Κατανοώντας τις γυναίκες- Το αρχαιοελληνικό ιδεώδες
Η νόσος, από την οποία πάσχει ο Δυτικός πολιτισμός, είναι η «ερωτική ανεπάρκεια». Ό,τι δηλαδή, ήταν αδιανόητο και ανύπαρκτο στην ερωτικά ελεύθερη Αρχαία Ελλάδα. Η σύγχρονη χειραφέτηση της γυναίκας είχε σαν αποτέλεσμα να καταστεί ο Έρως «ανάπηρος». Η ευρωπαϊκή κρίση είναι κατά βάθος κρίση ελληνικότητας. Η κρίση αυτή θα εξακολουθήσει να υπάρχει όσο η Ευρώπη δεν θα είναι σε θέση να βιώσει το «κατά φύσιν ελεύθερο έρωτα» των Αρχαίων Ελλήνων.
Κείμενα για το Άγιον Πάσχα
Χριστὸς ἀνέστη! ἀδελφοί.
«Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, Πάσχα καινὸν ἅγιον, Πάσχα μυστικόν…»
«Ὢ θείας! ὢ φίλης! ὢ γλυκυτάτης σου φωνῆς! μεθ᾿ ἡμῶν ἀψευδῶς γάρ, ἐπηγγείλω ἔσεσθαι, μέχρι τερμάτων αἰῶνος Χριστέ· ἣν οἱ πιστοὶ ἄγκυραν ἐλπίδος, κατέχοντες ἀγαλλόμεθα». «Ὢ Πάσχα τὸ μέγα, καὶ ἱερώτατον Χριστέ! ὢ σοφία καὶ λόγε, τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις, δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου».
Γένοιτο.
«Περιττὸν νὰ εἴπωμεν νομίζομεν, ὅτι οἱ σφαζόμενοι ἀμνοὶ τοῦ Πάσχα εἶναι εἰκὼν τοῦ ἀκάκου ἀμνοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀναφέρεται εἰς τὸν ἀμνόν, ὃν ἔθυον οἱ Ἰουδαῖοι ἑορτάζοντες τὸ Πάσχα. Τὰ ᾠὰ βάφονται κόκκινα, διότι τὸ κόκκινον χρῶμα ἐν τῇ Χριστιανικῇ Ἐκκλησίᾳ εἶναι ἑορτάσιμον· κόκκινον εἶναι τὸ χρῶμα τοῦ αἵματος· ἡ δὲ Ἐκκλησία ἐθεμελιώθη ἐπὶ τοῦ αἵματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν μαρτύρων κατόπιν.»
Κομμουνισμός
«Κάτω η χριστιανική αγάπη προς τον πλησίον. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι το μίσος. Μόνο αν μάθουμε πώς να μισούμε θα κατακτήσουμε τον κόσμο». Αυτά έλεγε ο Ανατόλι Λουνατσάρσκι, ο σοβιετικός «Κομισάριος για τον Διαφωτισμό». Ο ίδιος ο Μαρξ πίστευε μόνο στην δημιουργική δύναμη του κακού. Στην προσωπικότητά του και στο πνεύμα των συγγραμμάτων του φανερώνονται ξεκάθαρα τα χαρακτηριστικά ενός σκοτεινού δαιμονισμού, αναφέρει ο Ρώσος φιλόσοφος Νικολάι Μπερντιάεφ.
Εκείνο που συνέβη, όχι μόνο στην κομμουνιστική Ρωσία μέχρι την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και σε όλα τα κράτη που βρέθηκαν πίσω από το «σιδηρούν παραπέτασμα», δεν μπορεί παρά να εκφραστεί ως η πιο απτή έκφραση της παρουσίας του σατανικού πνεύματος στην ιστορία. Για περισσότερο από επτά δεκαετίες στο όνομα της οικοδόμησης του «κομμουνιστικού παραδείσου» επί της γης, δεκάδες λαοί υπέστησαν μια άνευ προηγουμένου πνευματική, σωματική και πολιτισμική γενοκτονία. Οι άνθρωποι στριμώχτηκαν βίαια σε μια τεράστια προκρούστεια κλίνη, παραμορφώθηκαν, διαμορφώθηκαν και αναμορφώθηκαν για να χωρέσουν στον ζουρλομανδύα της υλιστικής, αθεϊστικής, ιδεολογίας, με σκοπό την δημιουργία του «Νέου Ανθρώπου». Όχι μόνο ενός ατόμου με τυφλή υποταγή στο «αλάθητο» του παντοδύναμου κόμματος, αλλά στην πραγματικότητα, ενός μεταποιημένου κτήνους.
