Άπαντα Ίωνος Δραγούμη Δ’ – Μελέτες, αφιερώματα και άρθρα για τον Ίωνα Δραγούμη
Η σειρά «Άπαντα Ίωνος Δραγούμη» είναι ένας φόρος τιμής στον μεγάλο Έλληνα διανοούμενο και πολιτικό, ο οποίος έδρασε υπέρ των ελληνικών συμφερόντων κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνος. Το έργο θα ολοκληρωθεί σε οκτώ τόμους.
Ο πρώτος τόμος των Απάντων του Ίωνος Δραγούμης περιλαμβάνει τα λογοτεχνικά που δημοσίευσε ο ίδιος όσο βρισκόταν εν ζωή:
Μαρτύρων και ηρώων αίμα
Σαμοθράκη
Όσοι ζωντανοί
Ελληνικός Πολιτισμός
Ο δεύτερος τόμος περιλαμβάνει όσα έργα του δημοσιεύθηκαν μετά το θάνατό του με επιμέλεια του αδερφού του, Φίλιππου Δραγούμη:
Το μονοπάτι
Σταμάτημα
Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες
Οι τρεις φίλοι
Ο τρίτος τόμος περιλαμβάνει την αρθρογραφία του Ίωνος Δραγούμη από το 1903 έως το 1920 στα περιοδικά «Ο Νουμάς» και «Πολιτική Επιθεώρησις» και στις εφημερίδες «Καθημερινή», «Πολιτεία», «Αθηναϊκή», Νέον Άστυ», «Ακρόπολις» κ.ά.
Ο τέταρτος τόμος περιλαμβάνει όσα έγραψαν γνωστοί ποιητές, λογοτέχνες και πολιτικοί για τον Ίωνα Δραγούμη. Ορισμένοι εξ αυτών είναι ο Κωστής Παλαμάς, ο Ν. Καζαντζάκης, ο Οδυσσέας Ελύτης, η Ειρήνη Μεγαπάνου, ο Άγγελος Σικελιανός, ο Πέτρος Χάρης, οι αριστεροί Γ. Κορδάτος και Ν. Γιαννιός, ο Ρένος Αποστολίδης κ.ά. Περιλαμβάνονται όλα τα κείμενα που γράφτηκαν για αυτόν στα περιοδικά «Ο Νουμάς» και «Νέα Εστία», καθώς και το βιβλίο του Πέτρου Ωρολογά (1936) αλλά και το βιβλίο του Δημήτριου Σούτζου που κυκλοφόρησε από τον «Εθνικιστικό Σύνδεσμο» και προλόγισε ο καθηγητής Πολιτειολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, Δημήτριος Βεζανής.
Αρχές επιστημονικού μάνατζμεντ
Περιεχόμενα
Εισαγωγή επιμελητή
– Η εποχή της κριτικής και των μεταρρυθμίσεων: 1900
– Η πολιτισμική κριτική του βιομηχανικού καπιταλισμού και η εθνική οικονομία
– Οι ιδέες του F. W. Taylor
– Οι βασικές αρχές του Επιστημονικού Μάνατζμεντ και η κοινωνιολογική θεωρία
Επιλεκτική βιβλιογραφία
Ευχαριστίες
Εισαγωγή F. W. Taylor
– Θεμελιώδεις αρχές του Επιστημονικού Μάνατζμεντ
– Οι αρχές του Επιστημονικού Μάνατζμεντ
– Ο καλύτερο τύπος Κοινού Μάνατζμεντ
Για μια εθνικιστική οικονομική και κοινωνική πολιτική
Τό βιβλίο αὐτό ἐκδόθηκε τό 1944 καί εἶναι τό μόνο στό ὁποῖο ὁ καθηγητής Πολιτειολογίας Δημήτριος Βεζανῆς ἀναπτύσσει διεξοδικά τίς σκέψεις του καί διατυπώνει ἀναλυτικά τίς προτάσεις του γιά τό πῶς θά πρέπει νά ὀργανωθεῖ ἡ οἰκονομική καί κοινωνική πολιτική στήν Ἑλλάδα.
