου κατά βάση δεν αναφέρονται οι δημιουργοί τους ή αν αυτές καλύπτονται από πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών τους. Σε κάθε περίπτωση όλο αυτό το υλικό μαζεύτηκε με πολύ κόπο, ταξινομήθηκε με ιδιαίτερη φροντίδα και παρουσιάστηκε με μοναδικό σκοπό να παρουσιάσει όσο το δυνατόν πιο ανάγλυφα τα γεγονότα αυτής της “Μαύρης Εποχής” για την Νεώτερη Ιστορία της Κύπρου και κατά συνέπεια της Ελλάδας. Οφείλω να δώσω συγχαρητήρια σε όλους τους συγγραφείς των ερευνητικών βιβλίων με ιδιαίτερη μνεία στον Σάββα Βλάσση, πού στις σελίδες τους βρήκα πολύ χρήσιμες πληροφορίες, όπως και να ευχαριστήσω τους ανώνυμους Βετεράνους Πολεμιστές του 1974 σε Ελλάδα και Κύπρο οι όποιοι μου εμπιστεύθηκαν πολλές πληροφορίες από τα γεγονότα ανάμεσα τους τον φίλο μου Γιώργο από την Κύπρο (ΟΥΚά του 1974), τον Κώστα Τζαβέλλα και Κώστα Σανταμά, καθώς και τον άλλο φίλο μου Ζήση Μακρόπουλο πού μου έδωσε επίσης σημαντικό υλικό για αυτήν την έρευνά μου. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Περιεχόμενα
ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ Αντώνη Δούλα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η Τουρκία κατά το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου
Και η ΕΛΔΥΚ; Ποια η συμβολή της εκείνες τις κρίσιμες μέρες;
Πώς χάθηκε η Κερύνεια;
Πώς χάθηκε η Αμμόχωστος;
Η Αντίσταση στην Λευκωσία
“Η ΑΟΡΑΤΗ ΝΗΟΠΟΜΠΗ”
ΑΠΟΣΤΟΛΗ “ΝΙΚΗ”
Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΕΡΟΜΑΧΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΟΧΗΜΑΤΑΓΩΓΟΥ “ΡΕΘΥΜΝΟΝ”
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΤΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΩΝ Phantoms ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΒΡΥΧΙΩΝ
ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ – ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑΣ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ “ΑΤΤΙΛΑ I & II” (από Στρατιωτικής πλευράς)
ΤΟ “ΚΑΤΗΓΟΡΩ” ΜΟΥ!
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΔΩΣΑΝ;
ΠΟΙΑ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ;
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΗ Γ΄ΕΚΔΟΣΗ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ 15-07-2015: 424 ΣΕΛΙΔΕΣ + 48 ΣΕΛΙΔΟ ΕΓΧΡΩΜΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΧΑΡΤΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ
ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
«Αγαπητέ κε Δημητριάδη,
Διάβασα με μεγάλη προσοχή το βιβλίο σας, που ειχε την καλοσύνη να μου θέσει υπ’ όψιν μου και να μου δώσει η κόρη ενός πρώην συναδέλφου, ο οποίος σημειωτέον είχε πολεμήσει στην Κύπρο το 1974.
Να μου επιτρέψτε να σας συγχαρώ και για τον χρόνο που διαθέσατε, αλλά κυρίως γιατί αντιμετωπισατε σφαιρικά το θέμα με μια αφοπλιστικά έντιμη αντικειμενικότητα.»