Πρόδρομος του οράματος του κομμουνιστικού παραδείσου και της δημιουργίας του «νέου (υπερ)ανθρώπου» ήταν η Γαλλική Επανάσταση, με το βίαιο ξερίζωμα του χριστιανισμού και την λατρεία της λογικής και της δημοκρατίας, ένα είδος εκκοσμικευμένης θρησκείας, ενώ στον μεσσιανισμό των μπολσεβίκων υπήρχε ιστορικά αναμφισβήτητα, ισχυρή εβραϊκή επίδραση. Ο Ρώσος φιλόσοφος Σεργκέι Μπουλγκάκοφ έγραφε ότι ο αθεϊστικός σοσιαλισμός είχε τα ίδια «γήινα» ιδεώδη με τον εβραϊκό μεσσιανισμό/χιλιασμό, με το προλεταριάτο να παίρνει την θέση του «περιούσιου λαού». Ο εβραϊκής καταγωγής Αμερικάνος ακαδημαϊκός Richard Pipes, ειδικευμένος στην σοβιετική ιστορία θα παραδεχτεί ότι «οι Εβραίοι έπαιξαν αναμφισβήτητα στο μπολσεβίκικο κόμμα και στο πρώιμο σοβιετικό σύστημα ένα ρόλο δυσανάλογο του πληθυσμού τους, ενώ ο αριθμός των Εβραίων που δραστηριοποιήθηκε στον κομμουνισμό στη Ρωσία και στο εξωτερικό ήταν εντυπωσιακός».
Τελικά, το κομμουνιστικό «πανανθρώπινο» όραμα και η «μεγάλη ουτοπία του 20ου αιώνα», κατέληξε σε λιγότερο από 100 χρόνια, να έχει στοιχίσει πάνω από 100 εκατομμύρια ζωές. Ο παράδεισος έγινε κόλαση. Ή ήταν κόλαση εξ αρχής. Ο Τσέχος συγγραφέας Μίλαν Κούντερα θα πει: «Ολοκληρωτισμός δεν σημαίνει μόνον κόλαση, αλλά και το όνειρο για έναν παράδεισο – το πανάρχαιο όνειρο για έναν κόσμο όπου όλοι ζουν αρμονικά, ενωμένοι κάτω από έναν κοινό σκοπό και μια πίστη, χωρίς μυστικά ο ένας απ’ τον άλλο. Ωστόσο, μόλις κάποιοι αρχίσουν να αντιδρούν στο όνειρο, οι ηγέτες του παραδείσου κατασκευάζουν μέσα στην Εδέμ ένα μικρό γκούλαγκ. Με τον καιρό το γκούλαγκ μεγαλώνει, τελειοποιείται, ενώ ο παράδεισος μικραίνει.…Αν θέλουμε να κατανοήσουμε την ουσία της κόλασης θα πρέπει να εξετάσουμε την ουσία του παραδείσου απ’ τον οποίο προήλθε».
Στιγμιότυπα από αυτήν την κόλαση, θα βρείτε σε αυτό το βιβλίο, το δεύτερο στην σειρά Τετράδια του Κόκκινου Ουρανού. Περιττό να πούμε ότι όπως και στο πρώτο («Οι Νότιοι») και σε αυτό, η πολιτική ορθότητα δεν έχει θέση.