Ὁ Βεζανῆς θεωροῦσε ὅτι τό Κράτος πρέπει νά διαμορφώνει τίς οἰκονομικές καί κοινωνικές συνθῆκες ἐκεῖνες πού θά ἐπιτρέπουν στούς Ἕλλη νες νά παραμένουν στήν Ἑλλάδα, νά βρίσκουν σέ αὐτήν ἀπασχόληση, νά εἶναι δημιουργικοί καί νά προκόβουν. Καί αὐτό ὄχι μόνο γιά τόν παρόντα πληθυσμό ἀλλά καί γιά τίς ἐπόμενες γενεές.
Ἀντι στοί χως, θεωροῦσε πολύ σημαντική τήν ὑγιή Ἀ γρο τική Πολιτική προκειμένου οἱ ἀγρότες νά παραμένουν στήν γῆ τους. Γιά νά δημιουργηθοῦν ὅμως αὐτές οἱ συνθῆ κες ὁ Βεζανῆς τόνιζε ὅτι τό Κράτος θά πρέπει νά βλέπει τόν Ἐπιχειρηματία ὡς βοηθό τοῦ Κράτους καί τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου.
Κατά τόν Βεζανῆ πρώτη προϋπόθεση τῆς ἐπιτυχίας τῆς Κοινωνικῆς Πολιτικῆς εἶναι ἡ ἐμπέδωση ἀπό τόν Λαό καί τούς Κυβερνήτες τῆς ἀντίληψης ὅτι ἡ πραγματική εὐτυχία τοῦ ἀτόμου ἐξαρτᾶται ἀπό τήν εὐτυχία τοῦ συνόλου καί ὄχι ἀπό τήν ἐπίτευξη ἀτομικῶν ὠφε λημάτων εἰς βάρος τοῦ συνόλου.
Δάφνης και Χλόη
Ο Λόγγος ήταν Λέσβιος συγγραφέας που έζησε την Ρωμαϊκή εποχή στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ., γνωστός για το βουκολικό μυθιστόρημά του «Δάφνις και Χλόη». Το 1831 ο Γκαίτε μίλησε στον Έκερμαν για το μυθιστόρημα αυτό: «Πρέπει να γράψει κανένας ολάκληρο βιβλίο για να δείξει όλες τις ομορφιές του έργου αυτού. Καλό είναι να το διαβάζουμε μια φορά το χρόνο· πάντα κάτι μαθαίνουμε και νοιώθουμε όλη τη δροσερή εντύπωση της σπάνιας ομορφιάς του.»
Απόσπασμα από το έργο:
«Θεός είναι, παιδιά μου, ο έρωτας, νέος κι όμορφος και φτερωτός· και για τούτο του αρέσουν τα νιάτα κι αναζητάει την ομορφιά κ’ ενθουσιάζει τις ψυχές. Κ’ έχει τόση δύναμη, όση μήτε ο Δίας· ορίζει τα στοιχεία, ορίζει και τάστρα, ορίζει κι αυτούς τους θεούς· μήτ’ εσείς δεν ορίζετε τόσο τα γίδια και τα πρόβατα· τ’ άνθη όλα του έρωτα έργα είναι· τα δέντρα τούτα αυτουνού δημιουργήματα· απ’ αυτόν τρέχουνε και τα ποτάμια και φυσούν οι άνεμοι. […] Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα γιατρικό του έρωτα, που να πίνεται, που να τρώγεται, που να λέγεται με ξόρκια, παρά μονάχα το φιλί και τ’ αγκάλιασμα και το πλάγιασμα με γυμνά τα κορμιά.»