(Δημ. Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος ε.α., Διοικητής στην Κύπρο του 336 Τ.Ε. το 1974 – email του προς τον συγγραφέα την 22/7/2011)
«Ο Συγγραφέας έκανε μια εξαίρετη δουλειά. […] Η συγγραφή του παρόντος πονήματος έγινε από έναν άνθρωπο που δεν ήταν παρών στα γεγονότα. Συνεπώς δεν μπορεί να του επιρρίψει κανείς ουδεμία μομφή ή ιδιοτέλεια. Έγραψε το παρόν βιβλίο, αυτό το θαυμάσιο βιβλίο το οποίο διάβασα, και με τιμά σαν Συγγραφέα και σαν Άνδρα, απλά και μόνο επειδή αγαπά αυτόν τον χώρο που λέγεται Πατρίδα. […] Το κίνητρο του συγγραφέως είναι ξεκάθαρο: o Πατριωτισμός του. […] Συγχαίρω τέλος τον Συγγραφέα για το φοβερό του έργο, τον ευχαριστώ από καρδιάς, θεωρώ ότι συμπλήρωσε το δικό μου έργο, των Αεροπορικών Αποστολών και των Καταδρομέων του 1974, με στοιχεία που ο Ιστορικός του αύριο θα πρέπει να τα συγκεντρώσει και να τα βάλει μαζί, για να λάμψει επιτέλους η μία και μοναδική Αλήθεια».
(Ιωάννης Κακολύρης, Ιστορικός Ερευνητής-Συγγραφέας, τ. Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών – στην παρουσίαση του βιβλίου στην Αθήνα την 2/11/2011)
«Το βιβλίο του Κώστα Δημητριάδη ήταν, και τον ευχαριστούμε πολύ για αυτό, μια έντιμη συμπαράσταση τον καιρό που την χρειαζόμασταν πιο πολύ από όλα.. […] Ρώτησα μέλη του Συλλόγου μας που διάβασαν το βιβλίο και μου είπαν Μας θύμωσε! Μας τόνωσε το ηθικό μας! Μας έκανε να κλάψουμε! Μας έκανε και προβληματιστήκαμε! […] Αυτά έκανε με το βιβλίο του ο Κώστας ο Δημητριάδης στους ήδη πονεμένους συγγενείς, σε εμάς που νομίζαμε ότι τίποτα πιά δεν μπορούσε να μας ταράξει… […] Νάσαι καλά και σε ευχαριστούμε για όσα έγραψες και δικαίωσες την θυσία κάποιων ανθρώπων.»
(Ελένη Γρίβα, Γραμματέας του Συλλόγου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Οικογενειών των Αγνοουμένων και Πεσόντων της Κυπριακής Τραγωδίας 1974 – στην παρουσίαση του βιβλίου στην Αθήνα την 2/11/2011)
«Ο Κώστας ο Δημητριάδης, ένας άνθρωπος που αγάπησε πάρα πολύ την Πατρίδα του, έκανε ένα πολύ μεγάλο αγώνα, έμαθε πάρα πολλά πράγματα για το τι έγινε το 1974 στην Κύπρο, και θεώρησε υποχρέωσή του, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά διότι έτσι είναι η δομή του, να κάνει κοινωνούς όλους του Έλληνες αυτών που έμαθε. Βέβαια θεωρώ ότι δεν είναι όλα αυτά που ξέρει μέσα σε αυτό το βιβλίο, αυτό είναι μόνο μια περίληψη. Έστω και με αυτήν την περίληψη ένα πράγμα είναι αυτό που βγαίνει, κορυφαίο, είναι τι δεν πρέπει να επαναλάβουμε, τι δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επαναληφθεί. […] Θέλω να ευχαριστήσω τον συγγραφέα για την πολύ μεγάλη τιμή που έκανε σε εμάς με το να γράψει για εμάς και τον αγώνα μας».
(Νίκος Αργυρόπουλος , Πρόεδρος Συλλόγου Βετεράνοι Πολεμιστές Κύπρου 1974 – στην παρουσίαση του βιβλίου στην Αθήνα την 2/11/2011)
«Εις βάθος αξιοποίηση όλων των βιβλίων που έχουν γραφεί μέχρι σήμερα για την εισβολή και τα όσα προηγήθηκαν, μαρτυριών και αφηγήσεων, χωρίς φόβο, πάθος και προκαταλήψεις από τον συγγραφέα, που μας παρέδωσε ένα βιβλίο λυτρωτικό από κάθε άποψη».