Κοσμοπολίτες εθνικιστές – Ο Μωρίς Μπαρρές και οι ανά τον κόσμο “μαθητές” του
Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού ο Γάλλος λογοτέχνης και πολιτικός Μωρίς Μπαρρές προβάλλει ως ο “Δάσκαλος” του εθνικισμού, του ιδεολογικού ρεύματος που οριζόταν ως η αποδοχή του ντετερμινισμού της γης και των νεκρών, που εξυμνούσε τον πόλεμο και πάλευε ενάντια στον διεθνισμό και τις οικουμενικές αξίες. Ο Ίων Δραγούμης ήταν ο σημαντικότερος Έλληνας “μαθητής” του. Γύρω από τον Μπαρρές βρίσκουμε όμως εκατοντάδες ακόμα κοσμοπολίτες εθνικιστές από όλο τον κόσμο: Ιταλούς –όπως ο Ντ’ Αννούντσιο και ο Μαρινέττι–, Ισπανούς, Πορτογάλους, Λατινoαμερικανούς, Βαλκάνιους… Μέσα από την αλληλογραφία τους και ποικίλες άλλες πηγές, ο εθνικισμός αναδεικνύεται σε ένα διεθνικό φαινόμενο, γέννημα ενός δικτύου φιλόδοξων ελιτιστών διανοούμενων που επιχειρούσαν να συνδυάσουν μια ριζοσπαστικά αντιδραστική πολιτική ιδεολογία με τη λογοτεχνία και την τέχνη.
Το βιβλίο ανιχνεύει τις διεθνείς διαδρομές του μπαρρεσικού εθνικισμού, από το Παρίσι μέχρι το Περού ή την οθωμανική “Ανατολή”, τις αντιφάσεις του, τις διακλαδώσεις και τις μεταλλάξεις του, τη σχέση του με τον πόλεμο και με την εμφάνιση του φασισμού· για να εστιάσει τελικά στις ελληνικές εκδοχές του, στην ιδεολογική πορεία του Ίωνα Δραγούμη, από τον προσηλυτισμό του μέχρι τη ρήξη, και στη σημασία που είχε για επιγόνους όπως ο Νίκος Καζαντζάκης και οι λογοτέχνες της “Γενιάς του ’30”.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ευχαριστίες
1. Εισαγωγικά: Ο μπαρρεσικός εθνικισμός και οι προσήλυτοί του
Υπάρχει άραγε θεωρία του εθνικισμού;
Ο εθνικισμός ως λογοτεχνία
Ο μπαρρεσικός εθνικισμός
Ο μπαρρεσικός εθνικισμός ως διεθνές φαινόμενο
Κοσμοπολίτες ή εθνικιστές;
Λαϊκισμός, μια συνοπτική εισαγωγή
«Ο Mudde και ο Rovira Kaltwasser έχουν γράψει πολλά για τον λαϊκισμό στην Ευρώπη και στη Λατινική Αμερική, και τώρα σε αυτόν τον σύντομο τόμο χρησιμοποιούν τη γνώση τους για να δώσουν έναν χρήσιμο ορισμό μιας ασαφούς έννοιας, και παρουσιάζουν μια εκτεταμένη έρευνα για το πού και για ποιον λόγο εμφανίζονται τα λαϊκιστικά κινήματα και τα κόμματα. Πρόκειται για μια εξαιρετική εισαγωγή σχετικά με αυτό το φαινόμενο».
Λαϊκιστικά Ριζοσπαστικά Δεξιά Κόμματα στην Ευρώπη
Το βιβλίο αυτό του Cas Mudde είναι μια από τις σημαντικότερες μελέτες για το φαινόμενο της ακροδεξιάς στις ευρωπαϊκές χώρες.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά επίκαιρο θέμα, δεδομένου ότι τα κόμματα αυτά έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους σε πολλές χώρες, τόσο στη Δυτική όσο και στην Ανατολική Ευρώπη. Ο συγγραφέας αναλύει σε βάθος την κομματική οικογένεια στην Ευρώπη και προτείνει ως πλέον δόκιμη ονομασία, αντί για ακροδεξιά, τον όρο λαϊκιστική ριζοσπαστική δεξιά.
Ο Cas Mudde εξετάζει όλες τις πλευρές του φαινομένου των λαϊκιστικών ριζοσπαστικών δεξιών κομμάτων και εντοπίζει τις ανησυχητικές πλευρές των αιτίων που οδηγούν στην εκλογική της επιτυχία. Παράλληλα καταρρίπτει την άποψη που επικρατούσε για πολλά χρόνια ότι τα κόμματα αυτά είναι διάττοντες αστέρες στο πολιτικό στερέωμα των φιλελεύθερων Ευρωπαϊκών δημοκρατιών.