Έγκλημα και τιμωρία
Ξεκινώντας από ένα έγκλημα για το οποίο υπεύθυνη είναι η ίδια η κοινωνία, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, στο πρόσωπο του θύτη, που είναι συγχρόνως και θύμα, προβάλλει την υπαρξιακή του αγωνία σε έναν κόσμο ζοφερό. Με το «Έγκλημα και τιμωρία» ο συγγραφέας θέτει ενώπιόν μας το υπαρξιακό πρόβλημα: Ο φοιτητής Ρασκόλνικωφ, που έγινε δολοφόνος διαμαρτυρόμενος για την κοινωνική αδικία και καταγγέλοντάς την, προβληματίζεται αν σε τελευταία ανάλυση είναι ο ίδιος εγκληματίας, τη στιγμή που όσοι κάνουν τους πολέμους ευθύνονται για εκατομμύρια θανάτους σε όλο τον κόσμο… Η ψυχολογική ανάλυση του ήρωα από το μεγάλο Ρώσο συγγραφέα δίνει στο έργο βάθος και ο προβληματισμός του το καθιστά διαχρονικό. Δίκαια θεωρείται ένα από τα μεγάλα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και διδάσκεται σε πολλές σχολές Ψυχολογίας πανεπιστημίων του σύγχρονου κόσμου.
Εγκληματίας για τη χαμένη του τιμή
“Ένα αόρατο και φοβερό χέρι αιωρούνταν από πάνω μου, το ρολόι της μοίρας μου έδειχνε αμετάκλητα εκείνο το μαύρο λεπτό. Το χέρι μου έτρεμε, γιατί είχα αφήσει στο τουφέκι μου αυτή την τρομακτική επιλογή – τα δόντια μου κροτάλιζαν όπως στα ρίγη πυρετού, και η αναπνοή μου εγκλωβίστηκε ασφυκτικά στα πνευμόνια μου. Για ένα λεπτό η κάννη του τουφεκιού μου σημάδευε στην τύχη και αμφιταλαντευόταν μεταξύ του ανθρώπου και του ελαφιού – ένα ολόκληρο λεπτό – κι άλλο ένα – κι ένα ακόμα. Η εκδίκηση και η συνείδηση πάλευαν μεταξύ τους με επιμονή και αναποφασιστικότητα, όμως τελικά η εκδίκηση νίκησε, και ο κυνηγός βρέθηκε στο χώμα”.
Με τα πέντε διηγήματα που συγκροτούν αυτή τη συλλογή, ανάμεσά τους και το αριστουργηματικό “Εγκληματίας για τη χαμένη του τιμή”, δίνεται στον Έλληνα αναγνώστη η δυνατότητα να ανακαλύψει το διηγηματογραφικό/πεζογραφικό έργο του μεγάλου Γερμανού ποιητή και στοχαστή Φρίντριχ Σίλερ. Ο Σίλερ επιλέγει τα θέματά του από την ιστορική πραγματικότητα, τοποθετώντας στο επίκεντρο το ανθρώπινο υποκείμενο που υπό την πίεση των περιστάσεων συνειδητοποιεί τα όρια της αυτονομίας του. Εξαίρει στα αφηγήματά του τον συνειδητό άνθρωπο, που παλεύει, εν μέσω των μεταπτώσεων της ζωής, να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του, το “πρόσωπό” του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Εγκληματίας για τη χαμένη του τιμή
ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια μεγαλόψυχη πράξη
ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο περίπατος υπό τας φιλύρας
Παιχνίδι της μοίρας
ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Δούκας της Άλμπα σε πρόγευμα στο παλάτι της πόλης Ρούντολστατ. Εν έτει 1547
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Επιστολές Λάβκραφτ
Ο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ (1890-1937), ο διάσημος αμερικανός συγγραφέας, αποκαλύπτεται ως ένας ιδιαίτερα ενδιαφέρων και μανιώδης επιστολογράφος. Σ’ αυτό του το «έργο», όχι τόσο γνωστό όσο τα διηγήματα και οι νουβέλες του, μπορεί να διακρίνει ο αναγνώστης την ξεχωριστή προσωπικότητά του και τις πολλές γνώσεις του. Οι αποδέκτες των επιστολών του είναι συγγενικά του πρόσωπα ή πρόσωπα από το χώρο της λογοτεχνίας και της τέχνης όπως οι Κλαρκ Άστον Σμιθ, Χάουαρντ, Ντέρλεθ κ.λπ. Ιδιαίτερα εντυπωσιάζουν οι γνώσεις του πάνω στην αρχαία ελληνική μυθολογία και γλώσσα, η επιρροή των οποίων είναι εμφανής στα γραφτά του. Τα γράμματά του ίσως ν’ αποτελούν την πληρέστερη βιογραφία που θα μπορούσε να έχει γραφτεί για ένα τόσο σημαντικό, αμφιλεγόμενο και σκοτεινό πρόσωπο, σαν τον Χ. Φ. Λάβκραφτ, που έμελλε με το έργο του να συγκαταλεγεί στους διακεκριμένους συγγραφείς τρόμου.