(Γιάννης Κουριαννίδης, Εκδότης του περιοδικού «Ενδοχώρα» – από άρθρο του στην Ιστοσελίδα e-grammes την 11/8/2011)
«Για μένα ένα είναι πολύ σημαντικό σε αυτό το βιβλίο. Το ότι είναι αντικειμενικό και χωρίς καμμιά εμπάθεια…»
(Αμαλία Χανδρινού, χήρα του Ήρωα τότε Κυβερνήτη του Α/Γ «ΛΕΣΒΟΣ» Πλωτάρχη Ελευθέριου Χανδρινού και αδελφή του επίσης αείμνηστου τότε Κυβερνήτη του Υ/Β «ΓΛΑΥΚΟΣ» Πλωτάρχη Βασίλη Γαβριήλ – σε σχόλιο της σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης).
Κωνσταντίνος Μανιαδάκης Το δεύτερο πρόσωπο της δικτατορίας Μεταξά
Λαδάς: Οι δημοκράτες αντιδρούν εναντίον μας περισσότερο από τους κομμουνιστές.
Μανιαδάκης: Είναι φυσικόν, αφού πήρατε το ψωμί από το στόμα των δημοκρατών κι όχι από των κομμουνιστών. […] Με τους κομμουνιστές μπορούμε να βρούμε σημεία επαφής, με τους δημοκράτες όχι.
Λαδάς: Συμφωνώ, έστω και στις αρνήσεις, τόσο εμείς όσο και οι κομμουνιστές αρνούμαστε τον κοινοβουλευτισμό. Βέβαια μας χωρίζει ιδεολογικό χάος και δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο ιδεολογικό που θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε. Θεωρητικά τουλάχιστον συμφωνούμε με τον Ναζισμό και τον Φασισμό, άσχετα αν συγκρουστήκαμε μαζί τους. Συγκρουστήκαμε σαν κρατικά συμφέροντα, σαν κράτη κι όχι σαν ιδέες.
Μανιαδάκης: Από τα αρχεία κι από τις προσπάθειες που έκανε μέσω του φον Κανάρις γνωρίζω ότι ο Χίτλερ ήθελε να τα βρούμε. Το πρόβλημα ήταν η στάση των Ιταλών, που δεν εδέχοντο καμία συμφωνία.
Μανιαδάκης: Αν τελικά νικούσε ο Χίτλερ θα είχε άλλη όψη ο κόσμος.
Λαδάς: Καλλίτερα ή χειρότερα;
Μανιαδάκης: Ποιος ξέρει; Πάντως συμμοριτοπόλεμος δε θα γινότανε για τρία χρόνια. Ούτε η μισή Ευρώπη θάτανε σκλάβα στους μπολσεβίκους.
Λακωνικά
Σπάρτη – η αγορά και η ακρόπολή της. Αμύκλες, Θεράπνη, Έλος, Κροκεές, Γύθειο, χερσόνησος του Πάρνωνα, χερσόνησος του Ταΰγετου.
Λυκούργος – Νουμάς Βίοι Παράλληλοι
Ο Σπαρτιάτης νομοθέτης, ο θεμελιωτής της πολιτείας των Λακεδαιμονίων με το μνημειώδες πολιτικό και νομοθετικό έργο του, και ο σοφός βασιλιάς και νομοθέτης της Ρώμης που κυβέρνησε αποβλέποντας στην κοινωνική γαλήνη και την ευνομία.