Ως ελάχιστο κοινό παρανομαστή των κομμάτων αυτών ο συγγραφέας θεωρεί το χαρακτηριστικό του νατιβισμού, ένα συνδυασμό ξενοφοβίας και εθνικισμού, τον οποίο ορίζει ως εξής: «είναι η ιδεολογία που υποστηρίζει ότι τα κράτη θα έπρεπε να κατοικούνται αποκλειστικά από μέλη της αυτόχθονης ομάδας («του έθνους») και ότι τα μη αυτόχθονα στοιχεία (πρόσωπα και ιδέες) απειλούν θεμελιωδώς την ομοιογένεια του έθνους κράτους». Στην πλήρη έκφρασή τους, τα λαϊκιστικά ριζοσπαστικά δεξιά κόμματα εκτός από το νατιβισμό έχουν δύο επιπρόσθετα ιδεολογικά χαρακτηριστικά: τον αυταρχισμό και το λαϊκισμό.
Πρόκειται για μία εντυπωσιακή μελέτη η οποία κυκλοφόρησε αρχικά στην αγγλική γλώσσα από το Cambridge University Press και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από δέκα ευρωπαϊκές γλώσσες. Στο βιβλίο απονεμήθηκε το βραβείο του Καλύτερου Επιστημονικού Βιβλίου από το περιοδικό Choise και το περιοδικό της Βρετανικής Ένωσης Πολιτικών Επιστημών, Political Studies Review, αφιέρωσε ειδικό τεύχος στο βιβλίο.
Λόγοι για την Πρωτομαγιά
Καὶ πρέπει νὰ φέρη κανεὶς στὸ μυαλὸ τοῦ τὸ τί ἤτανε ἡ 1η Μαΐου ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια γιὰ νὰ αἰσθανθῆ τὴ ριζικὴ Μεταβολὴ ποὺ ἐπῆλθε, τὴν καταπληκτικὴ πράγματι Μεταβολή. Γιατί ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια ἡ Πρωτομαγιὰ ἤτανε ἡ ἡμέρα ποὺ ἀπειλοῦσε αἱματοχυσία, ἤτανε ἡ ἡμέρα τῶν συγκρούσεων τῶν Ἑλλήνων μεταξύ τους, ἤτανε ἡ ἡμέρα ποὺ διετάραττε τὴν τάξιν καὶ τὴν ἡσυχίαν τῆς κοινωνίας, ἤτανε ἡ ἡμέρα τῶν μεγάλων ταραχῶν. Τί ἔγινε εἰς τὸ μεταξὺ γιὰ νὰ ἐπέλθη αὐτὴ ἡ κολοσσιαία μεταβολὴ τῶν πραγμάτων; Ἦλθε ἡ Μεταβολὴ τῆς 4ης Αὐγούστου. Μὲ τὸ καθεστὼς αὐτὸ τῆς 4ης Αὐγούστου ὁ ἐργατοϋπαλληλικὸς κόσμος τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἀναπόσπαστα συνδεδεμένος, ὄχι μόνον γιὰ τᾶς κοινωνικᾶς μεταρρυθμίσεις ποὺ ἔφερε ἡ Μεταβολὴ αὐτή, ἀλλὰ καὶ διότι ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν τύχη τοῦ κόσμου αὐτοῦ ἤτανε ἡ αἰτία διὰ τὴν ὁποίαν ἐπεβλήθη ἡ Μεταβολὴ τῆς 4ης Αὐγούστου.
Λόγοι προς την Ε.Ο.Ν.
Ἡ Ἑλλὰς δὲν εἶναι τίποτε ξένον ἀπό σας, κατοικεῖ μέσα σας, μέσα στὸν καθένα ἀπό σας, μέσα στὴν κάθε μία ἀπό σας. Εἶναι ἕνα πράγμα, τὸ ὁποῖον δὲν ἠμπορεῖτε νὰ τὸ ἀφαιρέσετε ἀπὸ μέσα σας ποτέ, οὔτε νὰ τὸ ἀποχωρισθῆτε ποτὲ εἰς ὅλην σας τὴν ζωήν. Δὲν ἠμπορεῖτε νὰ εἶσθε τίποτε ἄλλο παρὰ Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες εἰς ὅλην σας τὴν ζωὴν καὶ εἰς κάθε περίστασιν, εὐτυχῆ καὶ δυστυχῆ, θὰ εἶσθε πάντοτε Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες. Καὶ ἂν θέλετε ἀκόμη δὲν ἠμπορεῖτε νὰ χωρίσετε ἀπὸ τὸν ἐαυτόν σας τί καθήκοντα ἔχετε πρὸς αὐτὸ τὸ ὁποῖον λέγεται Ἑλλάς. Ἔχετε τὰ καθήκοντα ποὺ ἔχετε πρὸς τὴν μάννα σας, σὲ κείνη πού σας γέννησε, διότι καὶ ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἡ μεγάλη μάννα ὅλων μας. Εἶσθε τὰ παιδιά της, ὄχι μονάχα ἔτσι στὰ λόγια. Εἶσθε πραγματικὰ παιδιά της, τὸ αἷμα τῆς εἶναι μέσα εἰς τᾶς φλέβας σας, ἡ ψυχὴ τῆς εἶναι μέσα στὴν ψυχή σας, σεῖς οἱ ἴδιοι, ἀγόρια καὶ κορίτσια, εἶσθε ἡ Ἑλλάς. Ὅταν ἀγαπᾶτε τὴν Ἑλλάδα, ἀγαπᾶτε τὸν ἐαυτόν σας.