Ερωτόκριτος
Το έμμετρο ερωτικό μυθιστόρημα «Ερωτόκριτος» γράφτηκε στις αρχές του ΙΖ’ αιώνα από τον Βιντσέντζο Κορνάρο, μέλος εξελληνισμένης βενετοκρητικής οικογένειας, με το όνομα του οποίου σώζονται και ιταλικά ποιήματα. […] Ο «Ερωτόκριτος» στην πλοκή του συνδυάζει στοιχεία του μεσαιωνικού μυθιστορήματος «Paris et Vienne», παρμένα από μια πεζή ιταλική μετάφραση, και στοιχεία από τους Ιταλούς αναγεννησιακούς επικούς, κυρίως τον Ariosto. Το ποίημα του Κορνάρου, γοητευτική σύνθεση ιδεών, συναισθημάτων, εικόνων, και ενός ακριβολόγου και σφριγηλού ύφους και στίχου, θεωρείται σήμερα ως μια από τις μεγαλύτερες δημιουργίες της Αναγέννησης σε πανευρωπαϊκή κλίμακα.
Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε
Ολόκληρο το θεατρικό έργο είναι μια σκευωρία, μια θεωρητική μηχανορραφία, όπου οι ήρωες αλλάζουν προσωπεία συχνότερα από ενδύματα, προκαλώντας πλήρη σύγχυση ανάμεσα στο σημαίνον και στο σημαινόμενο, ανάμεσα στην ταυτότητα και στην αντίφαση.
Οι ήρωες είναι ταυτόχρονα τραγικοί και γελοίοι, γιατί η απλοϊκότητά τους είναι εμποτισμένη με καχυποψία, η νοητική οξυδέρκειά τους ολισθαίνει προς την αφέλεια και η επιδίωξή τους να αντιληφθούν την αλήθεια είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη αφού, κατά τον συγγραφέα, δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια.
Η επερχόμενη φυλή – Ο μύθος της κούφιας γης
Γυναικοκρατούμενη κοινωνία, ιπτάμενες μηχανές, ρομπότ, τηλέφωνα, αυτόματες οικιακές συσκευές, λέιζερ -πράγματα που η ανθρωπότητα δεν είχε καν φανταστεί- είναι όλα εδώ. Και όλα τούτα χάρη στην περιβόητη πλέον δύναμη Βριλ, μια δύναμη που η υπόγεια Φυλή αντλεί από το περιβάλλον και κατευθύ
Πολλοί βλέπουν στη Βριλ τη σύγχρονη πυρηνική ενέργεια, αν και φαίνεται να μοιάζει περισσότερο με την ενέργεια που αναζητούσε ο Τέσλα. Σε μια τέτοια τεχνολογικά και βιολογικά εξελιγμένη ουτοπική κοινωνία ο ήρωας αυτού του βιβλίου βρίσκεται σχεδόν ουρανοκατέβατος. Σχεδόν, γιατί η παραδεισένια χώρα με τους αγγελικούς κατοίκους της βρίσκεται στα έγκατα της Γης. Κι έτσι αναβιώνει με τον πλέον σαγηνευτικό τρόπο ο περίφημος μύθος της κούφιας Γης.