Μάιος 1849: Η επανάσταση της Δρέσδης – Η φιλία του Βάγκνερ με τον Μπακούνιν και η επαναστατική τους δράση στα οδοφράγματα της Δρέσδης
Μετάφραση: Όλγα Αυλωνίτη
Ο θαυμασμός του Ριχάρδου Βάγκνερ για τον Μπακούνιν είναι έκδηλος στις σελίδες αυτού του βιβλίου, το οποίο αποτελεί απόσπασμα από τη δίτομη αυτοβιογραφία του Γερμανού μουσουργού. Μια Κυριακή των Βαΐων του έτους 1849 ο Βάγκνερ διηύθυνε μια ορχήστρα που έπαιζε την Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν. Στο τέλος της παράστασης ο Ρώσος Μπακούνιν πλησίασε τον Βάγκνερ και του είπε ότι αν μια μέρα καταστρεφόταν όλη η μουσική που γράφτηκε ως εκείνες τις ημέρες της ανθρωπότητας, τότε ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους θα έπρεπε να κάνουν τα πάντα προκειμένου να σωθεί η Ενάτη Συμφωνία. Ο Μπακούνιν κρυβόταν από την γερμανική αστυνομία επειδή διώκετο από την αυστριακή κυβέρνηση για τα γεγονότα της Πράγας. Έχοντας περάσει λαθραία εντός της χώρας επειδή επιθυμούσε να βρίσκεται κοντά στη Βοημία βρήκε καταφύγιο στη Δρέσδη. Ο Βάγκνερ έκανε περιπάτους μαζί με τον υπέροχο φίλο του, όπως τον αποκαλεί ο ίδιος ο Βάγκνερ, και τον φιλοξενούσε στο σπίτι του καθ’ όλη αυτή την περίοδο. Όλα αυτά συνέβησαν στη Δρέσδη και λίγες μέρες μετά Βάγκνερ και Μπακούνιν θα συμμετείχαν στην εξέγερση που έγινε στους δρόμους της γερμανικής πόλης με τον τελευταίο στο ρόλο του αρχιθερμαστή, όπως τον χαρακτήρισε ο μεγάλος Γερμανός μουσικοσυνθέτης. Η επαναστατική δράση στους δρόμους της Δρέσδης τον Μάιο του 1849 και η εξέλιξη των γεγονότων οδήγησαν σε διώξεις, φυλακίσεις και τον Βάγκνερ στην Ελβετία ως πολιτικό πρόσφυγα. Απογοητευμένος και πτωχευμένος ελπίζει στο αύριο, κάνει γνωριμίες, διαβάζει Προυντόν και γράφει το δοκίμιο «Τέχνη και Επανάσταση». Εν συνεχεία διαβάζει το έργο «Η ουσία του χριστιανισμού» του Λούντβιχ Φόιερμπαχ, του φιλοσόφου που επηρέασε τον Μαρξ και τον Ένγκελς. Το σύγγραμμα τον επηρεάζει βαθύτατα και τον οδηγεί στην συγγραφή του δοκιμίου «Η τέχνη στο μέλλον» αφιερώνοντάς του τον πρόλογο.
Περιεχόμενα:
Πρόλογος
Δρέσδη 1849
Πρόλογος αφιερωμένος στον Φόιερμπαχ
Γράμματα στον Φραντς Λιστ
Μέγας Αλέξανδρος
«Ο Νίκος Καζαντζάκης, που συχνά αναφέρεται ως ο Όμηρος της σύγχρονης Ελλάδας, δεν είναι άσχετος προς τους ήρωες της Ελληνικής αρχαιότητας. Σ’ αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα, που βασίζεται στη ζωή τού Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Καζαντζάκης έχει αντλήσει τόσο από την πλούσια παράδοση του ελληνικού θρύλου, όσο και από τα καταγεγραμμένα χειρόγραφα ιστορικών αρχείων, για να αναδημιουργήσει έναν Αλέξανδρο σε όλες τις πολύπλευρες όψεις του – τον Αλέξανδρο τον θεό· τον Αλέξανδρο τον απόγονο του Ηρακλή που έκανε τους δώδεκα άθλους· τον Αλέξανδρο τον μύστη, τον τολμηρό οραματιστή που προοριζόταν να φέρει σε πέρας μια θεϊκή αποστολή· τον Αλέξανδρο τον θνητό, με σάρκα και οστά, που πότε-πότε δεν είναι ανώτερος από τον κοινό στρατιώτη που καβγαδίζει και πίνει.