Μάρκος Αυρήλιος Τα Εις Εαυτόν
«Τα εις εαυτόν» αποτελούν έργο του φιλοσόφου αυτοκράτορος Μάρκου Αυρηλίου, γραμμένο κατά τους χρόνους της ωριμότητός του στην Κοινή Ελληνική γλώσσα της εποχής. Αποτελείται από δώδεκα βιβλία, διαίρεσις η οποία οφείλεται σε μεταγενέστερους μελετητές. Με ύφος και κάλλος υπέροχο, που οφείλονται στις ιδέες που διαπνέουν το έργο, αναλύει και διαγράφει ο αυτοκράτωρ το θέμα «άνθρωπος» και αναζητεί τον δρόμο που θα οδηγήσει αυτόν (τον άνθρωπο) στην πηγή από την οποία ξεκίνησε.
Μεταστροφή του Γκαίτε από το γοτθικό προς το αρχαίο ελληνικό πνεύμα
Περιλαμβάνεται ὁ χαιρετισμὸς τοῦ Κωστὴ Παλαμά γιὰ τὴν ἑκατονταετηρίδα του Γκαῖτε.
«Τὸ παρελθόν, τὸ παρὸν κι ἀκόμα μὲ τὴ φαντασία του τὸ μέλλον ἤτανε ἀκένωτη ἀποθήκη τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ πνεύματός του.
Δὲν ἐδίσταζε κάθε τόσο νὰ κάνει ἀναθεώρηση τῶν ἀποθεμάτων του αὐτῶν, πνευματικῶν καὶ ψυχικῶν, καὶ νὰ ἀνανεώνει τὴν παρακαταθήκη του. Ἔτσι συνέβη καὶ μὲ τὴ μεταστροφή του καὶ τὴν πορεία του πρὸς τὸ φωτεινὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα ὅταν ἡ ψυχή του καὶ τὸ πνεῦμα του ἀσφυκτιοῦσαν στὴ στενὴ Βαϊμάρη κάτω ἀπὸ τὸ ἰσκερὸ καὶ σκοτεινὸ γοτθικὸ κάστρο.
Ἔσπασε τὶς πύλες αὐτῆς τῆς ψυχικῆς του φυλακῆς, δραπέτευσε στὴν φωτεινὴ Ἰταλία. Γνώρισε τὸν ἀστραφτερὸ ἥλιο τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πνεύματος κι ἄφησεν ἐκεῖ νὰ ζωντανέψουν τὰ νούφαρα τοῦ πνεύματος καὶ τῆς ψυχῆς του ποὺ κόντευαν νὰ μαραθοῦν. Μὲ ἔκσταση κρατοῦσε ἕνα κεφάλι τῆς Ἥρας στὴ Ρώμη, θαύμαζε τὴν εὐγενικὴ γραμμὴ τῶν κροτάφων καὶ παραληροῦσε γιὰ τὸν ἄγνωστο καλλιτέχνη. Μέσω τῆς ᾿Ιταλίας κέρδισε τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικὸ πνεῦμα τὸν μεγαλύτερο στοχαστὴ τῶν αἰώνων. Καὶ τὸ κέρδος αὐτὸ εἶναι μεγάλο καὶ γιὰ τὴν Ἑλλάδα.»
Σίτσα Καραϊσκάκη