»Το μυθιστόρημα, που αντιστέκεται στον πειρασμό να απεικονίσει τον Αλέξανδρο με το περίβλημα του καθαρά ρομαντικού θρύλου, καλύπτει τη ζωή του από τα δεκαπέντε του χρόνια μέχρι τον θάνατό του […]. Ξεκινά με το πρώτο του ανδραγάθημα, όταν δαμάζει το περίφημο άλογο, τον Βουκεφάλα, και τον βλέπουμε κυρίως μέσα από τα μάτια του νεαρού γείτονά του, ο οποίος τελικά γίνεται αξιωματικός στον στρατό του και τον ακολουθεί στην εκστρατεία του για να κατακτήσει τον κόσμο. »Το βιβλίο, που αρχικά γράφτηκε σαν επιμορφωτικό βοήθημα για νεαρούς αναγνώστες, προορίζεται και για τον ενήλικα νου εξ ίσου και, όπως οι θρύλοι των παλαιών, είναι ψυχαγωγικό αλλά και διδακτικό για αναγνώστες όλων των ηλικιών.»
(Από την αγγλική έκδοση Nikos Kazantzakis, Alexander the Great,
Ohio University Press, Athens (Ohio)-London, U.S.A. 1982.)
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
«Από τη γέννησή του το 356 π.Χ. έως τον θάνατό του στα 323 π.Χ., όταν δεν ήταν παραπάνω από 33 ετών, περνά η ζωή τού Μεγάλου Αλεξάνδρου, γιου τού Φιλίππου Β΄ της Μακεδονίας. Αφ’ ότου ο πατέρας του ένωσε την Ελλάδα, ο Αλέξανδρος ήξερε ποια όφειλε να είναι η δική του αποστολή: να κατακτήσει την Ασία και να φέρει την ελευθερία των Ελλήνων μέχρι τα πέρατα του κόσμου.
»Για να το καταφέρει, ο Αλέξανδρος στηρίζεται σε δυο ρωμαλέα θεμέλια: τον Όμηρο και τον Αριστοτέλη. Ο πρώτος τού ενσταλάζει τον ηρωϊσμό, που του είναι απαραίτητος για να αναλάβει ένα τέτοιο εγχείρημα και για να αντιμετωπίσει τους κινδύνους χωρίς φόβο· ο δεύτερος τον βοηθάει να μορφωθεί με σωφροσύνη και σοφία, δυο αρετές που ο νεαρός Αλέξανδρος καλλιέργησε όχι χωρίς προσπάθεια. Κρατώντας αυτούς τους δυο άξονες, τη σοφία και τον ηρωϊσμό, ο Καζαντζάκης επεξεργάστηκε τον βίο τού Αλεξάνδρου και των συντρόφων του, αναδημιουργώντας τα πρωτόγνωρα τοπία που θάμπωσαν τα μάτια των Δυτικών, τις μάχες για εξουσία και τη φιλοδοξία για πλούτη, και κατά βάθος, το καθαρό, ατόφυο ιδανικό τού Αλεξάνδρου να εκπληρώσει την αποστολή που του εμπιστεύτηκαν οι θεοί. »Οι νέοι θα συναντήσουν στις σελίδες αυτές έναν ίσο τους. Ο Αλέξανδρος είναι κάποιος που ήξερε να προσφέρει τη ζωή του για ένα υψηλό ιδανικό, που πολέμησε ενάντια στην ευτέλεια και τη μικρότητα τής ανθρώπινης φύσης, όχι πάντα νικηφόρα, αλλά τελικά, και σ’ αυτό έγκειται η μεγαλοσύνη του, έδωσε τη νιότη του με αντάλλαγμα έναν ηρωϊκό και ένδοξο αγώνα.»
(Από την αργεντίνικη έκδοση Niko Kazantzakis, Alejandro el Grande,
Ediciones Carlos Lohlé, Buenos Aires – Argentina 1983.)